หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 406

“ไม่จำเป็น”

เดิมทีเซียวเย่หลันคิดว่าอยากจะพูดกับเซี่ยเชียนฮวันหลังจากเข้าเฝ้าฮ่องเต้เสร็จ

แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าไม่มีประโยชน์ที่จะพูดออกไป

ความทุกข์ทรมานของเซี่ยเชียนฮวันตอนอยู่ในคุกไม่สามารถลบล้างได้ ไม่ว่าเขาจะอธิบายให้นางฟังมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำให้สิ่งที่เกิดขึ้นไม่เคยเกิดขึ้นได้

ยิ่งพยายามอธิบาย ก็ยิ่งกลายเป็นปกป้องตัวเองมากเท่านั้น

แต่เย่ซิ่นคิดต่างออกไป เขาโน้มน้าวว่า “ที่ท่านอ๋องส่งทหารไปจับกุมตัวพระชายาเข้าสำนักคุมประพฤตินั้นเป็นทางเลือกสุดท้าย ถ้าหากท่านไม่ดำเนินการก่อน มหาดเล็กเซวี่ยจะรายงานต่อฝ่าบาท และให้ศาลต้าหลี่สอบปากคำ ถึงตอนนั้นพระชายาจะถูกปฏิบัติอย่างโหดร้ายมากขึ้นอย่างแน่นอน”

“ภายนอก ท่านออกคำสั่งให้จับกุมพระชายา แต่จริงๆ แล้วท่านกำลังปกป้องนาง! ไม่ว่าสำนักคุมประพฤติจะเลวร้ายแค่ไหน แต่อย่างน้อยก็อยู่ภายใต้อำนาจของฝ่าบาท ทว่าศาลต้าหลี่อยู่ภายใต้อิทธิพลของอัครมหาเสนาบดีหลี่ หากพระชายาเข้าไป เกรงว่านางอาจจะไม่สามารถออกมาได้อย่างสมบูรณ์”

ดังที่เย่ซิ่นกล่าวไว้ เส่าชิงคนปัจจุบันของศาลต้าหลี่เป็นลูกศิษย์ของอัครมหาเสนาบดีหลี่

เป็นที่ทราบกันดีว่าอัครมหาเสนาบดีหลี่ไม่ต้องการเห็นเซี่ยเชียนฮวัน หากเซี่ยเชียนฮวันตกอยู่ในมือของพวกเขา เกรงว่าคงจะถูกเฆี่ยนตีให้ยอมจำนนภายในเวลาไม่ถึงวัน

ถึงตอนนั้น แม้ว่านางจะสามารถรักษาชีวิตตัวเองไว้ได้ แต่เด็กในท้องคงไม่โชคดีเช่นนั้น

เซียวเย่หลันหรี่ตาลงและพูดอย่างใจเย็นว่า “ข้าแค่ทำให้นางต้องทนทุกข์น้อยลง แต่ไม่ได้พยายามจะชำระชื่อเสียงของนาง นางชำระชื่อเสียงของนางด้วยตัวเอง เจ้าไม่คิดว่ามันน่าขำไปหน่อยหรือ ถ้าหากข้าพยายามรับความดีความชอบ”

“นี่...”

เย่ซิ่นพูดไม่ออก

เขาพูดไม่เก่งเช่นกัน แต่เมื่อเซียวเย่หลันพูดสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผล

“ไปกันเถอะ”

เซียวเย่หลันเอามือไพล่หลัง เดินไม่กี่ก้าวแล้วพูดว่า “ส่งแพรไหมลายกิเลนที่เป็นของพระราชทานให้กับพระชายา”

เย่ซิ่นรับคำสั่ง

หลังจากนั้นไม่นาน ข้ารับใช้ก็นำผ้าห่มที่อบอุ่นมาให้

เสี่ยวตงถือผ้าห่มแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พระชายา นี่เป็นแพรไหมลายกิเลนที่เป็นของพระราชทานตอนท่านอ๋องเปิดจวนใหม่ๆ พระองค์ทรงมอบให้กับท่าน เห็นได้ชัดว่ามีท่านอยู่ในใจ”

“ความใจดีเล็กๆน้อยๆ”