หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 412

“ข้าติดสินบนใคร ใครจะรู้ว่าคนอย่างท่านที่ไม่อาบน้ำพุร้อนมาแปดร้อยปีจู่ๆ ก็มาปรากฏตัวที่นี่ ถ้ารู้ว่าท่านจะมา ข้ายอมเทน้ำเย็นใส่หัวดีกว่ามาแช่ตัวที่นี่”

เมื่อเซี่ยเชียนฮวันเห็นเซียวเย่หลันตอนนี้ ก็มีเพียงสองคำในใจ

โชคร้าย!

แต่เซียวเย่หลันกลับคิดว่านางแค่ปากแข็ง จึงเปรยขึ้นเบาๆ ว่า “ไม่จำเป็นต้องเล่นลูกไม้นี้กับข้า ข้าเบื่อแล้ว”

“ใครเล่นลูกไม้กับท่าน ไร้เหตุผลสิ้นดี!”

เซี่ยเชียนฮวันพยายามจะหนีจากเขา

อย่างไรก็ตาม เซียวเย่หลันกดไหล่นางด้วยมือข้างหนึ่ง และอีกข้างหนึ่งจับเอวของนาง ก่อนตะโกนด้วยเสียงต่ำว่า “อย่าขยับ! ก้นสระนี้ลื่น ถ้าหากท้องเจ้ากระแทกอะไรเข้า ก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือน”

เซี่ยเชียนฮวันเม้มปาก ไม่กล้าขยับซี้ซั้ว

แต่มือของชายผู้นี้ไม่อยู่เฉย

เขา เขาฉวยโอกาสแตะต้องนาง ในขณะที่นางเปลือยเปล่า...

“เซียวเย่หลัน ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้ ข้าจะขึ้นฝั่ง!” เซี่ยเชียนฮวันกัดฟันพูด

“หาได้ยากที่พระชายาจะมาแช่น้ำกับข้าเหมือนเป็ดแมนดาริน หากจบลงเร็วขนาดนี้ คงน่าเสียดายแย่”

น้ำเสียงของเซียวเย่หลันดูไม่ใส่ใจ จับร่างของนางไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

เซี่ยเชียนฮวันโกรธจัด “ไปให้พ้น! หยุดคำพูดที่น่าสะอิดสะเอียดนั่นเสีย ท่านคิดว่าแค่ข้ากินอาหารแย่ๆ ในคุกพวกนั้น ก็ทำให้ข้าอาเจียนไม่มากพอหรือไร?”

“ข้าได้สร้างความสัมพันธ์กับคนในสำนักคุมประพฤติ บอกให้พวกเขาดูแลเจ้าให้ดี”

เมื่อได้ยินคำพูดของเซี่ยเชียนฮวันซึ่งเต็มไปด้วยความไม่พอใจ เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา

แต่ทว่า เป็นไปตามที่เขาคาดไว้ เซี่ยเชียนฮวันไม่ได้ชื่นชมมันเลย

นางยกมุมปากขึ้นอย่างเหน็บแนม แล้วกล่าวเสียงเยาะเย้ยว่า “ปรากฎว่าท่านอ๋องก็เคยช่วยข้าไว้นี่เอง ข้านี่โง่เขลาจริงๆ ปล่อยให้ข้าขึ้นฝั่งเถอะ ข้าจะโขกศีรษะให้ท่านทันที เพื่อขอบคุณที่ท่านช่วยพูดแทนข้าด้วยความเมตตา”

เซียวเย่หลันเงียบไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน