“แค่กๆ...”
หลังจากพูดยาวขนาดนั้น เซวี่ยจวิ้นก็ไอเบาๆ ออกมา
ที่นางบอกว่ามาหาหมอ ดูเหมือนจะเป็นความจริง
เซี่ยเชียนฮวันถอนหายใจเบาๆ และเอื้อมมือไปจับชีพจรนางอย่างเงียบๆ ถามคำถามอีกสองสามข้อ จากนั้นก็หยิบพู่กันขึ้นมาท่ามกลางสายตาที่ประหม่าของนาง ก่อนจะเริ่มเขียนใบสั่งยา
“อาการของเจ้าไม่ร้ายแรงนัก เพียงแต่ความกังวลมากเกินไปจะนําไปสู่ความตึงเครียดทางจิตใจ ทำให้ปวดศีรษะข้างเดียวหรือด้านข้าง อาการเหล่านี้จะแย่ลงหลังจากที่สัมผัสกับลม พักฟื้นสักสองสามวันอาการก็จะดีขึ้น”
เซวี่ยจวิ้นเห็นเซี่ยเชียนฮวันเขียนใบสั่งยาให้กับตัวเอง โดยไม่พูดถึงเรื่องนี้นางกล่าว จึงกล่าวอย่างรีบร้อนว่า “พระชายา หม่อมฉันไม่ใช่คนประเภทพูดอย่างทำอย่าง คําสัญญาที่ให้ไว้กับท่านในวันนี้ หม่อมฉันจะทำให้สำเร็จในอนาคต”
ปลายพู่กันของเซี่ยเชียนฮวันหยุดชะงักเล็กน้อย
หยดหมึกค่อยๆ กระจายทั่วกระดาษสีขาว
นางมองออกว่า เซวี่ยจวิ้นเป็นคนเช่นนั้นจริงๆ
เพียงแต่ว่า...
ถ้าหากแต่งเข้ามาในจวนจ้านอ๋องจริงๆ มันไม่ใช่พรสำหรับสตรีคนนี้
“คุณหนูเซวี่ย เจ้าสามารถมีความคิดเป็นของตัวเองได้ ไม่จำเป็นต้องเชื่อฟังบิดาไปเสียหมด เจ้าเป็นคน มิใช่หุ่นเชิดที่ต้องอยู่ใต้การบงการของผู้อื่น”
เซี่ยเชียนฮวันเงียบไปครู่หนึ่ง สุดท้ายก็เปิดปากกล่าว
เซวี่ยจวิ้นตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “ท่านพูดตลกแล้ว บิดามารดาเป็นผู้จัดการเรื่องการแต่งงาน เรื่องใหญ่ในชีวิตเช่นนี้จะไม่เชื่อฟังบิดาได้อย่างไร”
“เจ้าไม่ใช่คนเดียวที่ต้องแต่งงานเข้าจวนจ้านอ๋องเพื่อครอบครัว น่าเสียดายที่นางจบลงได้ไม่ดีนัก ข้าเพียงแต่หวังว่าโศกนาฏกรรมนี้จะไม่เกิดขึ้นกับคนอื่นอีก”
นางยังจำความเจ็บปวดแสนสาหัสในคืนแรกกับเซียวเย่หลันได้
ถ้าไม่ใช่นาง “เซี่ยเชียนฮวัน”คงถูกวางยาตายไปนานแล้ว และคงไม่มีตัวตนอยู่บนโลกนี้อีก
ดังนั้นจึงมาหาเซี่ยเชียนฮวัน
ไม่ว่าคนอื่นจะคิดยังไง แต่นี่คือการต่อสู้ที่กล้าหาญที่สุดที่นางทําเพื่อตัวเอง
“คุณหนู ถึงเวลาต้องไปแล้ว มีคนไข้จำนวนที่ด้านหลังกำลังรอรับการรักษาอยู่”
ชิวหมิ่นทนไม่ไหว เดินเข้ามาช่วยเซี่ยเชียนฮวันไล่แม่นางหัวแข็งคนนี้
จู่ๆ เซวี่ยจวิ้นก็เอื้อมมือออกมา กุมมือทั้งสองข้างของเซี่ยเชียนฮวันอย่างกังวล ทั้งยังเอ่ยปากขอร้อง “พระชายา ได้โปรดช่วยหม่อมฉันเถอะ!”
“คนต่อไป”
ชิวหมิ่นยกมือกวัก
เซี่ยเชียนฮวันค่อยๆ สะบัดมือเซวี่ยจวิ้นออก “เซียวเย่หลันชอบผู้หญิงใส่ชุดสีฟ้า ส่วนถุงหอมติดกาย ทางที่ดีควรเลือกเป็นกลิ่นของดอกท้อ”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...