หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 481

“เจ้าเป็นใคร?”

เซี่ยเชียนฮวันหันหน้ามาสังเกตคนที่เรียกนางเอาไว้

สาวใช้ที่แปลกหน้าคนหนึ่ง

สวมใส่แต่งตัวได้วิจิตรตระการตามาก ไม่ค่อยเหมือนว่าเป็นคนใช้ของตระกูลขุนนางเลย แต่ก็ไม่เหมือนว่าเป็นชาวบ้านธรรมดาเช่นกันด้วย

สาวใช้คนนั้นเดินมาที่ด้านหน้าของเซี่ยเชียนฮวัน คารวะอย่างอ่อนช้อยแล้วกล่าวว่า: “คารวะพระชายา บ่าวมีนามว่าซิ่วเซียง เป็นคนที่ปรนนิบัติข้างกายของคุณชายซังฉู่ซวิน

เซี่ยเชียนฮวันตะลึงงัน

ที่แท้เป็นคนของอุทยานหลี

นางไม่ได้คิดอะไรไปมาก ก็เลยปฏิเสธคำเชื้อเชิญออกมาตรงๆ “ข้าไม่ได้มีความสนิทสนมกับคุณชายซังเป็นการส่วนตัว พบกันโดยไม่มีเหตุผลใดๆก็เหมือนว่าจะไม่สมเหตุสมผล หากแพร่งพรายออกไปเกรงว่าจะไม่น่าฟังต่อชื่อเสียงของพวกเราได้ ชั่งมันจะดีกว่าเถอะ”

สาวใช้ชะงักไปครู่หนึ่ง ราวกับว่าคิดไม่ถึงว่าเซี่ยเชียนฮวันจะปฏิเสธออกมาอย่างสิ้นเชิง

นั่นเป็นถึงซังฉู่ซวินเชียวนะ......

บุคคลที่โดดเด่นอันดับหนึ่งแห่งเจียงเป่ย มีคุณหนูตระกูลสูงศักดิ์มากแค่ไหนที่ร้องขอก็ยังไม่ได้มาด้วยตาปริบๆเลยนะ

เซี่ยเชียนฮวันปฏิเสธเสร็จก็จากไปเลย

นางจำได้ว่าองค์ชายห้าเซียวจ้านเคยเตือนนางที่สวนบ๊วยมาก่อน ซังฉู่ซวินไม่ใช่คนดีอะไร ดีที่สุดห่างเขาให้มากหน่อย

เพียงแต่แม้ว่าเซียวจ้านจะไม่เคยเตือนนางมาก่อนก็ตาม ตอนนี้นางก็ไม่มีอารมณ์ไปพบหน้าซังฉู่ซวินอยู่ดี

ให้หลังครู่หนึ่ง

สาวใช้ที่นามว่าซิ่วเซียงผู้นั้นก็วิ่งเข้ามาขวางทางด้านหน้าเซี่ยเชียนฮวันเอาไว้อีก โค้งตัวลงแล้วกล่าวว่า: “คุณชายซังได้ยินเรื่องของแม่นางเสี่ยวตงแล้ว เขารู้สึกเสียใจและเสียดายต่อเรื่องนี้ หวังว่าพระชายาอย่าได้เสียใจมากเกินไป เพื่อเป็นการแสดงความจริงใจ ในมือของคุณชายมีปลอกมีดชั้นดีหลายอัน อยากจะมอบให้พระชายา”

ได้ยินคำพูดนี้ ฝีเท้าของเซี่ยเชียนฮวันก็อดไม่ได้ที่จะหยุดลง

ปลอกมีดชั้นดีงั้นหรือ?

ว่าไปแล้วเมื่อครู่ตอนที่นางเดินดูของที่แผงลอย ก็ถูกซังฉู่ซวินจับจ้องเอาไว้แล้ว

เพื่อที่จะพบหน้ากับนาง เขาก็พยายามให้ความใส่ใจทีเดียว

เซี่ยเชียนฮวันครุ่นคิดอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ในที่สุดก็พยักหน้ารับปากออกมา: “ได้ งั้นข้าก็จะไปพบท่าชายซังของพวกเจ้าสักหน่อย”