“แม้ว่านี่จะเป็นโรคเก่าของเสด็จอา แต่พระชายาจ้านของพวกเราเป็นหมอเทวดาที่เชี่ยวชาญรักษาโรคแปลกๆ โดยเฉพาะ ขอเพียงแค่เจ้าลงมือ เสด็จอาจะต้องหายดีอย่างแน่นอน ใช่ไหม?”
องค์หญิงแปดยังเจ็บแค้นกับเรื่องเมื่อครู่
จึงจงใจสนับสนุนเซี่ยเชียนฮวันเสียงดัง
นางเคยได้ยินซูอวี้เออร์บอกว่า เซี่ยเชียนฮวันเป็นเพียงถุงฟางไม่เอาถ่าน แม้แต่หนังสือทั้งสี่และคัมภีร์ทั้งห้าก็ไม่เคยอ่าน แล้วจะมีทักษะทางการแพทย์ได้อย่างไร?
ก่อนหน้านี้ที่บอกว่ารักษาหลานฮ่องเต้ได้นั้น ก็แค่เรื่องบังเอิญ!
ประจวบเหมาะที่ครั้งนี้ โรคเก่าของเซวียนชินอ๋องกำเริบ แน่นอนว่าจะต้องเปิดเผยโฉมหน้าที่แท้จริงของนางได้!
เซี่ยเชียนฮวันเพิกเฉยต่อองค์หญิงแปด
นางลุกขึ้นยืน
แม้ไม่มีการยั่วยุขององค์หญิงแปด แต่ในฐานะหมอ เมื่อเห็นคนป่วยอยู่ตรงหน้า นางย่อมเข้าไปช่วยอย่างแน่นอน
“ข้าให้คำแนะนำเจ้าสักอย่าง ตอนที่รักษาเสด็จอาจะต้องระมัดระวังให้ดี ปกติร่างกายของเขาก็ไม่ดีอยู่แล้ว หากรักษาไม่ดี เจ้าจะต้องรับผิดชอบ” องค์หญิงแปดแสยะยิ้มอย่างเย็นชา
เซี่ยเชียนฮวันยังคงไม่แยแส
คุยกับสตรีประเภทนี้ มีแต่จะเสียเวลา
แต่ในขณะที่นางกำลังจะออกจากที่นั่ง เซียวเย่หลันที่นั่งอยู่ข้างๆ กลับคว้าข้อมือของนางเอาไว้!
“อย่าไป” เซียวเย่หลันกล่าวเสียงทุ้ม
เซี่ยเชียนฮวันตกใจเล็กน้อย ไม่คาดว่าเขาจะเป็นฝ่ายสัมผัสนางก่อน ทั้งยังเคลื่อนไหวอย่างอ่อนโยนเช่นนี้
เซียวเย่หลันยกจอกเหล้าด้วยมืออีกข้าง ขณะเหลือบมองไปทางฮ่องเต้โดยไม่ได้ตั้งใจ
เมื่อมองตามสายตาของเซียวเย่หลัน
เซี่ยเชียนฮวันก็รู้สึกถึงสายตาของฮ่องเต้ที่จ้องมองมา
นางอดสงสัยมิได้ว่า ทั้งที่พระอนุชาเซวียนชินอ๋องกำลังชัก ทว่าฮ่องเต้ไม่เพียงแต่จะไม่ทุกข์ร้อน แต่ยังมีแก่ใจมองไปรอบๆ?
ทันใดนั้น เซี่ยเชียนฮวันก็พลันรู้ตัว——
ฮ่องเต้กำลังทดสอบนาง!
ปืนยิงนกที่ยื่นหัวออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...
Update new chapter please...
รอค่ะ มาต่อเร็วๆ กำลังสนุก...