“ไม่ว่าจะไปที่ไหน ก็มีแต่จะทำให้คนโชคร้าย”
“นางไม่ควรมาปรากฏตัวที่นี่”
“ทำให้พวกเราไม่ได้รับดอกไม้ของซังฉู่ซวิน”
เสียงเล็กๆ เหล่านี้ เหมือนกับแมลงวันที่น่ารำคาญ ซึ่งคอยส่งเสียงดังอยู่ในหูของเซี่ยเชียนฮวัน
เสี่ยวตงฉุนจัดจึงพูดเสียงดังขึ้นว่า “พระชายาได้รับดอกไม้ย่อมเป็นโชคของพระชายา พวกท่านโชคร้ายเอง ก็อย่ามาโทษพระชายา!”
ทันทีที่สาวใช้ส่วนตัวของพระชายาเปิดปาก เหล่าคุณหนูผู้สูงศักดิ์ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ ทำได้แค่แอบกลอกตาเท่านั้น
มีเพียงเซียวหมิงเซียนที่ลูบเล็บอยู่เท่านั้น ที่จงใจพูดเยาะเย้ย “พี่สะใภ้ไม่ควรอยู่ที่นี่จริงๆ เมื่อคืนท่านทำให้พี่เจ็ดโกรธ และวันนี้ก็ไม่อยู่ปรนนิบัติท่านพี่ แต่กลับดอดมาฟังละครด้วยตัวเอง นี่มันไร้คุณธรรมเกินไปแล้ว”
ทันทีที่นางพูดจบ ก็มีบางคนเสริมว่า “ข้าเพิ่งเห็นจ้านอ๋องกำลังเดินชมดอกบ๊วยอยู่กับพระชายารอง แม้ว่าพระชายาอยากจะปรนนิบัติ ก็คงไม่มีโอกาสหรอก”
“ในฐานะภรรยาเอก แต่กลับถูกภรรยารองข้ามหน้าข้ามตา ช่างขายขี้หน้าจวนอันติ้งโหวยิ่งนัก...”
“ใครบอกให้นางเทียบพระชายารองซูไม่ได้กันล่ะ...”
มีเซียวหมิงเซียนเป็นผู้นำ เหล่าคุณหนูที่กำลังไม่พอใจที่แย่งดอกไม้มาไม่ได้จึงพากันพูดฉันคำเธอคำ ซึ่งทั้งหมดนี้ล้วนทำให้เซี่ยเชียนฮวันเสื่อมเสีย
เซี่ยเชียนฮวันยิ้มน้อยๆ ไม่พูดอะไร เพียงแต่รอให้พวกนางพูดจบ
แต่ทัศนคติที่ใจกว้างเช่นนี้มีแต่จะกระตุ้นให้ผู้ร้ายมีความเย่อหยิ่งมากขึ้นตามไปด้วย ยิ่งพวกนางพูดมากเท่าไร พวกนางก็ยิ่งเย่อหยิ่งมากขึ้นเท่านั้น และเสียงของพวกนางก็จะยิ่งดังขึ้น
เมื่อใกล้จะจบ เซี่ยเชียนฮวันก็ค่อยๆ เปิดริมฝีปากออก “เสี่ยวตง นอกจากองค์หญิงแปดแล้ว ใครที่กล้าไม่เคารพข้า เจ้าจำได้หรือไม่”
“ทูลพระชายา บ่าวจำได้เจ้าคะ”
เสี่ยวตงโค้งกายตอบ
เซี่ยเชียนฮวันโบกมือ “ไปตบปากพวกนางให้หมด”
“เจ้าค่ะ”



ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...