หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 488

สมองของเซี่ยเชียนฮวันว่างเปล่าทันใด

นางไม่ได้หูฝาดไปใช่หรือไม่?

เมื่อครู่ชายผู้นี้เรียกนางว่าฮวันฮวัน? ?

มีเพียงคนที่สนิทใกล้ชิดนางเท่านั้นที่จะเรียกชื่อเล่นของนาง

ก่อนหน้านี้เซียวเย่หลันล้วนเรียกชื่อสกุลเต็มของนาง

หากชื่อเรียกเมื่อครู่นางเพียงหูฝาดไป แต่ความอ่อนโยนของเขาตอนนี้ช่างสมจริงเหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็นทุกการสัมผัส หรือริมฝีปากที่อบอุ่น ล้วนกำลังบอกกับนางว่านี่ไม่ใช่ความฝัน

“ช้าก่อน เซียวเย่หลัน”

ปฏิกิริยาแรกของนางคือคัดค้าน ถอยหนี

จากประสบการณ์เสี่ยงชีวิตมากมายที่ผ่านมา ไม่ใช่เรื่องง่ายกว่านางจะบอกตัวเองให้ปล่อยวางได้ แต่บัดนี้เขากลับมากระตุ้นมันอีก...

เซี่ยเชียนฮวันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าชายคนนี้คิดสิ่งใดอยู่!

“ว่าง่ายหน่อยสิ”

ในที่สุดเขาก็พูดออกมาอีกครั้ง ก่อนจะขืนใจจูบนางอย่างดื่มด่ำ

ภายในรถม้าอันคับแคบ เซี่ยเชียนฮวันไม่อาจหนีไปไหนได้เลย นางทำได้เพียงอยู่ในอ้อมกอดของเขา ปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจ

ในเวลาต่อมา เซี่ยเชียนฮวันเองก็เริ่มรู้สึกคล้อยตาม

ราวกับเซียวเย่หลันไม่ได้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดเช่นนี้กับสตรีมานานมากแล้ว เขากอดนางไว้แน่น แทบไม่ให้นางมีโอกาสหายใจ

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป นางคงต้องตกอยู่ในอ้อมแขนอันแข็งแกร่งของชายผู้นี้แน่

ความอบอุ่นภายในรถม้ามากขึ้นเรื่อยๆ ต่อให้เป็นฤดูหนาว แต่เซี่ยเชียนฮวันกลับรู้สึกว่าร่างกายเริ่มร้อนขึ้น...

“ท่านอ๋อง พระชายาอ๋องพ่ะย่ะค่ะ ถึงจวนอ๋องแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

รถม้าหยุดลงกะทันหัน เสียงของเย่ซิ่นดังขึ้นจากด้านนอก

ทำลายบรรยากาศสิ้นดี

ดวงตาของเซียวเย่หลันหรี่ลง ใบหน้าหล่อเหลาของเขาไร้ความอดทนทันที ความเร่าร้อนในดวงตาจางหายไปเล็กน้อย กลับคืนสู่ภาวะเยือกเย็นดังเดิม

เขาเปิดผ้าม่านรถม้าแล้วลงจากรถ ก่อนจะประคองเซี่ยเชียนฮวันลงมา

“เอ๋? เหตุใดพระชายาอ๋องจึงหน้าแดงเช่นนี้? ไม่สบายหรือพ่ะย่ะค่ะ?” เย่ซิ่นเอ่ยถาม

โคมไฟหน้าประตูจวนอ๋องส่องมายังใบหน้าของเซี่ยเชียนฮวัน แก้มนางแดงเรื่อยิ่งกว่าลูกท้อ

เซี่ยเชียนฮวันทำหน้าไม่ถูก “ปะ...เปล่า ข้าไม่ได้ป่วย อาจเพราะในรถม้าอบอ้าวเล็กน้อย”