หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 489

แต่ละวันใช้ข้ออ้างว่าไม่สบาย เพื่อที่จะผูกมัดเซียวเย่หลันไว้ข้างกายก็ใช่ว่าเป็นวิธีที่ดี

เพราะในโลกใบนี้หญิงตั้งครรภ์หาได้มีเพียงแค่นางร้ายคนเดียว

แต่ละคนล้วนเป็นเช่นนี้ หากมีเพียงนางที่เอาแต่บ่นร้องว่าปวดตรงนั้นเจ็บตรงนี้ในทุกๆ วัน ถึงอย่างไรก็คงมองออกว่าแสร้งทำ

นางร้ายเม้มริมฝีปาก กลอกตาเล็กน้อยแล้วมีแผนอื่นอยู่ในใจ

นางหัวเราะขึ้นเบาๆ "ท่านอ๋องให้เราไปหาหมอใช่หรือไม่? พรุ่งนี้ข้าจะไปหาเซี่ยเชียนฮวัน ไม่ว่าเจ้าใช้วิธีใดก็ตาม ต้องขอร้องให้นางมาดูอาการแก่ข้าให้ได้"

เพราะเด็กในท้องไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของเซียวเย่หลันจริงๆ

หากในอนาคตเรื่องราวเกิดเปิดโปงขึ้นนางคงจบเห่

สู้ฉวยโอกาสตอนนี้ ทำให้เซี่ยเชียนฮวันต้องรับโทษผิดมหันต์ ในตอนที่ลูกในท้องยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ล้มล้างเซี่ยเชียนฮวันอย่างเด็ดขาด ก็ถือว่าคุ้มค่าแล้วที่เด็กคนนี้มาเกิดในท้องนาง!

วันต่อมา

มีคนเดินทางมาหาเซี่ยเชียนฮวันก่อนอวิ๋นซีก้าวหนึ่ง

เซี่ยเชียนฮวันเพิ่งจะตื่นขึ้นล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อยก็เดินไปในลานบ้าน พบแม่นางตัวน้อยหน้าตางดงามสะสวยยืนอยู่ที่ปากประตู

นางโค้งกายเล็กน้อย "ถวายบังคมเหนียงเหนียง ข้าน้อยนามว่าเหวินเออร์ ท่านโหวส่งมาให้รับใช้พระชายาอ๋องเพคะ"

"ท่านพ่อส่งเจ้ามางั้นหรือ?"

"เพคะ ท่านโหวกล่าวว่าสาวรับใช้ข้างกายเหนียงเหนียงไม่อยู่ ท่านไม่วางใจจึงให้หลี่หมัวมัวคัดเลือกคนมา และหลี่หมัวมัวเลือกข้าน้อยมาเพคะ”

เหวินเออร์โค้งกายด้วยความเคารพ มองไปช่างเป็นระเบียบเรียบร้อย หาความบกพร่องไม่เจอ

ทางด้านเซี่ยเชียนฮวันก็ต้องการผู้ช่วยจริงๆ นางเดินลงบันไดแล้วเอ่ยขึ้นอย่างใจลอยว่า "เช่นนั้นเจ้าก็อยู่ต่อเถอะ"

"ขอบพระทัยเหนียงเหนียง"

ใบหน้าของเหวินเออร์แฝงไปด้วยความดีใจเล็กน้อย

นางหยิบไม้กวาดขึ้นมาตั้งใจจะเก็บกวาด ที่นอกลานก็มีเสียงฝีเท้าของชายหนุ่มดังขึ้นจากไกลเข้ามาใกล้ ผ่านไปไม่นาน นางก็ได้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาที่สุดเท่าที่เคยพบเจอมาในชาตินี้!