หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 349

“เจ้าเจ็ด เจ้า เจ้า เกิดเรื่องใดขึ้นกับเจ้า เหตุใดไม่กลับมาเสียแต่แรก ทำเอาพวกเราคิดว่าเจ้าตายไปแล้วเสียอีก”

ซูอวี้เออร์เอ่ยขึ้นอย่างตะกุกตะกัก

หากคนที่อยู่ตรงหน้านี้คือเซียวเย่หลัน แล้วผู้ที่อยู่ในโลงศพคือใคร??

หรือจะเป็นจริงตามที่เซี่ยเชียนฮวันพูด เป็นเพียงแค่ชาวซีเหลียงคนหนึ่ง?!

ให้ตายสิ

หากนำร่างของชาวซีเหลียงส่งเข้าไปในสุสานจักรพรรดิ คงเป็นเรื่องน่าขัน อับอายขายหน้าไปทั่วหล้าอย่างแน่แท้!

เซียวเย่หลันไม่ได้สนใจคำพูดของซูอวี้เออร์ เขาเดินเข้ามาข้างกายเซี่ยเชียนฮวัน แล้วใช้มีดตัดเชือกที่ข้อมือนาง

“เจ้า......”

เซี่ยเชียนฮวันนวดข้อมือของตน ขณะที่กำลังจะเอ่ยบางอย่างออกมา นางก็สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่ท้องอย่างแรง!

นางเอามือกุมท้อง เหงื่อออกทั่วร่าง

ชั่วพริบตาเดียว นางก็รู้สึกว่าโลกกำลังหมุน ภาพตรงหน้ามืดลงเป็นลมไปในทันที...

เซียวเย่หลันเข้ามาอุ้มนางเอาไว้

“เซียวฉง หากลูกในท้องของเซี่ยเชียนฮวันเป็นอะไรขึ้นมา ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้า”

เขามองไปทางซูอวี้เออร์

ซูอวี้เออร์ตัวสั่นสะท้าน รีบอธิบายว่า “ไม่เกี่ยวอันใดกับข้า! เสด็จพ่อรับสั่งให้ข้าคุ้มกันเจ้าจนฝังร่างลงดิน ข้าเพียงเห็นแก่ฤกษ์งามยามดีที่วางไว้ สำหรับส่งโลงศพเข้าไปในสุสาน น้องสะใภ้เข้ามารั้งข้าเอาไว้อย่างบ้าคลั่ง ข้าจำต้องสั่งให้คนพาตัวนางออกไป!”

“ฝังร่างข้าลงดิน?” เซียวเย่หลันหัวเราะอย่างเย็นชา “หมายความว่าบัดนี้ข้าเป็นศพหรือ?”

“ในเมื่อเจ้ายังไม่ตาย เหตุใดไม่รีบกลับมา ทำเอาเสียทุกคนต่างเข้าใจผิด”

ซูอวี้เออร์พึมพำออกมา

ผู้ที่เป็นต้นเหตุให้คนใต้หล้าเกือบต้องหัวเราะเยาะเย้ยต้าเซี่ยก็คือเซียวเย่หลัน หาใช่ตัวเขา

องค์รัชทายาทหันม้ามาตะโกนว่า “รีบเข้าวังเถิด! เราควรรีบให้หมอหลวงตรวจดูอาการของน้องสะใภ้โดยเร็ว และทูลต่อเสด็จพ่อให้ทราบว่าเจ้ายังมีชีวิตอยู่!”