หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 492

เป็นเรื่องยากที่จะเห็นเซียวเย่หลันไม่มัดผม

ผมสีเข้มของชายคนนั้นราวกับผ้าไหม สยายอยู่หัวไหล่ของเขา แม้จะใช้ชีวิตอยู่ในสงครามมาหลายปี แต่ผิวพรรณของเขาก็ยังคงขาวสะอาด บรรเทากลิ่นไออันชั่วร้ายที่ตัวเขามาแต่กำเนิด และทำให้เขาดูนุ่มนวลขึ้นเล็กน้อย

“จากมุมนี้ รูปร่างของเซียวเย่หลันก็ไม่มีใครเทียบได้จริงๆ...จุ๊ๆ ทำไมถึงรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นผู้หญิงหื่นกามไปแล้วล่ะ”

เซี่ยเชียนฮวันที่หมอบอยู่ก็แอบดูอย่างลับๆ และเกิดความรู้สึกสับสนขึ้นมาในใจ

เวลานี้ เซียวเย่หลันยังคงถอดเสื้อผ้าของเขา หลังจากถอดชุดออก กล้ามเนื้อที่สมบูรณ์แบบของเขาก็ปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจนต่อหน้าต่อตาของเซี่ยเชียนฮวัน ซึ่งทำให้คนหน้าแดงและใจเต้นรัวไม่ได้

เมื่อก่อนตอนที่เซี่ยเชียนฮวันเห็นเขาเช่นนี้ มักจะเป็นตอนที่ฝังเข็มให้เขาในสถานการณ์ที่ตึงเครียด หรืออยู่ท่ามกลางแสงสลัวๆ หรือมีหมอกคลุมเครือมาบดบัง ดังนั้นนางจึงไม่ได้ดูมันอย่างจริงจัง

แต่ครั้งนี้นับว่าเป็นบุญตาจริงๆ

ร่างกายที่เพรียวบางของชายคนนั้นถูกเปิดเผยเพียงครู่หนึ่ง และในไม่ช้าเขาก็เข้าไปนั่งในน้ำ

เซี่ยเชียนฮวันสังเกตเห็นสมุนไพรสองสามชิ้นลอยอยู่ในน้ำ

หรือนี่คือการอาบสมุนไพร?

ในฐานะแม่ทัพที่ทำสงครามมาหลายปี เป็นเรื่องปกติสำหรับเขาที่จะมีผลสืบเนื่องที่ต้องได้รับการดูแลรักษาให้กลับมาแข็งแรง แต่ทำไมเขาถึงไม่เคยบอกนางเลย

เป็นไปได้ไหมว่าเขาไม่เชื่อในทักษะทางการแพทย์ของนาง และอยากจะใช้ใบสั่งยาของคนอื่นเพื่อฟื้นฟูร่างกายมากกว่า?

คิดถึงตรงนี้ เซี่ยเชียนฮวันก็รู้สึกอึดอัดในใจเล็กน้อย

“ก๊อก ก๊อก”

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

“ท่านอ๋อง บ่าวมาเพิ่มน้ำร้อนให้เจ้าค่ะ”

“เข้ามา”

เซียวเย่หลันเงยหน้าเล็กน้อย

เซี่ยเชียนฮวันรีบวางกระเบื้องหลังคากลับที่เดิม เพื่อเลี่ยงไม่สบตากับเขา

หากสบตากันขึ้นมา ฉากนั้นคงน่าอายเกินไป