หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 53

“แม้ว่านี่จะเป็นโรคเก่าของเสด็จอา แต่พระชายาจ้านของพวกเราเป็นหมอเทวดาที่เชี่ยวชาญรักษาโรคแปลกๆ โดยเฉพาะ ขอเพียงแค่เจ้าลงมือ เสด็จอาจะต้องหายดีอย่างแน่นอน ใช่ไหม?”

องค์หญิงแปดยังเจ็บแค้นกับเรื่องเมื่อครู่

จึงจงใจสนับสนุนเซี่ยเชียนฮวันเสียงดัง

นางเคยได้ยินซูอวี้เออร์บอกว่า เซี่ยเชียนฮวันเป็นเพียงถุงฟางไม่เอาถ่าน แม้แต่หนังสือทั้งสี่และคัมภีร์ทั้งห้าก็ไม่เคยอ่าน แล้วจะมีทักษะทางการแพทย์ได้อย่างไร?

ก่อนหน้านี้ที่บอกว่ารักษาหลานฮ่องเต้ได้นั้น ก็แค่เรื่องบังเอิญ!

ประจวบเหมาะที่ครั้งนี้ โรคเก่าของเซวียนชินอ๋องกำเริบ แน่นอนว่าจะต้องเปิดเผยโฉมหน้าที่แท้จริงของนางได้!

เซี่ยเชียนฮวันเพิกเฉยต่อองค์หญิงแปด

นางลุกขึ้นยืน

แม้ไม่มีการยั่วยุขององค์หญิงแปด แต่ในฐานะหมอ เมื่อเห็นคนป่วยอยู่ตรงหน้า นางย่อมเข้าไปช่วยอย่างแน่นอน

“ข้าให้คำแนะนำเจ้าสักอย่าง ตอนที่รักษาเสด็จอาจะต้องระมัดระวังให้ดี ปกติร่างกายของเขาก็ไม่ดีอยู่แล้ว หากรักษาไม่ดี เจ้าจะต้องรับผิดชอบ” องค์หญิงแปดแสยะยิ้มอย่างเย็นชา

เซี่ยเชียนฮวันยังคงไม่แยแส

คุยกับสตรีประเภทนี้ มีแต่จะเสียเวลา

แต่ในขณะที่นางกำลังจะออกจากที่นั่ง เซียวเย่หลันที่นั่งอยู่ข้างๆ กลับคว้าข้อมือของนางเอาไว้!

“อย่าไป” เซียวเย่หลันกล่าวเสียงทุ้ม

เซี่ยเชียนฮวันตกใจเล็กน้อย ไม่คาดว่าเขาจะเป็นฝ่ายสัมผัสนางก่อน ทั้งยังเคลื่อนไหวอย่างอ่อนโยนเช่นนี้

เซียวเย่หลันยกจอกเหล้าด้วยมืออีกข้าง ขณะเหลือบมองไปทางฮ่องเต้โดยไม่ได้ตั้งใจ

เมื่อมองตามสายตาของเซียวเย่หลัน

เซี่ยเชียนฮวันก็รู้สึกถึงสายตาของฮ่องเต้ที่จ้องมองมา

นางอดสงสัยมิได้ว่า ทั้งที่พระอนุชาเซวียนชินอ๋องกำลังชัก ทว่าฮ่องเต้ไม่เพียงแต่จะไม่ทุกข์ร้อน แต่ยังมีแก่ใจมองไปรอบๆ?

ทันใดนั้น เซี่ยเชียนฮวันก็พลันรู้ตัว——

ฮ่องเต้กำลังทดสอบนาง!

ปืนยิงนกที่ยื่นหัวออกมา

ตอนแรกนางวางแผนจะซ่อนความจริงที่ว่า ตนเองรู้ทักษะทางการแพทย์ แต่คาดไม่ถึงเลยว่า การช่วยชีวิตเจ้าตุ๊กตาน้อย จะทำให้นางถูกลากเข้าสู่วังวนของการแย่งชิงอำนาจในท้ายที่สุด

“หากมีคนไข้ ข้าจะต้องเข้าไปดู นี่คือจรรยาบรรณ”

เซี่ยเชียนฮวันดึงมือของเซียวเย่หลันออก แล้วกระซิบพูดว่า “วางใจเถอะ ข้ารู้ขอบเขตดี มันจะไม่กระทบต่อฝ่าบาท”

กล่าวจบ นางก็เดินไปหาเซวียนชินอ๋อง

เซียวเย่หลันอ้ำอึ้งเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็มิกล่าวสิ่งใด ทำได้เพียงจ้องมองแผ่นหลังของนาง ก้นบึ้งของหัวใจเกิดความรู้สึกซับซ้อนขึ้นมา ราวกับถูกกรงเล็บแมวข่วนไม่หยุด

เขาไม่กลัวว่าจะได้รับผลกระทบเพราะนาง

สตรีผู้นี้ ยังคงไร้วิสัยทัศน์เช่นเคย

......

เซี่ยเชียนฮวันเดินลิ่วๆ ไปหาเซวียนชินอ๋อง เมื่อเห็นเขาแสดงอาการหายใจลำบาก ก็รีบเปิดเสื้อ ดึงสายคาดเอวออก เผยให้เห็นแผ่นอกกว้าง

ทุกคน “？？？”

การเคลื่อนไหวดุจพยัคฆ์หมาป่านี่อะไรกัน?

องค์หญิงแปดอดหัวเราะออกมาไม่ได้ นางชำเลืองมองเซียวเย่หลัน และกล่าวเสียดสีว่า “พี่เจ็ด ดูเหมือนพระชายาของท่านจะเอาแต่คิดถึงชายอื่นนะ จู่ๆ ก็ฉีกเสื้อผ้าเสด็จอาต่อหน้าผู้คนมากมาย นางไม่เข้าใจหรือว่าชายหญิงมิควรใกล้ชิดกัน?”

เซียวเย่หลันดื่มสุราในจอก และตอบเสียงเรียบว่า “ในสายตาของหมอ ชายหญิงมิต่างกัน”

“นี่ท่านพี่กำลังพูดแทนนาง?” องค์หญิงแสดงสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ “ไม่ใช่ว่าท่านรังเกียจสตรีเจ้าชู้เช่นนางหรือ??”

“แค่ว่ากันไปตามสถานการณ์”

เซี่ยเชียนฮวันจะใช่หญิงเจ้าชู้คนเดิมหรือไม่ เขาไม่รู้

แต่เขาเคยเห็นนางตอนใช้เข็มช่วยชีวิตคน

ความมุ่งมั่นนั่น ความตั้งใจนั่น

นี่คือจิตใจอันเมตตาของแพทย์อย่างแท้จริง

หากบอกว่านางฉวยโอกาสเอาเปรียบคนไข้ขณะกำลังรักษา เซียวเย่หลันจะไม่เชื่ออย่างเด็ดขาด

“อวี้เออร์จากไปไม่กี่วัน ท่านก็เอนเอียงไปหาเซี่ยเชียนฮวัน พี่เจ็ด ข้ามองท่านผิดไปจริงๆ”

คิ้วต้นหลิวขององค์หญิงแปดพลันขมวดมุ่น นึกโกรธแทนเพื่อนสนิทของตน