หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 27

"ดี ดีมาก!"

เซียวเย่หลันโมโหจนยิ้มออกมา

เขาพลิกผ่ามือชักเอาดาบที่เหน็บไว้ข้างเอวออกมา วางไปบนลำคอของเซี่ยเชียนฮวัน แสงจากใบดาบที่เย็นเยียบสะท้อนเข้าที่นัยน์ตาของนาง

"เจ้าไม่กลัวตายเลยหรือไง" เซียวเย่หลันจ้องนางอย่างดุร้าย

"ข้าย่อมกลัวอยู่แล้ว" เซี่ยเชียนฮวันเงยหน้าขึ้นมอง คิ้วขมวดน้อยๆ น้ำเสียงใสเย็นราวกับน้ำค้าง "แต่ว่าถ้าต้องตายด้วยน้ำมือของผู้ชายที่ไม่แยกแยะถูกผิดอย่างเจ้า ถ้าเทียบกับความกลัวแล้ว ข้ากลับรู้สึกขยะแขยงมากกว่า"

"หึ เจ้ากระทำผิดเองแท้ๆ แต่กลับยังมีหน้ามาว่าข้าอีก!"

เซียวเย่หลันไม่รู้จริงๆ ว่านางไปเอาความกล้านี้มาจากไหน!

ตอนนี้คิดดูแล้ว การที่ช่วงนี้นางแว๊บก็เข้ามาทำให้จิตใจของเขาว่าวุ่น ช่างเป็นเรื่องที่ช่างโง่งมเสียจริง

ขนาดเรื่องนอกใจนางยังกล้าทำเลย

แล้วเขายังจะคิดถึงนางอีกทำไม

ผู้หญิงแบบนี้ น่าจะฆ่าให้ตายไปเลยจะดีกว่า!

ความโกรธของเซียวเย่หลันรุนแรง คมดาบกดลึกลงไปอีกหลายส่วน บาดผิวของเซี่ยเชียนฮวัน เลือดสีแดงค่อยๆ ไหลรินลงมา

"ข้าไม่เคยทำเรื่องไม่ดีอะไร" เซี่ยเชียนฮวันจ้องเขากลับนิ่งๆ ดวงตาที่ใสสะอาดของนางเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ "แม้ว่าเจ้าจะฆ่าข้าในวันนี้ วันหน้าเจ้าก็จะอยู่ไม่เป็นสุข เพราะว่าเจ้าบิดเบือนความจริง และได้สังหารผู้บริสุทธิ์ให้ตายไปอย่างอยุตธรรมด้วยมือของเจ้าเอง สวรรค์จะไม่ยกโทษให้เจ้า"

คำพูดของนาง ทำให้เซียวเย่หลันพูดไม่ออกไปชั่วขณะ

เมื่อสบกับดวงตาใสบริสุทธิ์ของนาง ในใจของเขาก็สั่นคลอน คนที่ทำเรื่องไม่ดี จะมีสายตามั่นคงเปิดเผยเช่นนี้ได้จริงเหรอ

เวลานี้เอง นางเว่ยก็รีบวิ่งเข้ามา คุกเข่าขอร้องต่อเซียวเย่หลันพร้อมกันกับเสี่ยวตง