"แม่นางซู หลินซวี่เป็นคนนิสัยเช่นไรข้ารู้ดี ต่อให้เขาและพระชายาอ๋องอยู่กันสองคนตามลำพัง ก็คงเป็นเพราะคอยคุ้มกันอารักขาพระชายาอ๋อง เขาจะไม่ทำสิ่งใดที่เลยเกินอย่างแน่นอน"
เย่ซิ่นเอ่ยขึ้นด้วยความเย็นชา
เขาไม่อยากฟังซูอวี้เออร์พูดจาไร้สาระได้อีกต่อไป
ก่อนหน้านี้ เขาเองก็เคยคิดว่าซูอวี้เออร์เป็นกุลสตรีที่งดงามและอ่อนโยน หากไม่ใช่เพราะมีตัวตนที่ต่ำต้อยไปหน่อย ก็คงเป็นตัวเลือกที่ดีจะขึ้นเป็นตำแหน่งพระชายาอ๋อง
บัดนี้เมื่อมีเซี่ยเชียนฮวันมาเปรียบเทียบ เขากลับไม่ชอบซูอวี้เออร์มากขึ้นทุกที
"องครักษ์เย่กล่าวเช่นนี้ ข้าเองก็เชื่อเจ้า เพียงแต่ข้าได้ยินคำวิพากษ์วิจารณ์ในภูเขาจื่อเสียมามากมายเหลือเกิน กล่าวว่าพระชายาอ๋องให้องครักษ์ลับผู้นั้นปลูกกระท่อมหลังเล็กๆ ไว้ที่ตีนเขา นำข้าวนำน้ำไปให้เขาด้วยตนเอง จนกระทั่งดึกดื่นจึงเดินทางกลับ”
ซูอวี้เออร์แสร้งกล่าวด้วยน้ำเสียงออดอ้อนบางเบา เกรงว่าเซียวเย่หลันจะโมโหขึ้นมา จึงไม่ค่อยกล้าพูดเท่าไหร่นัก
นางเหลือบมองดูเล็กน้อย
แต่เมื่อประโยคนี้ถูกกล่าวออกมาแล้ว เซียวเย่หลันก็สีหน้าเปลี่ยนเป็นมืดมนทันที แววตาผิดหวังก็ให้ค่อยๆ จางหายไป
"ข้าสั่งให้เขาไปทำหน้าที่เป็นองครักษ์ลับ แต่นี่อย่างไร กล้าสร้างกระท่อมเล็กและร่วมเสพสมความสุขกับสตรี?"
เซียวเย่หลันหัวเราะด้วยความเยือกเย็น รังสีอำมหิตแผ่ซ่านออกมาจากแววตา
เย่ซิ่นรีบเอ่ยโน้มน้าวใจว่า "ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ การที่พวกเขามีเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น คาดว่าคงจะมีเหตุผลบางอย่าง หลินซวี่จงรักภักดีต่อท่านอ๋องยิ่งนัก ต่อให้ตัวตายก็คงไม่มีทางทรยศท่านอ๋องแน่"
"นั่นสิเพคะ ท่านอ๋องหาได้โมโหไป"
ซูอวี้เออร์ก็เกลี้ยกล่อมเช่นกัน
แน่นอน นางรู้ว่าเพราะอะไรเซี่ยเชียนฮวันถึงทำเช่นนั้น
ได้ยินว่าหลินซวี่ได้รับบาดเจ็บ เซี่ยเชียนฮวันจึงได้เอายาไปให้เขาและรักษาบาดแผล การส่งข้าวส่งน้ำก็แค่ทำไปเป็นผลพลอยได้
แต่นางจะอธิบายเรื่องเหล่านี้ให้เซียวเย่หลันฟังทำไมกัน
เพียงให้เซียวเย่หลันรู้ว่าตอนเซี่ยเชียนฮวันอยู่ในภูเขาจื่อเสีย นางกระทำกิริยาไม่เหมาะสมก็เพียงพอแล้ว
“ท่านอ๋อง..."
“พอได้แล้ว พวกเจ้าไม่ต้องพูดอีกแล้ว!”
ปฏิกิริยาของเซียวเย่หลันดูรุนแรงกว่าที่ซูอวี้เออร์คิดไว้มาก
เขาโมโหเสียจนเอื้อมมือไปหยิบดาบออกจากฝักในมือของเย่ซิ่นมา แล้วฟันกลีบดอกเหมยท่ามกลางอากาศออกเป็นสองส่วน
“ต่อให้หลินซวี่ไม่กล้าหักหลังข้า แต่สตรีผู้นั้นกล้าทำได้ทุกเรื่อง"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...
Update new chapter please...
รอค่ะ มาต่อเร็วๆ กำลังสนุก...