หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 375

“ท่านอ๋องเพคะ อวี้เออร์รอคอยวันนี้มาเนิ่นนานเหลือเกินแล้ว ได้โปรดท่านอ๋องอย่าทิ้งอวี้เออร์ไว้เพียงลำพังได้หรือไม่"

ซูอวี้เออร์เข้าไปดึงแขนเสื้อของเซียวเย่หลันเอาไว้ด้วยใบหน้าออดอ้อนร้องขอ

ท่าทางที่ดูน่าสงสารเช่นนั้นของนาง ราวกับลูกสัตว์ตัวน้อยซึ่งถูกทอดทิ้ง ร้องขอความรักความเมตตาจากชายหนุ่ม

แผนนี้นางใช้ได้ผลตลอดมา

ชายหนุ่มล้วนรู้สึกทะนุถนอมหญิงสาวผู้บอบบาง และชื่นชอบให้หญิงสาวที่อ่อนแอเอ่ยร้องขออ้อนวอนตน

แต่ทว่าเซียวเย่หลันกลับผลักมือของนางออกไปเบา ๆ กล่าวว่า “ข้าจะรีบกลับมา"

"ไม่ข้าไม่เชื่อ!”

ซูอวี้เออร์ส่ายหน้า

นางรู้ดีว่าหากเสียโอกาสครั้งนี้ไปแล้ว ในอนาคตต้องการร่วมค่ำคืนเช่นนี้กับเซียวเย่หลันอีกก็คงยาก

เซียวเย่หลันอธิบายด้วยความอดทนว่า “หากเย่ซิ่นไม่มีเรื่องเร่งด่วนใด เขาจะไม่มาหาข้าโดยพลการเช่นนี้ คาดว่าคงจะมีเรื่องเร่งด่วนจริง ๆ ”

“องครักษ์เย่เพียงแต่ไม่ชอบหม่อมฉันก็เท่านั้น มิเช่นนั้นเหตุใดทุกครั้งที่ท่านอ๋องมาหากระหม่อม เขาจะต้องหาเหตุผลทำให้ท่านอ๋องจากไปเสียทุกที"

ซูอวี้เออร์พูดขึ้นด้วยท่าทางน้อยใจ

“หาได้เป็นเช่นนั้น เจ้าอย่าคิดมากไป"

เซียวเย่หลันทำได้เพียงปลอบโยนนาง

ซูอวี้เออร์ฉวยโอกาสนี้โผกายเข้าไปในอ้อมแขนของชายหนุ่ม มือทั้งสองข้างซุกซนแตะต้องไปทั่ว เพื่อให้ชายหนุ่มเกิดอารมณ์

ระหว่างที่ภายในห้องกำลังสนทนากันอยู่นั้น เย่ซิ่นซึ่งรออยู่ข้างนอกประตูไม่อาจรอได้อีกต่อไป เขาตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงอันดังว่า “เกิดเรื่องขึ้นกับตระกูลเซวี่ยแล้ว! เป็นเรื่องร้ายแรง ร้ายแรงยิ่งนักพ่ะย่ะค่ะ!"

เสียงตะโกนนี้ทำให้เซียวเย่หลันตื่นขึ้นจากภวังค์

เขารีบผลักซูอวี้เออร์ออกแล้วเดินตรงไปข้างนอกประตู เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เกิดเรื่องใดขึ้น"

"กระหม่อมยากที่จะอธิบายพ่ะย่ะค่ะ บัดนี้คนจากตระกูลเซวี่ยกำลังนั่งอยู่ในห้องโถง เกรงว่าท่านคงต้องเดินทางไปสนทนาด้วยตนเอง"

“ไปกันเถอะ”

เซียวเย่หลันไม่สนใจเสียงเรียกของซูอวี้เออร์ที่อยู่ข้างหลัง เขาพาเย่ซิ่นเดินตรงมายังห้องโถง

ภายในห้องโถงเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย

แต่ไม่มีแม้แต่เงาของเซวี่ยจวิ้น