หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 280

"ช้าก่อนสหาย ข้าไม่ใช่มือสังหาร แต่ข้าทำตราประทับหาย กำลังหาอยู่นี่ไงเล่า"

เซี่ยเชียนฮวันรีบโบกมือแล้วใช้กลยุทธ์หลอกล่อที่เคยฝึกฝนมาเป็นแรมปี

องครักษ์ผู้นั้นยังคงมองมาที่นางด้วยความสงสัย "เป็นไปไม่ได้ ตราประทับเป็นของสำคัญยิ่งนัก ทุกคนล้วนเก็บเอาไว้อย่างดีเหตุใดเจ้าจึงทำมันหาย?"

"ข้าขอบอกตามความจริงว่าข้าเพิ่งเคยเดินทางมาสนามล่าสัตว์ครั้งแรก นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นพระพักตร์ของฮ่องเต้ จึงรู้สึกทั้งตื่นเต้นและตื้นตัน ด้วยเหตุนี้จึงทำความผิดพลาดใหญ่หลวงโดยไม่ได้ตั้งใจ”

เซี่ยเชียนฮวันยกมือขึ้นเกาศีรษะ พยักหน้าโค้งกายทำท่าทีว่าง่าย

องครักษ์ผู้นั้นเม้มปากเล็กน้อย มองท่าทีของนางที่ดูอ่อนแอราวกับนกน้อยที่เพิ่งออกมาสู่โลกกว้าง เขาจึงเก็บดาบลงแล้วเอ่ยถามต่อไปว่า "เจ้าคือผู้ใต้บังคับบัญชาของผู้ใด?"

"คือ...จวนเซวียนชินอ๋อง ใช่แล้ว ข้าคือองครักษ์ข้างกายผู้คุ้มกันของเซวียนชินอ๋อง"

เซี่ยเชียนฮวันครุ่นคิดแต่ไม่ได้หยิบยกชื่อของเซียวเย่หลันออกมา

เนื่องจากเซวียนชินอ๋องมีอาการป่วยเรื้อรัง มักเดินทางไปไหนมาไหนคนเดียว ดังนั้นผู้คุ้มกันของเขาจึงไม่ค่อยมีใครเห็น โอกาสถูกเปิดโปงจึงน้อยลง

เป็นจริงดังนั้น องครักษ์เชื่อในคำพูดโกหกของนาง เขาผ่อนคลายความระมัดระวังลง "การล่าสัตว์ใกล้จะเริ่มขึ้นแล้ว เจ้ารีบกลับไปอยู่ข้างกายนายของเจ้าเถิด ตราประทับหาได้สำคัญกว่าชีวิตของนายเจ้า"

"พี่ชาย ข้ามีอีกเรื่องอยากเอ่ยถามเล็กน้อย ได้ยินมาว่าวันนี้ขุนนางมากมายจะเดินทางมา แต่จากที่ข้ามองแล้วเหตุใดจึงเหมือนหายไปกลุ่มหนึ่ง?" เซี่ยเชียนฮวันรีบใช้โอกาสนี้เอ่ยถาม

องครักษ์ตอบกลับว่า "บางคนร่างกายอ่อนแอจึงตามคณะใหญ่ไม่ทัน บางทีพรุ่งนี้อาจจะถึง”

"เป็นเช่นนี้นี่เอง"

เซี่ยเชียนฮวันตระหนักได้ทันที

อันติ้งโหวและเซี่ยเหยียนเป็นเพียงขุนนางมั่งคั่งที่เกียจคร้าน วันๆ ไม่ทำอะไร พวกเขาคงจะอยู่ในหมวดหมู่ "ผู้ที่อ่อนแอ"

บัดนี้นางเจอเรื่องยากเข้าให้แล้ว

เดิมทีนางต้องการจะมาหาอันติ้งโหวและเซี่ยเหยียน หลังจากสนทนากันแล้วก็แอบเข้าไปในกระโจมของพวกเขาเพื่อรวมตัวกัน

คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะล้าหลังขบวนใหญ่และอาจมาถึงวันพรุ่งนี้

เช่นนั้นคืนนี้นางจะพักที่ใดเล่า?