หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 407

“มันอยู่ด้านหลังห้องตำราของท่านอ๋อง ปกติไม่มีใครไปที่นั่น ท่านอ๋องไม่ชอบอาบน้ำในบ่อน้ำพุร้อน หากพระชายามีเวลา ก็สามารถลงไปแช่ตัวเพื่อกำจัดความเย็นในร่างกายของท่านได้”

“อืม”

น้ำพุร้อนหรือ ฟังดูไม่เลวเลย

แต่วันนี้มันดึกมากแล้ว หลังจากที่เซี่ยเชียนฮวันเขียนใบสั่งยาเสร็จก็เตรียมตัวอาบน้ำนอน เรื่องแช่น้ำพุร้อนนะเอาไว้วันหลังแล้วกัน

นางสูดจมูก วางใบสั่งยาไว้ข้างๆ แล้วเดินไปที่ห้องด้านในเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้านอน

ความสบายของผ้าห่มไหมผืนนี้เหนือจินตนาการของนางมาก

เมื่อเปรียบเทียบกับผ้าห่มขาดรุ่งริ่งในคุก เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกเหมือนกับว่าอยู่ท่ามกลางเมฆนุ่มๆ ในตอนนี้ ไม่ช้านางก็หลับไปอย่างรวดเร็ว

เป็นค่ำคืนที่ไร้ความฝัน

วันรุ่งขึ้น เซี่ยเชียนฮวันเริ่มยุ่งเกี่ยวกับการเลือกยาและเตรียมขี้ผึ้ง จึงผ่านไปอีกหนึ่งวันโดยไม่รู้ตัว

จนกระทั่งตกเย็น ร่างของเซียวเย่หลันฃก็ปรากฏตัวต่อหน้านาง

เขากระแอมไอและพูดว่า “เสด็จพ่อถอดเซวี่ยฉีออกจากตำแหน่งราชการ และให้เขาเกษียณกลับบ้านเกิด”

“จริงหรือ?” เซี่ยเชียนฮวันชะงักแล้วเงยหน้าขึ้นมอง “พวกเขาจะจากไปเมื่อไหร่?”

“ไม่นานนัก อีกประมาณแค่สองวัน”

“ยังไม่สายเกินไป...”

เซี่ยเชียนฮวันพึมพำกับตัวเอง และตัดสินใจเร่งกระบวนการในการทำยาให้เร็วขึ้น

เซียวเย่หลันถาม “เจ้ากำลังทำอะไรให้ทันเวลา?”

“ช่วยเซวี่ยจวิ้นเตรียมยาทาลบรอยแผลเป็น ว่าจะมอบให้นางหลังจากที่เสร็จแล้ว”

ในยุคนี้ มันเป็นเรื่องที่ร้ายแรงมากสำหรับผู้หญิงที่ถูกพวกอันธพาลทำให้แปดเปื้อน หญิงสาวจะถูกทิ้งให้อยู่กับเงามืดในจิตใจของนาง แค่เรื่องนี้ก็เพียงพอแล้ว เซี่ยเชียนฮวันไม่ต้องการให้นางออกจากเมืองหลวงพร้อมกับรอยแผลเป็นทั่วร่างกาย

เซียวเย่หลันเฝ้าดูนางยุ่ง จึงขมวดคิ้วเล็กน้อยและกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “ถ้าเซวี่ยจวิ้นกลายเป็นพระชายารองข้าจริงๆ เจ้าจะใจดีกับนางไหม?”

“ไม่รู้สิ อาจจะ”