หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 304

“นี่...”

ภิกษุณีติงจิ้งรู้สึกลังเลเป็นอย่างมาก

ตามกฎแล้วจะต้องรายงานไปยังราชสํานัก นั่นเป็นความผิดทางอาญา และโทษสถานเบาที่สุดก็คือเนรเทศ

“ภิกษุณี ท่านไม่สามารถแหกกฎเพียงเพราะนางยังเด็กอยู่” หลิวไท่เฟยกดดันต่อ

นางตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าจะกำจัดเซี่ยเชียนฮวัน

ทางหนึ่ง นางกลัวว่าตัวเองอาจจะถูกวางยาอีกครั้ง อีกทางหนึ่ง นางก็เกรงว่าเซี่ยเชียนฮวันจะเปิดเผยสิ่งที่นางเคยพูดออกไป ซึ่งอาจจะทำให้เกิดแรงจูงใจมากมายที่จะมาฆ่านาง

เหมือนตอนยังอยู่วังหลัง ที่ทุกย่างก้าวล้วนเต็มไปด้วยอันตรายและจำเป็นต้องชิงลงมือก่อน

ภิกษุณีติงจิ้งลังเลอยู่พักใหญ่ จ้องมองเซี่ยเชียนฮวันอย่างลึกซึ้ง ก่อนจะถอนหายใจออกมา “ถ้าหากพระชายาต้องการลงเขาไปรักษาคน ไม่สู้โกนผมเป็นภิกษุณี เข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ของเจ้าแม่กวนอิม กลายเป็นศิษย์อารามจื่อเสียของข้า ด้วยวิธีนี้ท่านก็สามารถลงเขาไปในนามของสาวกได้”

“อะไรนะ?”

เซี่ยเชียนฮวันตะลึงจนตาค้าง

ต้องการโกนผมของนาง และเปลี่ยนนางเป็นภิกษุณี?

นี่เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!

“ท่านภิกษุณี ข้าเต็มไปด้วยความคิดทางโลก รากทั้งหกไม่บริสุทธิ์ ไม่คู่ควรกับการออกบวช ลืมสิ่งท่านพูดไปเถอะ” เซี่ยเชียนฮวันรีบโบกมือ

หลิวไท่เฟยพูดประชดประชันด้วยสายตาที่เย็นชา “รับคนเช่นนางเป็นศิษย์ ภิกษุณี ท่านไม่กลัวพื้นดินของอารามจื่อเสียจักแปดเปื้อนเลยหรือ!หากเก็บนางเอาไว้ ช้าเร็วคงสร้างเรื่องขึ้น และทำร้ายชื่อเสียงของอารามจื่อเสีย หรือแม้กระทั่งพวกเราทุกคน”

“ใช่แล้ว...มิสู้รายงานไปยังราชสํานักแล้วปล่อยให้พวกเขาจัดการเองเถอะ”