หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 413

“ข้าไม่เคยไปที่นั่น!!”

นางไม่ต้องการที่จะยอมรับ เพียงแค่จ้องมองเขาด้วยความโมโห

“เจ้าไม่เคยไปที่นั่นจริงๆ หรือแค่ตอบข้าส่งๆ”

เซียวเย่หลันบีบหน้านาง ดวงตาที่เย็นชาของเขาระเบิดความโกรธอย่างรุนแรงออกมา ราวกับว่านางเป็นนักโทษที่ถูกทรมาน

เซี่ยเชียนฮวันกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “คำตอบสำหรับคำถามนี้ สำคัญกับท่านมากหรือ?”

ไม่ว่าคำตอบจะเป็นเช่นไร เขาก็เลือกซูอวี้เออร์อยู่แล้ว

ที่ซูอวี้เออร์กล้าปลอมตัวเป็นนางอย่างไร้ยางอาย เพราะรู้ว่าหัวใจของเซียวเย่หลันมีอคติต่อใคร และเขาจะเชื่อคำพูดของนางอย่างแน่นอน

“ใช่” เซียวเย่หลันเหมือนจะรู้ว่าสีหน้าของเขาดุร้ายเกินไป ดังนั้นเขาจึงอ่อนลงเล็กน้อย และกระซิบว่า “มันสำคัญมากสำหรับข้า ดังนั้นเจ้าต้องบอกความจริง”

เซี่ยเชียนฮวันเม้มริมฝีปากแน่นและหลับตา

นางรู้สึกว่าพูดความจริงไปก็ไร้ประโยชน์

บอกเซียวเย่หลันว่าผู้หญิงที่ดูแลเขาในกระท่อมมุงจาก และใช้เวลาค่ำคืนกับเขาไม่ใช่ซูอวี้เออร์ แต่เป็นนาง?

เมื่อเผชิญหน้ากัน แค่ซูอวี้เออร์แกล้งทำตัวน่าสงสาร กลับดำเป็นขาวอีกครั้ง ในท้ายที่สุดเขาก็ยังคงเข้าข้างซูอวี้เออร์ โดยคิดว่านางกำลังโกหก

“ลืมตามองข้า”

เซียวเย่หลันเชยคางนางขึ้น และค่อยๆ ใช้ปลายนิ้วลากขนตางอนยาวของนางด้วยความรู้สึกสงสาร

อย่างไรก็ตาม ร่างกายของเซี่ยเชียนฮวันกลับอ่อนยวบลง ก่อนหมดสติไปหลังจากส่งเสียงเล็กน้อย แล้วล้มลงบนไหล่ของเขา

“เจ้าเป็นอะไรไป?”

เซียวเย่หลันรีบกอดนางเพื่อป้องกันไม่ให้นางตกลงไปในน้ำ

แต่เซี่ยเชียนฮวันไม่ตอบ

นางหลับตาแน่น แก้มเป็นสีแดงราวกับดอกท้อ ลมหายใจหนักหน่วงเล็กน้อย ก่อนโน้มตัวลงมาพิงในอ้อมแขนของเขาอย่างอ่อนแรง

ดูเหมือนว่าจะเวียนหัวหลังจากแช่นานเกินไป

เซียวเย่หลันต้องอุ้มนางขึ้นมาแล้วรีบไปที่ฝั่ง ในขณะที่เขายกเท้าขึ้น ร่างกายอันไร้ที่ติของหญิงสาวก็สะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา ซึ่งทำให้เขารู้สึกร้อนรุ่มใจ

เซียวเย่หลันระงับความร้อนผ่าวในตัว และคลุมนางด้วยเสื้อผ้า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน