หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 490

โดยปกติแล้วยามบ่าวรับใช้รินสุรา ล้วนรินด้วยท่าทางยืนตรงโค้งเอวลงมา

แต่เหวินเออร์กลับมีความคิดอื่นแอบแฝง

นางตั้งใจคุกเข่าลงข้างกายของเซียวเย่หลัน เสื้อชั้นนอกเปิดออกเล็กน้อย มือข้างหนึ่งถือไหสุราหยกขาว อีกข้างหนึ่งถือแก้วสุราไว้ รอจนกระทั่งรินเต็มแล้วจึงค่อยๆ วางมือลงตรงหน้าเซียวเย่หลัน

ต่อให้เซียวเย่หลันไม่อยากมองนาง แต่ยามที่เขาเอื้อมมือไปหยิบสุรา สายตาก็จะเหลือบเห็นร่างของนาง

มองจากมุมมองของเขาแล้ว ไม่รู้ว่าจะน่ามองสักเพียงไร

เซี่ยเชียนฮวันเบ้ริมฝีปากแล้ววางจานอาหารลงบนโต๊ะอย่างแรง "เห็นหรือไม่? ข้าเป็นพระชายาอ๋องของเจ้าน่าสมเพชเพียงไร แม้แต่จานอาหารยังต้องเป็นผู้ยกเอง"

"ขออภัยเพคะเหนียงเหนียง บ่าวจะรีบไปยกเดี๋ยวนี้"

เหวินเออร์ตกใจกลัว นางรีบคุกเข่าแล้วเอาศีรษะโขกพื้นสองที แต่น้ำเสียงของนางยังคงสูงกว่าปกติเล็กน้อย จงใจทำเป็นออดอ้อนยั่วยวน

เซียวเย่หลันเหลือบมองดูเหวินเออร์ที่จากไปอย่างเร่งรีบ "สาวรับใช้ผู้นี้จวนอันติ้งโหวส่งมาเอง ไม่เกี่ยวอันใดกับข้า"

“คงเป็นเพราะท่านพ่อท่านแม่ไม่ไว้ใจเจ้าน่ะสิ มิเช่นนั้นเหตุใดจึงจงใจส่งสาวรับใช้ในจวนมาให้ข้า"

แม้ว่าพวกคนจากจวนอันติ้งโหวจะเลือกคนไม่เป็นก็ตาม

เหตุใดจึงส่งคนที่ไม่ซื่อสัตย์แบบนี้มาได้

เซียวเย่หลันหยิบแก้วสุราขึ้นดื่มจนหมด ก่อนจะวางแก้วสุรานั้นไว้บนโต๊ะส่งเสียงดังสนั่น

"ข้าเคยช่วยและปกป้องเจ้าเอาไว้หลายต่อหลายหน ลองถามตัวเองดูเถิดว่าข้าทำไม่ดีต่อเจ้าตรงไหน" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงต่ำทุ้ม

"อืม เจ้าไม่ได้ทำไม่ดีต่อข้าหรอก"

เซี่ยเชียนฮวันละสายตากลับมา

เขาเพียงแค่ทำลายความจริงใจของนางก็เท่านั้น

ความรู้สึกรักใคร่และคอยติดตามเซียวเย่หลันไปทุกย่างก้าวในอดีต บัดนี้ความทรงจำเหล่านั้นล้วนถูกนางร้ายแย่งชิงไป เหลือไว้เพียงแค่ความว่างเปล่าที่สะท้อนกลับมา

"ปลาสดใหม่ร้อนๆ มาแล้วเพคะ..."

ขณะที่เซียวเย่หลันกำลังจะเอ่ยปากพูด ก็ถูกน้ำเสียงอันดังของเหวินเออร์อ๋อเข้ามาขัดไว้

เหวินเออร์เดินถือจานใส่ปลามาวางไว้บนโต๊ะ แล้วหันไปส่งสายตายั่วยวนให้กับเซียวเย่หลัน ยิ้มแล้วกล่าวว่า "เชิญท่านอ๋องเพคะ"