หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 39

ณ ภัตตาคารแห่งหนึ่ง

เซียวเย่หลันนั่งอยู่ที่ข้างหน้าต่าง มองไปยังอาหารเลิศรสมากมายที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วกล่าวเบาๆ ว่า "เหตุใดวันนี้เสด็จพี่จึงอารมณ์ดี คิดจะนัดแนะข้าออกมาดื่มสุราด้วยเล่า" ผู้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาก็คือองค์รัชทายาทนั่นเอง

องค์ทายาทรินสุราให้แก่ตนเองเต็มแก้ว ก่อนจะยิ้มขึ้นว่า “ในวันนี้ร่างกายของห้าวเออร์ดีขึ้นมากทีเดียว ข้าจึงรู้สึกมีความสุข คิดไปคิดมา ในบรรดาพี่น้องของเราผู้ที่สามารถร่วมดื่มสุรากับข้าได้ก็คงจะมีเพียงเจ้าเท่านั้น"

เซียวเย่หลันนิ่งเงียบไม่ได้กล่าวสิ่งใด เขายกแก้วสุราขึ้นดื่ม

ในราชวังนั้นเต็มไปด้วยอันตราย

กว่าจะก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งรัชทายาทได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายและต้องระแวดระวังตลอดเวลา ผู้ที่เขาสามารถเชื่อถือได้มีไม่มากนัก

ก่อนหน้านี้อาจมีเพียงเซียวเย่หลันคนเดียว

ตอนนี้......บางทีอาจจะเพิ่มเซี่ยเชียนฮวันขึ้นมาอีกคน?

"น้องสะใภ้ดีขึ้นบ้างหรือไม่” องค์รัชทายาทเอ่ยทักถาม "เมื่อคืนนี้ตอนที่ข้าเห็น สีหน้าของนางซีดเผือดจนน่าตกใจเหลือเกิน"

สีหน้าของเซียวเย่หลันแข็งทื่อ “น่าจะดีขึ้นแล้ว"

“เหตุใดเจ้าจึงพูดว่าน่าจะ?"

เมื่อได้ยินประโยคนี้ องค์รัชทายาทก็ทำสีหน้าไม่พึงพอใจออกมา

เขาขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยแล้วตำหนิน้องชายว่า “น้องเจ็ด ต่อให้เจ้าไม่ชื่นชอบนาง แต่พวกเจ้าทั้งสองก็แต่งงานกันแล้ว ถึงอย่างไรพวกเจ้าก็เป็นสามีภรรยากัน เจ้าไม่ควรปฏิบัติต่อนางอย่างไร้ความรู้สึกเช่นนี้"

เซียวเย่หลันได้แต่นิ่งเงียบแล้วดื่มสุรา

องค์รัชทายาทถอนหายใจออกมาแล้วกล่าวเตือนว่า “ข้ารู้หัวใจของเจ้านั้นมีเจ้าของ แต่ในฐานะผู้ที่มีสายเลือดสืบทอด ราชวงศ์ ใครเล่าจะสามารถทำได้ตามใจหวัง แม้ว่าเจ้าจะรักและชื่นชอบแม่นางแซ่ซูผู้นั้นเพียงไร แต่เจ้าจะทำร้ายจิตใจภรรยาของเจ้าไม่ได้ เพราะอาจเป็นที่ติฉินนินทาของคนอื่น"

จากประโยคเมื่อครู่นี้ เต็มไปด้วยอารมณ์ของการสั่งสอนน้องชาย เนื่องด้วยกลัวเขาจะไม่เป็นผู้เป็นคนด้วยความหวังดี

เซียวเย่หลันได้แต่ตอบกลับอย่างหน่ายใจว่า “เสด็จพี่หาใช่ว่าท่านไม่รู้จักเซี่ยเชียนฮวัน มองไปอาจจะเห็นว่านางดูอ่อนแอ แท้จริงแล้วเจ้าเล่ห์ยิ่งนัก”

“เช่นนั้นนางก็เหมาะสมกับเจ้าดีไม่ใช่หรือ? คนเช่นเจ้าควรจะมีสตรีที่เจ้าเล่ห์เจ้าคิดอยู่ข้างกายจึงจะรักษานิสัยของเจ้าได้ สตรีที่อ่อนแอบอบบางคงไม่ได้ผล" องค์รัชทายาทตอบ

เซียวเย่หลันไม่รู้จะหาคำใดมาเถียง