หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 324

หมู่บ้านฉางหยวน...

เซี่ยเชียนฮวันไม่รู้จักที่แห่งนี้ แต่คาดว่าเซียวเย่หลันคงจะรู้

"บัดนี้เจ้าสารภาพออกมาได้แล้ว นายน้อยของเจ้าคือใครกันแน่ อยู่ในที่แห่งหนใด"

เซียวเย่หลันลุกขึ้นจากเก้าอี้

เขาเข้าไปใกล้เชลยทั้งสองแล้วมองเข้าไปด้วยแววตาอันเยือกเย็น

"นายน้อย..."

หนึ่งในนั้นเพิ่งอ้าปากเอ่ยได้สองคำ จู่ๆ เขาก็ตาเหลือก ลิ้นจุกปากพูดไม่ออกราวกับเป็นใบ้

เซียวเย่หลันขมวดคิ้วหันไปมองอีกคนหนึ่ง พบว่ามีอาการเช่นเดียวกัน

ชั่ววินาทีนี้ใบหน้าของทั้งคู่กลายเป็นสีม่วง เลือดค่อยๆ ไหลออกจากรูหูรูจมูก

"แย่แล้ว พวกเขาถูกวางยาพิษ!"

เซี่ยเชียนฮวันรีบวิ่งเข้าไปจับชีพจรให้แก่ทั้งสอง

แต่พิษแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว เซี่ยเชียนฮวันไม่ทันได้ช่วยพวกเขาแก้พิษ

ด้วยเวลาไม่กี่วินาที เชลยทั้งสองก็สิ้นใจลงกะทันหัน

"เจ้าให้ยาพิษพวกเขาดื่มหรือ?" เซียวเย่หลันถาม

เซี่ยเชียนฮวันเหล่ตามองเขา "จะเป็นไปได้อย่างไร ในร่างกายของพวกเขามีพิษซ่อนอยู่ บัดนี้ถึงเวลาที่พิษจะแสดงอาการออกมาพอดี”

กล่าวจบเซี่ยเชียนฮวันก็รู้สึกเสียใจเช่นกัน

ก่อนหน้าที่นางจะกรอกยาทั้งสอง ควรดูสภาพร่างกายให้ชัดเจนเสียก่อน

เพราะนางคิดไม่ถึงว่าทั้งสองคนจะมีพิษซ่อนอยู่ในร่างกาย

เซียวเย่หลันขมวดคิ้วเข้าหากัน "ชาวซีเหลียงใช้พิษในการควบคุมผู้ใต้บังคับบัญชา ไม่เหมือนนิสัยที่พวกเขาเป็น"

เพราะวิธีอันโหดเหี้ยมโหดร้ายเช่นนี้คงจะมีเพียงหนานจาวที่ใช้พิษและหนอนกู่อย่างแพร่หลาย

ดูเหมือนการเปลี่ยนแปลงภายในอำนาจศูนย์กลางของซีเหลียง จะมีบางอย่างที่คนนอกไม่รู้

เซี่ยเชียนฮวันทำการชันสูตรพลิกศพเชลยทั้งสองก่อนจะพยักหน้าบอกว่า "อืม พิษชนิดนี้ต้องกินยาถอนพิษเป็นประจำ มิเช่นนั้นจะทำให้เสียชีวิตได้ เห็นได้ชัดว่ามีคนต้องการควบคุมพวกเขา เพื่อไม่ให้พวกเขาทรยศหักหลัง"