“หม่อมฉันไม่อาจตอบแทนความเมตตาของพระชายาได้”
หลังจากที่เซวี่ยจวิ้นรับยาทาแล้ว นางก็โค้งคำนับเซี่ยเชียนฮวัน
เซี่ยเชียนฮวันประคองนางขึ้น “ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ จริงๆ แล้วข้าควรจะขอบคุณเจ้ามากกว่า เจ้าช่วยล้างชื่อเสียงให้ข้าตอนที่ฟื้นความทรงจำขึ้นมา หากไม่มีคำให้การของเจ้า ข้าคงตายในสำนักคุมประพฤติไปแล้ว”
“เดิมทีพระชายาลำบากก็เพราะข้า”
เซวี่ยจวิ้นถอนหายใจ
นี่เป็นสถานการณ์ที่พุ่งเป้าไปที่เซี่ยเชียนฮวันกับเซียวเย่หลันตั้งแต่ต้น
ส่วนนาง ในฐานะที่เป็นลูกสาว ก็เป็นแค่เบี้ยในกระดานเท่านั้น
การช่วยล้างชื่อเสียงให้กับเซี่ยเชียนฮวัน ก็เป็นการต่อต้านของเบี้ยอย่างนางที่มีต่อผู้บงการเบื้องหลัง
“ครั้งนี้เป็นการเดินทางที่ยาวไกล คุณหนูรองเซวี่ยโปรดดูแลตัวเองด้วย ข้าเชื่อว่าแม้จะยากลำบากในตอนนี้ แต่เจ้าจะมีความสุขและมีชีวิตที่ราบรื่นในอนาคต”
เซี่ยเชียนฮวันไม่ค่อยเก่งในการปลอบโยนผู้คน นางจึงกล่าวอวยพรเซวี่ยจวิ้นแค่สองสามคำเท่านั้น
เซวี่ยจวิ้นยิ้มเล็กน้อย “เมื่อกลับถึงบ้านเกิดข้าคงใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้ แต่พระชายา ยังคงอยู่ศูนย์กลางของพายุน้ำวนนี้ ทรงระวังตัวเองให้มากขึ้น”
“ข้าชินแล้วล่ะ” เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะ
“จะเก็บรองเท้าไม่ให้เปียกได้อย่างไร ในเมื่อเดินไปตามแม่น้ำบ่อยๆ แม้ว่าพระชายาจะคุ้นเคยกับอุบายของคนอื่น แต่ก็มีหลายครั้งที่ไม่อาจป้องกันได้เหมือนครั้งนี้...”
ทันใดนั้น เซวี่ยจวิ้นก็จับมือเซี่ยเชียนฮวันไว้
เซี่ยเชียนฮวันสะดุ้งเล็กน้อย
นางไม่คาดว่า เซวี่ยจวิ้นจะเป็นฝ่ายเปิดรอยแผลของตัวเอง
จากนั้น
เซวี่ยจวิ้นก็วาดตัวอักษรตัวหนึ่งเบาๆ ที่กลางฝ่ามือของนาง
“หลี่!”
ทันใดนั้นม่านตาของเซี่ยเชียนฮวันก็หดลง และเข้าใจทันทีว่าเซวี่ยจวิ้นหมายถึงอะไร!
มหาดเล็กเซวี่ยแอบทำงานให้กับตระกูลหลี่?


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...