หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 455

เซียวหมิงเซียนยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าคำพูดของเซี่ยเชียนฮวันน่าขบขันสิ้นดี คิดไม่ถึงว่าจะหัวเราะจนไม่อาจหยุดลงได้!

นางชี้ไปที่ใบหน้าของเปาอิ๋งหันที่เหมือนหลุมตะโกก็ไม่ปาน แล้วกล่าวออกมาอย่างเยาะเย้ยว่า: “ข้าไม่เคยเห็นผู้หญิงที่อัปลักษณ์เช่นนี้มาก่อนเลย! หากนางอยากจะสวยขึ้น เว้นเสียแต่ว่าไปเกิดใหม่!”

ซืออวี้สวี่กล่าวออกมาอย่างเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มว่า: “องค์หญิงเหมือนดั่งแสงจันทร์บนท้องฟ้า ท่ามกลางแสงระยิบระยับของท่าน แน่นอนว่านางเปาย่อมเหมือนดั่งมดปลวกก็ไม่ปาน”

เปาอิ๋งหันชะงักไป

ชายหนุ่มผู้นี้ก็เคยประคบประหงมนางไปจนถึงบนท้องนภา บัดนี้กลับถีบนางเข้าไปจมกองโคลนตมต่อหน้าของเมียน้อย เปรียบเปรยเป็นมดปลวก......

“ท่านแม่ไม่อัปลักษณ์! ผู้หญิงเลว อย่ามารังแกแม่ข้า!”

บุตรีของเปาอิ๋งหันจู่ๆก็ร้องไห้และพุ่งถลาเข้าไป สะบัดกำปั้นเล็กๆขึ้นจะไปทำร้ายเซียวหมิงเซียน!

“ถิงเอ๋อร์!” เปาอิ๋งหันรีบห้ามปรามทันใด

แต่ว่าไม่ทันแล้ว

เซียวหมิงเซียนเปล่งเสียงหัวเราะเย็นชาออกมาหนึ่งที ใช้มือข้างหนึ่งบีบใบหน้าของเด็กผู้หญิงตัวน้อยเอาไว้แน่น เผยอปากกล่าวออกมาว่า: “แม่หน้าตาอัปลักษณ์ ลูกสาวก็อัปลักษณ์เช่นกัน ดูใบหน้าที่เหมือนกับคางคกนี้ของเจ้าเข้าสิ ให้เจ้าเรียกข้าว่าแม่ใหญ่ ข้าก็ยังรังเกียจอับอายคนเขาเลย”

มือของนางค่อยๆลดต่ำลง ค่อยๆออกแรงมากขึ้น คิดไม่ถึงว่าจะบีบไปยังลำคอของเด็กผู้หญิงตัวน้อยไว้แน่นอย่างรุนแรง!

“ปล่อยข้า ปล่อยข้า......”

เด็กผู้หญิงตัวน้อยดิ้นรนสุดแรงเกิด ใบหน้ารูปไข่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวช้ำขึ้นมา

เซี่ยเชียนฮวันรีบกล่าวตำหนิขึ้นมาทันใด: “ปล่อยมือ! เซียวหมิงเซียน เจ้าคิดที่จะฆ่าคนในจวนจ้านอ๋องงั้นหรือ?!”

“อย่าทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ ข้ากำลังสอนมารยาทปฏิบัติในวังให้นางอยู่ เพื่อเลี่ยงว่าต่อไปข้างนอกจะได้ไม่ไร้มารยาทหยาบคายเหมือนเฉกเช่นนางเปา ขายหน้าข้าอีก”

เซียวหมิงเซียนก็ยังไม่ยอมปล่อยมืออยู่ดี ยังบีบยิ่งแรงมากขึ้นด้วย ตอนนี้เด็กผู้หญิงตัวน้อยใกล้จะหายใจไม่ทันแล้ว

“ปล่อยถิงเอ๋อร์!”

เปาอิ๋งหันนั้นเมื่อถึงสถานการณ์คับขันจวนตัว แต่ซืออวี้สวี่ผู้ที่เป็นพ่อผู้นี้คิดไม่ถึงว่าก็จะเป็นทองไม่รู้ร้อน นางได้เพียงถลาพุ่งเข้ามาทางเซียวหมิงเซียน พยายามแย่งเด็กกลับมาให้ได้!

แต่ในตอนที่นางเพิ่งจะแตะถูกแขนของเซียวหมิงเซียน ยังไม่ได้ออกแรงดึงทึ้งเลย จู่ๆเซียวหมิงเซียนก็กรีดร้องออกมาหนึ่งที ล้มลงไปทางด้านหลัง!

“องค์หญิง!”

ซืออวี้สวี่ร้องออกมาอย่างตกใจ

เซียวหมิงเซียนเหมือนกับว่าจงใจจะทำท่าล้มลงไปประมาณนั้นก็ไม่ปาน ไปชนเข้ากับขาโต๊ะพอดี จับศีรษะเอาไว้แล้วก็ร้องกล่าวออกมาว่า: “เจ็บจัง......หญิงแพศยาผู้นี้ นาง นางจะลอบสังหารข้า......”

“ข้าเปล่า ข้าเพียงแค่ดันไปเบาๆครู่เดียวเท่านั้นเอง ใครจะไปคิดว่านางจะล้มไป”

เปาอิ๋งหันก็ตกใจขึ้นมาเช่นกัน ดึงมือเล็กๆของลูกสาวเอาไว้ ทำอะไรไม่ถูก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน