หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 453

453 /514

ในห้องโถง

เซียวหมิงเซียนยืนอยู่ใกล้ประตูแล้วมองไปรอบๆ ด้วยสีหน้ารำคาญ

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เห็นได้ชัดว่าซืออวี้สวี่สงบกว่ามาก โดยนั่งดื่มชาอย่างเงียบๆ

“อวี้สวี่ จะเป็นอย่างไรถ้าหากเซี่ยเชียนฮวันปฏิเสธที่จะออกมาพบกับเราล่ะ? แผนการทั้งหมดของเราจะพังทลาย” เซียวหมิงเซียนกระซิบ

ซืออวี้สวี่ส่ายหน้า “ในความคิดของข้า พระชายาจ้านอ๋องมีนิสัยจมูกยาว เกรงว่าเพื่ออิ๋งหันแล้ว นางคงออกมาพบพวกเรา”

“หยุดเรียกชื่อนังนั่นต่อหน้าข้าได้แล้ว!”

เซียวหมิงเซียนหันมาถลึงตาใส่ซืออวี้สวี่

ซืออวี้สวี่ปิดปากเงียบอย่างจนใจ

ผ่านไปสักพัก เซี่ยเชียนฮวันก็เข้ามา

“วันที่สองของงานแต่งงาน เหตุใดพวกท่านสองคนไม่ใช้เวลาดีๆ ในจวนองค์หญิง แต่กลับวิ่งมาหาข้าที่จวนจ้านอ๋องแทนล่ะ”

นางนั่งลงอย่างเกียจคร้าน ดูเหนื่อยล้าโดยไม่แม้แต่จะยกเปลือกตาขึ้น

เมื่อเซียวหมิงเซียนเห็นเซี่ยเชียนฮวันก็ไม่อาจควบคุมอารมณ์ของนางได้ จึงตะโกนออกมาว่า “การที่ข้ามาพบเจ้าก็เป็นการให้หน้าเจ้าแล้ว เซี่ยเชียนฮวัน เจ้าอย่าไร้ยางอายนัก!”

“องค์หญิงอย่าใจร้อน ลืมธุระของเราแล้วหรือ”

ซืออวี้สวี่ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและคว้าเซียวหมิงเซียนไว้ ใช้สายตาห้ามเป็นนัยๆ

เซียวหมิงเซียนไม่มีทางเลือกนอกจากกลั้นความไม่พอใจของนางไว้ และมองดูเซี่ยเชียนฮวันอย่างเย็นชา “นังผู้หญิงชั้นต่ำนั่นล่ะ?”

“ผู้หญิงชั้นต่ำที่ท่านพูดคือใคร?”

“ก็...”