หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 55

“ท่าทางเมื่อครู่พวกเราไม่เคยเห็นมาก่อน เมื่อมีคนสำลักอาหารจนหายใจไม่ออก โดยปกติแล้วจะลูบหลังเบาๆ เหตุใดพระชายาจ้านอ๋องจึงได้ทำตรงกันข้ามด้วยการใช้กำปั้นทุบไปที่หน้าท้อง?”

พวกหมอหลวงมองหน้ากัน พวกเขาอดไม่ได้ที่จะถาม

เซี่ยเชียนฮวัน “การลูบหลังความจริงแล้วเป็นเรื่องผิด เมื่อครู่ข้าใช้วิธีหัตถการไฮม์ลิคช์ มีประสิทธิภาพมาก”

หมอหลวง “ไฮม์...วิธีใด?”

พวกเขามึนงงแล้ว

รู้สึกว่าโลกของพวกเขาได้รับความกระทบกระเทือน

เซี่ยเชียนฮวันไม่มีวิธีอธิบายกับพวกเขาชัดเจน ทำได้เพียงพูดว่า “ชื่อเรียกว่าอะไรไม่สำคัญ พวกเจ้าจำท่าทางขั้นตอนของข้าเมื่อครู่เอาไว้ก็พอแล้ว ต่อไปจะได้สะดวกในการช่วยคน”

พวกหมอหลวงพยักหน้า

พวกเขาแต่ละคนล้วนเป็นหมอหลวงประจำพระราชวังที่อ่านตำราแพทย์ ดำเนินอาชีพหมอมาหลายปี แต่เวลานี้อยู่ต่อหน้าเซี่ยเชียนฮวัน กลับกลายเป็นเด็กนักเรียนประถม

เซียวเย่หลันเห็นดังนั้นก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อย ใช้ระดับเสียงที่มีแค่คนด้านข้างเท่านั้นที่ได้ยิน พูดเรียบๆ “เห็นหรือไม่? นางไม่ได้บ้า คนที่บ้าก็คือคนโง่เขลาที่มีความสุขบนความทุกข์คนอื่นอย่างพวกเจ้า”

องค์หญิงแปดที่นั่งอยู่ด้านข้างเมื่อได้ฟังก็โกรธจนเข็ดฟัน

แต่ว่า นางไร้หนทางโต้เถียงคำพูดของเซียวเย่หลัน นางไม่กล้าต่อปากต่อคำกับเทพแห่งความตาย!

นางยอมรับไม่ได้ เซี่ยเชียนฮวันเป็นแค่คนไร้ความสามารถไร้สมองคนหนึ่ง คู่ควรถือรองเท้าให้เหล่าองค์หญิงเท่านั้น นึกไม่ถึงเลยวันนี้ยังกล้าทำตัวเด่นออกนอกหน้าในงานเลี้ยงพระราชวัง?

ช่างโชคดีนัก!

ต้องเป็นเพียงการกระทำอย่างขอไปทีเท่านั้น บังเอิญทำให้ของที่คาอยู่ในลำคอของเสด็จอาหลุดออกมา!

จะทำให้องค์หญิงแปดยอมรับได้อย่างไร!

“สะใภ้เจ็ด เจ้าช่วยญาติสนิทข้าไว้อีกครั้งแล้ว”

ฮ่องเต้หรี่พระเนตร ทอดพระเนตรเซี่ยเชียนฮวันด้วยความชื่นชม

เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะเบาๆ ตอบกลับ “ฝ่าบาทตรัสชมเกินไปแล้ว หม่อมฉันเพียงแค่ใช้วิธีของชาวบ้านเท่านั้น ไม่คู่ควรเอ่ยถึง เรื่องเมื่อครู่ทำให้ทุกท่านต้องขบขำแล้ว”

“เช่นนั้น โรคลมชักที่เซวียนชินอ๋องต้องทุกข์ทรมานมาตั้งแต่เด็ก เจ้ามีวิธีรักษาหรือไม่?”