“ท่านอ๋อง ท่านคิดว่าข้าควรสวมชุดแต่งงานแบบไหนดี?”
ซูอวี้เออร์เขี่ยเสื้อคลุมสีแดงบนชั้นวางของเล่น แล้วหันมายิ้มให้กับเซียวเย่หลันที่ยืนอยู่ข้างหน้าต่าง
เซียวเย่หลันเหลือบมองอย่างสบายๆ แล้วพูดว่า “เพียงแค่สวมสิ่งที่เจ้าชอบ”
“ข้าชอบรึไม่ ไม่สำคัญ สิ่งสําคัญที่สุดคือท่านอ๋องชอบมัน”
ซูอวี้เออร์เดินไปอยู่ข้างๆ เซียวเย่หลัน และจับแขนเสื้อเขาเบาๆ
เซียวเย่หลันสุ่มชี้ไปที่สิ่งหนึ่ง “งั้นก็อันนี้”
“ตกลง ข้าเชื่อที่ท่านอ๋องพูด”
ซูอวี้เออร์หันไปเลือกมงกุฎหงส์อย่างมีความสุขต่อ
เซียวเย่หลันจ้องมองดอกไม้ในสวนด้วยจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ทั้งยังรู้สึกระเคืองที่ตาเล็กน้อย
เมื่อวันมงคลใกล้เข้ามา พระสนมหมิงก็บังคับให้เขาไปเข้าเฝ้า
รอบตัวนางห้อมล้อมไปด้วยกุลสตรีที่มีชื่อเสียงหลายคน
ถ้าเขาต้องการรับซูอวี้เออร์เป็นพระชายารอง เขาก็ต้องเลือกผู้หญิงอีกคนจากหมู่กุลสตรีเหล่านั้น เพื่อเติมเต็มตำแหน่งพระชายาอีกตำแหน่ง
ตอนนี้เอง เซียวเย่หลันหวังจริงๆ ว่าเซี่ยเชียนฮวันจะออกมาสร้างปัญหา
นางไม่ชอบที่เขาแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นไม่ใช่หรือ?
แล้วทําไมตอนนี้ถึงสงบสุขจัง ยอมเห็นเขาแต่งพระชายาสองคนอย่างเชื่อฟังและไม่พูดอะไรสักคำ...
ตอนนี้เอง
เซี่ยเชียนฮวันออกจากจวนอ๋อง เพื่อไปรักษาคนป่วยในโรงหมอที่เมืองตะวันตก
นางเงยหน้าขึ้นเป็นบางครั้ง และมองไปยังถงซ่านถังที่อยู่อีกฟากหนึ่งซึ่งปิดไปแล้ว
ครั้งแรกที่นางกับเซี่ยเหยียนไปเยือนถงซ่านถังของท่านหญิงหยวนหลี่ ก็ได้พบกับชายขี้เมาคนนั้น
แต่ตอนนี้นางนั่งแช่อยู่ที่นี่มาหลายชั่วยามแล้ว ก็ยังไม่พบเงาที่คุ้นเคยเลย
เซี่ยเชียนฮวันยิ่งรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ดูแปลกๆ
เซวี่ยจวิ้นกล่าวเสียงเบา “เมื่อไม่กี่วันที่ผ่าน หม่อมฉันได้พบกับท่านอ๋องแล้ว ดังนั้นหม่อมฉันจึงหาโอกาสที่จะขอคำแนะนำจากพระชายา และหวังว่าท่านจะสามารถชี้แนะหม่อมฉันได้”
ได้ยินที่นางพูด เซี่ยเชียนฮวันก็เข้าใจ
ปรากฏว่านางเป็นหนึ่งในกุลสตรีที่เซียวเย่หลันพบ
หรือก็คือผู้สมัครชิงตำแหน่งพระชายารองของจ้านอ๋องนั่นเอง
“พระชายาโปรดอย่ารังเกียจถ้าหม่อมฉันจะบอกความจริงกับท่าน ใต้หล้าล้วนรู้ว่าท่านอ๋องกล้าหาญชำนาญศึก ฆ่าฟันศัตรูมานับไม่ถ้วน ราวกับปีศาจอาชูร่า ทุกที่ที่เขาเดินผ่านล้วนมีแต่ความตายและทะเลเลือด สำหรับผู้ชายเช่นนี้ ความจริงแล้วหม่อมฉันทั้งกลัวทั้งเคารพ...”
ดูจากน้ำเสียงแล้ว เกรงว่านางคงจะกลัวเซียวเย่หลันมากกว่า
เซวี่ยจวิ้นขมวดคิ้วเล็กน้อย กล่าวด้วยน้ำเสียงระมัดระวังว่า “แต่บิดาหม่อมฉันชื่นชมท่านอ๋องมาก และสั่งให้หม่อมฉันคว้าโอกาสนี้ไว้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ทำให้ท่านอ๋องทรงพอพระทัย”
“ถ้าหากวันนี้พระชายาเต็มใจให้คำแนะนำ ทำให้หม่อมฉันทราบว่าควรทำอย่างไรเพื่อให้ท่านอ๋องทรงโปรดปราน เมื่อหม่อมฉันแต่งเข้าจวนจ้านอ๋อง หม่อมฉันจะสนับสนุนพระชายา แม้บุญคุณเท่าน้ำหยดเดียว ก็จะตอบแทนดุจสายธาร”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...