อ่านสรุป บทที่ 291 จาก หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี โดย เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ
บทที่ บทที่ 291 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนติก หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
“ร่างกายของเจ้ามีส่วนไหนบ้างที่ข้าไม่เคยเห็น”
เซียวเย่หลันเหลือบมองนางอย่างเย็นชา
เซี่ยเชียนฮวันทำปากจู๋ “มันไม่เหมือนกันสักหน่อย ตอนนั้นมันมืดท่านจะเห็นอะไรมากกัน แต่ตอนนี้มีแสงไฟสว่าง ถ้าหากข้าถอดเสื้อผ้า ไม่ใช่ว่าท่านจะมองเห็นอย่างชัดเจนหรือ?”
“จะมืดจะสว่างข้าก็เห็นชัดเจนทั้งนั้น”
เซียวเย่หลันส่งเสียงหึ
ไม่เพียงแค่เห็นเท่านั้น แต่ยังได้สัมผัสอีกด้วย
เวลานี้นางรู้สึกอึดอัดใจขึ้นมา
เซี่ยเชียนฮวันแก้มแดงเล็กน้อย เหตุการณ์บางอย่างที่ไม่ควรจำก็ปรากฏขึ้นในหัวของนาง นางหันหลังให้กับเซียวเย่หลันและกล่าวว่า “ข้าไม่สนเรื่องในอดีต แต่คืนนี้ท่านไม่ได้รับอนุญาตให้มองข้า”
“ก็ได้ ข้าก็คร้านจะมองเจ้าเช่นกัน”
เซียวเย่หลันนั่งลงโดยหันหลังให้กับเซี่ยเชียนฮวัน ดวงตาเย็นชาคู่นั้นจ้องไปยังสายลับชาวซีเหลียงทั้งสองคนที่ถูกมัดเป็นบ๊ะจ่าง
เซี่ยเชียนฮวันลอบมองเขา หลังจากที่แน่ใจว่าชายคนนั้นไม่หันกลับมา จึงถอดเสื้อนอกอย่างรวดเร็ว และนำไปแขวนเพื่อตาก
ความจริงแล้ว ชุดชั้นในของนางก็เปียกโชกเช่นกัน
หลังจากลังเลอยู่สักพัก เซี่ยเชียนฮวันก็ถอดชุดชั้นในของนางอย่างเงียบๆ แล้วนำไปตากให้แห้งเช่นกัน
ตอนนี้นางกลับมาในสภาพเปลือยเปล่าอีกครั้ง
ขณะนี้ภายในถ้ำมีแสงไฟสลัวๆ และประกายแวววาวของหยดน้ำ กับกองไฟที่ลุกโชน ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงบรรยากาศที่กระอักกระอ่วนอย่างบอกไม่ถูก
สองมือของเซี่ยเชียนฮวันกอดตัวเอง นั่งยองๆ พลางอธิษฐานในใจว่าขอให้เสื้อผ้าแห้งเร็วๆ
ทันใดนั้น
นางก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวของชายคนนั้น
หลังจากนั้นไม่นาน นางก็เห็นปลายเท้าของเซียวเย่หลัน กำลังเดินตรงมาหานาง!
“ท่าน ท่านอย่าเข้ามานะ!”
เซี่ยเชียนฮวันร้องตะโกนอย่างรนราน
“ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่าข้าแอบมองเจ้าอาบน้ำ และตอนนี้เจ้าก็แอบมองข้าเช่นกัน” เซียวเย่หลันกล่าว
“ข้า ข้าไม่ได้มองท่านสักหน่อย!”
“เจ้าตาโตขนาดนี้ จะบอกไม่มองข้าได้อย่างไร”
“ท่านรู้ได้อย่างไรว่าข้าหลับตาหรือลืมตาอยู่?”
เซี่ยเชียนฮวันมีเพียงสองคําในใจ : โคตรซวย!
ถึงแม้ว่า นางจะแอบมองเซียวเย่หลันตาไม่กระพริบอยู่พักหนึ่ง แต่ทว่าเขารู้ได้อย่างไร?
เขาไม่มีตาหลังนี่น่า!
“หากไม่มีประสาทสัมผัสที่เฉียบแหลมนี่ ข้าคงตายในสนามรบไปนานแล้ว” เซียวเย่หลันกล่าวเสียงเย็น
“หลงตัวเองให้น้อยลงหน่อยเถอะ ถึงแม้ว่าข้าจะหันไป แต่ไม่ได้มองท่านเสียหน่อย ข้ามอง...โอ๊ย!”
เซี่ยเชียนฮวันตกใจจนเผลอก้าวไปข้างหน้าสองก้าว ผลคือหัวไปโขกเข้ากับหินบนพื้น ขณะที่ทั้งร่างก็ล้มตัวไปข้างหน้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...