หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 485

"เพราะเหตุใด?"

เซี่ยเชียนฮวันจ้องเขาตาเขม็ง

เอะอะทำสิ่งนั้นไม่ได้ สิ่งนี้ก็ไม่ได้ เขาจะเอาแต่ใจเกินไปแล้ว!

เซียวเย่หลันเดินตรงเข้ามาสองก้าว เขากระซิบขึ้นว่า "เจ้ากลับไปบ้างเป็นครั้งคราข้าไม่ว่า แต่บัดนี้เจ้ากลับไปอาศัยอยู่เนิ่นนานหลายวัน หากคนนอกรู้เข้า คงคิดว่าข้าให้เจ้ากินเจ้าอยู่ไม่ดีพอ"

"อ้อ ใช่ๆ ๆ เจ้าให้ข้ากินอยู่อย่างดี เพียงแต่ของดีทุกอย่างล้วนต้องส่งไปที่เรือนจิ่นซิ่วก่อน รอเมื่อพระชายารองซูเลือกเรียบร้อยแล้ว จึงจะตกถึงมือข้าที่เป็นพระชายาหลวง”

เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะเยาะเย้ย

เซียวเย่หลันชะงักลงเล็กน้อย ใบหน้าของเขาเผยถึงความเหนื่อยหน่าย "เจ้ามาจากตระกูลของไทเฮา ทั้งเป็นบุตรสาวของท่านโหวเจ้าได้กินดีอยู่ดีมาตั้งแต่เล็ก ชื่อเล่นนางร้ายไม่เหมือนกันกับเจ้า..."

"เจ้าคิดว่านางอ่อนแอบอบบาง ดังนั้นข้าจึงควรสละให้นางทุกอย่างหรือ?"

ตรรกะที่ว่าใครอ่อนแอกว่าก็ควรได้รับ เซี่ยเชียนฮวันไม่อาจเข้าใจได้!

อีกอย่าง ในตอนนั้นนางร้ายเป็นยอดคณิกาแห่งเมืองหลวง นางใช้ชีวิตอย่างมั่งคั่งท่ามกลางแก้วแหวนเงินทองมาเช่นกัน

อีกอย่างด้วยนิสัยไม่รับสินบนของเซียวเย่หลัน คาดว่าแม้แต่ของขวัญที่ขุนนางและเศรษฐีเหล่านั้นมอบให้ซูอวี้เออร์เพื่อเอาอกเอาใจนาง เขาแทบไม่มีปัญหาซื้อด้วยซ้ำ!

ตอนนี้ นางร้ายเพียงแค่แสร้งทำเป็นน่าสงสาร เขาก็เชื่อว่าก่อนหน้านี้เธอใช้ชีวิตลำบากจริงๆ

เซี่ยเชียนฮวันคิดแล้วรู้สึกขำยิ่งนัก นางเยาะเย้ยถากถางขึ้นว่า "เพราะท่านอ๋องเห็นอกเห็นใจนางมากมายถึงเพียงนี้ ข้าจึงจำเป็นต้องกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดสักพัก มิเช่นนั้นหากพระชายารองซูเห็นข้าแล้วรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจขึ้นมาอีก ถึงเวลาท่านอ๋องคงจะปวดใจแทนนาง”

เซียวเย่หลันทำสีหน้าเคร่งขรึมลง "เจ้าไม่จำเป็นต้องใช้คำพูดเหล่านี้มาเยาะเย้ยถากถางข้า ชื่อเล่นนางร้ายเข้ามาในจวนอ๋องก่อนเจ้าเสียด้วยซ้ำ อีกอย่างนางเป็นผู้มีบุญคุณต่อข้า ดังนั้นข้าจึงต้องปฏิบัติต่อนางเป็นอย่างดี"

"ข้าหาได้ขัดขวางที่ท่านอ๋องจะปฏิบัติดีต่อนางอย่างดี ข้าเพียงไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอระหว่างพวกเจ้าทั้งสองต่างหาก”

ก้างขวางคอ?

เซียวเย่หลันไม่เคยได้ยินคำเช่นนี้มาก่อน เขาไม่เข้าใจว่าหมายถึงสิ่งใด

สตรีนางนี้มักพูดพร่ำทำเพลงไปเรื่อยเปื่อย

เขาขมวดคิ้วอันได้รูปเข้าหากันเล็กน้อย แล้วหันหลังไปกำชับว่า "เย่ซิ่น ไปนำรถม้ามา"

“พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง"

เย่ซิ่นรู้สึกตื่นเต้นดีใจที่เห็นพระชายาอ๋องจะกลับจวน จึงรีบไปทำตามคำสั่งทันที