หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 506

“ฝ่าบาททรงรอบรู้ หม่อมฉันเพียงแต่พูดความจริงเท่านั้น”

ฉินจีหลุบตาลง

ฮ่องเต้มองไปที่เซียวจ้านแล้วพูดว่า “เจ้าห้า เจ้าเป็นคนมีมารยาทดีมาโดยตลอด ทำไมวันนี้ต้องมีปัญหากับฉินเออร์ด้วย”

“ทูลเสด็จพ่อ ลูกไม่ได้ตั้งใจจะมุ่งเป้าไปที่ผู้ใด เพียงแต่เห็นฉินเจี๋ยอวี๋กับพระชายาจ้านอ๋องโต้เถียงกัน จากนั้นพระชายาจ้านอ๋องเกือบจะล้ม ซึ่งเลี่ยงไม่ได้ที่คนจะรู้สึกสงสัย”

เซียวจ้านประกบมือคำนับแล้วกล่าวขึ้น

ในเวลานี้ ในที่สุดเซียวเย่หลันก็เอ่ยปากถามเซี่ยเชียนฮวันที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ล้มหรือเปล่า”

“ไม่เป็นไร ไม่ตายหรอก”

เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างไม่สบอารมณ์

เซียวเย่หลันพูดไม่ออก

สตรีที่ดูอ่อนแอกันคนภายนอกแต่กับคนในบ้านกลับหยาบคายใส่คนนี้นี่

เขากำลังแสดงความเป็นห่วงนางชัดๆ แต่กลับพูดจายอกย้อนกับเขา

“ฉินเอ๋อเพิ่งเข้าวังไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ หากมีตรงไหนล่วงเกินสะใภ้เจ็ด พวกเจ้าก็แค่ให้อภัยก็จบแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำให้ตึงเครียดขนาดนี้”

ฮ่องเต้พูดเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องการให้เรื่องนี้สงบลง ไม่ถือสาหาความผิดของฉินจี

อย่างไรก็ตาม พอได้ยินเช่นนี้ฉินจีกลับตกใจเล็กน้อย

เดิมทีนางคิดว่าฮ่องเต้จะไม่เพียงแต่ปกป้องนางเท่านั้น แต่ยังลงโทษพระชายาจ้านอ๋องเพื่อนางด้วย

ไม่คาดคิดว่าฮ่องเต้เลือกที่จะไกล่เกี่ย

เป็นเพราะเห็นแก่หน้าของจ้านอ๋องงั้นหรือ

ฉินจีไม่ยอมแพ้ พูดขึ้นอีกว่า “แม้ว่าหม่อมฉันจะไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ แต่พวกเขาไม่ควรกล่าวหาว่าหม่อมฉันพยายามทำร้ายพระราชนัดดาในครรภ์ของพระชายาจ้านอ๋องนะเพคะ ข้อกล่าวหานี้ หม่อมฉันรับไม่ได้”

เซี่ยเชียนฮวันเห็นว่านางยังไม่จบไม่สิ้น จึงคลี่ยิ้ม “เจ้าเอาแต่พูดว่าแมวกระโดดลงเอง ไม่ใช่เพราะไม่มีใครเห็นการเคลื่อนไหวของเจ้าชัดเจนหรอกหรือ”

“เดิมทีก็เป็นแมวเองที่...”

“ถ้าข้าบอกว่า ข้ามีหลักฐานพิสูจน์ว่าเจ้าตั้งใจปล่อยมันเอง จะว่าอย่างไร”

ฉินจีถึงกับตะลึง!

มีหลักฐาน?

ไม่ เป็นไปไม่ได้