หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 401

หลังจากที่เซี่ยเชียนฮวันนึกออก สีหน้าของนางก็ยิ่งดูแปลกไป

นางหยุดพูดไปชั่วขณะ

“พูดต่อไปสิ” ฮ่องเต้เตือนนาง

“เพคะ...ลูกสะใภ้ขอให้ทหารองค์รักษ์ของเสด็จพ่อแกล้งทำเป็นพวกอันธพาล ลักพาตัวเซวี่ยจวิ้นจากรถม้า และพานางไปยังสถานที่ที่เกิดเหตุ เพื่อให้นางได้สัมผัสกับสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนั้นอีกครั้ง และกระตุ้นให้นางฟื้นความทรงจำขึ้นมา”

เซี่ยเชียนฮวันอธิบายสถานการณ์ในหมู่บ้านอี้ให้แก่ฮ่องเต้อย่างคร่าว ๆ

ฮ่องเต้พยักหน้าขณะฟัง ก่อนพูดพึมพำว่า “เดิมทีวิธีนี้ยังสามารถใช้รักษาโรคได้ สะใภ้เจ็ด เจ้ามีพฤติกรรมคล้ายหมอผีตั้งแต่อายุยังน้อย”

“ลูกสะใภ้มิกล้าเปรียบเทียบ”

เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกละอายใจ

นางเรียนรู้เพียงเล็กน้อย แล้วกล้าจะเปรียบเทียบกับบรรพบุรุษหมอผีของนางได้อย่างไร?

เซียวเย่หลันกลับขมวดคิ้วและถามว่า “ความหมายของเจ้าคือ แม้แต่ตอนที่เจ้าปลอมตัวเป็นสตรีผู้นั้น เซวี่ยจวิ้นก็ยังไม่สามารถฟื้นความทรงจำของนางได้อย่างเต็มที่ แล้วเหตุใด นางถึงกลายเป็นปกติหลังจากที่ข้ามา นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย”

ฮ่องเต้กล่าว “อาจเป็นเพราะนางต้องการเวลาเพื่อสงบสติอารมณ์ก็ได้”

“เสด็จพ่อพูดถูก แต่มีความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่ง”

เมื่อเซี่ยเชียนฮวันนึกถึงความเป็นไปได้นี้ ในใจของนางก็เหมือนมีหินขนาดใหญ่ถ่วงเอาไว้ มันค่อยๆ หนักขึ้นเรื่อยๆ

นางถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ลูกสะใภ้จำได้ว่า ไม่ใช่แค่ลูกสะใภ้และทหารองค์รักษ์เท่านั้นที่อยู่ในห้องนั้น แต่ยังมีคนเข้ามาในห้องด้วย”

“คนที่เจ้าพูดถึงคือ...”

ฮ่องเต้ขมวดคิ้ว

เซี่ยเชียนฮวันเม้มปาก “เป็นบิดาของเซวี่ยจวิ้น มหาดเล็กเซวี่ย”

ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมา ไม่เพียงแต่ฮ่องเต้เท่านั้น แต่ดวงตาของเซียวเย่หลันก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยด้วย

“การจำลองสถานการณ์ต้องทำให้ผู้ป่วยสัมผัสกับประสบการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างเต็มที่ ลูกสะใภ้และทหารองค์รักษ์เป็นเพียงส่วนหนึ่งของบทบาทเท่านั้น ดังนั้นที่เซวี่ยจวิ้นไม่สามารถฟื้นตัวได้อย่างเต็มที่ เป็นเพราะฉากนั้นยังไม่ถือว่าสมบูรณ์จนกว่าคนที่เหลือจะปรากฏตัวขึ้นจึงจะถือว่าสมบูรณ์”

ยิ่งพูดเสียงของเซี่ยเชียนฮวันก็ยิ่งแผ่วลง