หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 505

เซี่ยเชียนฮวันไม่ทันได้ระวังตัวจึงถูกแมวตะปบ

เดิมทีนางไม่ใช่คนกลัวแมว

แต่เมื่อจู่ๆ ถูกทำให้ตกใจ ก็จะเสียการทรงตัวและล้มลงข้างทางอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!

“สวรรค์!”

ข้ารับใช้ในวังที่อยู่ถัดจากฉินจีกรีดร้อง

ทว่า ฉินจีกลับมีสีหน้าลำพองใจ เฝ้าดูเซี่ยเชียนฮวันล้มคว่ำเป็นที่น่าขายหน้า

ในช่วงเวลาวิกฤติ

มีร่างหนึ่งผ่านมาอย่างรวดเร็ว และพยุงเซี่ยเชียนฮวันได้ทันเวลา ทำให้นางไม่ได้ล้มลงไป

“องค์ชายห้า เป็นท่าน...”

รูม่านตาของเซี่ยเชียนฮวันหดลงเล็กน้อย

ที่แท้ก็เป็นเซียวจ้าน

หลังจากที่เซียวจ้านช่วยพยุงนางลุกขึ้น ก็รีบชักมือกลับ อากัปกิริยาเหมาะสม พูดด้วยรอยยิ้ม “น้องสะใภ้ สบายดีหรือไม่”

“ขอบพระทัยเพคะ โชคดีที่ท่านช่วยไว้ทัน”

เซี่ยเชียนฮวันมองไปยังแมวสีขาวตัวน้อยที่นอนขี้เกียจอยู่บนพื้น ในใจยังรู้สึกหวาดผวา

ครั้งนี้ต้องขอบคุณเซียวจ้าน

ไม่เช่นนั้นหากนางล้มลงกับพื้น นางอาจจะไม่สามารถช่วยชีวิตทารกในครรภ์ได้!

เซียวจ้านส่ายหัว “แค่เรื่องเล็กน้อย น้องสะใภ้ไม่ต้องเกรงใจ”

เมื่อเขามองไปที่ฉินจีอีกครั้ง ดวงตาพลันแปรเปลี่ยนไปทันที สีหน้าเย็นชายิ่งกว่าที่เคยเป็น

“ฉินเจี๋ยอวี๋ เจ้ารู้หรือไม่ว่าพระชายาจ้านอ๋องกำลังตั้งครรภ์ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพระราชนัดดา เกรงว่าเจ้าจะรับผิดชอบไม่ไหว!”

ฉินจีก้มลงอุ้มเจ้าแมวขาวตัวน้อยขึ้นมา แล้วพูดอย่างไม่ยี่หระ “ข้าไม่ได้ตั้งใจ แมวกระโดดออกไปเอง จะมาโทษข้าอย่างนั้นหรือ”

นางไม่เห็นองค์ชายที่ไม่ได้รับความโปรดปรานอย่างเซียวจ้านอยู่ในสายตาเช่นกัน

เซียวจ้านแค่นเสียงเย็นชา “ข้าว่าเจ้าตั้งใจปล่อย ให้แมวตัวนี้ทำให้พระชายาจ้านอ๋องตกใจ!”

“องค์ชายห้าทรงเห็นด้วยตาตัวเองงั้นหรือ”

ฉินจีถามกลับ