หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 405

เมื่อได้อยู่ในสถานที่อันหนาวเย็นและโดดเดี่ยวเช่นนั้นครั้งหนึ่ง ก็จะไม่อยากไปที่นั่นอีกเลย

นางจำได้ว่าอาหารในคุกมีกลิ่นเหม็นแค่ไหน

และยังจำได้ว่าถูกผู้คุมหยอกล้อและสร้างความอัปยศมากเพียงใด

หลังจากโชคดีออกมาได้ ก็มาเห็นฉากที่เซียวเย่หลันถูกรายล้อมไปด้วยนางรำและกำลังดื่มสุรา

สิ่งเหล่านี้ทิ้งร่องรอยที่ลบไม่ออกไว้ในใจของนาง

นางจะไม่ลืมไปตลอดชีวิต

“พั่บ——”

ทันใดนั้นนกน้อยบนยอดไม้ก็กระพือปีกบินจากไป ทำลายความเงียบงันระหว่างทั้งสองคน

เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกประหลาดใจ จึงยื่นมือออกแล้วตะโกนว่า “เจ้าอย่าเพิ่งไป ข้ายังพูดไม่จบเลยนะ!”

“เมื่อครู่เจ้ากำลังคุยกับนกน้อยตัวนั้นอยู่หรือ...”

เซียวเย่หลันลดสายตาลง น้ำเสียงของเขาดูเหมือนจะแหบแห้งกว่าปกติ พร้อมกับมีอาการฝืดเคือง

แต่เซี่ยเชียนฮวันไม่ได้สังเกตเห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในอารมณ์ของชายคนนั้น ทั้งยังพูดด้วยความโกรธว่า “ใช่ เพราะท่านอ๋องมา มันจึงตกใจกลัวจนหนีไป”

“หากเจ้ามีคนอื่นที่ชอบ ก็สามารถบอกข้าได้ตามตรง ไม่จำเป็นต้องพูดกับนกก็ได้”

เซียวเย่หลันถอนหายใจ

เขาอยากรู้ว่า ผู้ชายแบบไหนที่สามารถเปลี่ยนหัวใจของเซี่ยเชียนฮวันสตรีบ้าผู้ชายคนนี้ได้

ชายผู้นั้นดีกว่าเขาตรงไหน

เซี่ยเชียนฮวันกลับรู้สึกประหลาดใจและหันกลับมาด้วยความสงสัย “ข้ามีคนที่ชอบตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

“ข้าได้ยินสิ่งที่เจ้าพูด” เซียวเย่หลันเกิดความรู้สึกอธิบายไม่ถูกอยู่ในใจ “หากเจ้าไม่ชอบ แล้วอยากรู้ว่าเขาสบายดีไปทำไม”

เมื่อพูดจบ เขาก็เห็นสีหน้าแปลกๆ บนใบหน้าของเซี่ยเชียนฮวัน

เซียวเย่หลันจึงคิดว่าเขาพูดถูก

เมื่อไม่กี่วันก่อน นางไม่เต็มใจที่จะยอมรับความจริงที่ว่าเขาตายไปแล้ว และตามหาเขาทุกที่ คิดไม่ถึงเลยว่านางจะตกหลุมรักชายอื่นเร็วขนาดนี้

ช่างเป็นสตรีที่ไร้หัวใจ

ไม่รู้ว่า นางปฏิบัติต่อผู้ชายคนนั้นเช่นไร?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน