หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 59

“ฮวันฮวัน มีเพียงรอให้หลังจากที่เจ้าเดินเข้าไปอยู่ในใจของบุรุษแล้ว เจ้าถึงจะสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่แท้จริงของเขา เหมือนเช่นกับถุงหอม ‘กลิ่นอาวุธสงคราม’ เจ้าต้องดมเป็นรอบที่สอง ถึงจะสัมผัสได้ถึงความหอมสดชื่นที่ซ่อนอยู่ในกลิ่นคาวเลือด”

ไทเฮายกพระหัตถ์ขึ้น แตะเบาๆ ไปที่จอนผมของเซี่ยเชียนฮวัน

เซี่ยเชียนฮวันเข้าใจความหมายของไทเฮาแล้ว

ครั้งนี้ที่เรียกนางไปที่วังหย่งโซ่ว ก็เพื่อจะเกลี้ยกล่อมให้คืนดีกัน

นางผงกศีรษะ “เซียวเย่หลันเป็นกรณีพิเศษ บนตัวเขาไม่มีความอบอุ่นอย่างแน่นอน เขาเป็นคนบ้ากระหายเลือดคนหนึ่งชัดๆ”

ใช้คำพูดที่เข้าใจง่ายๆ มาพูด ก็คือลักษณะนิสัยบกพร่อง เกิดมาก็มีนิสัยต่อต้านสังคม

ใครได้อยู่กับเขาคนผู้นั้นก็เป็นคนซวยมาก

ไทเฮาหัวเราะ ตรัสว่า “เจ้ายังเด็กอยู่นัก ไม่รู้ว่าบุรุษยิ่งดูดุร้ายเพียงใด ยามที่เขาอ่อนโยนขึ้นมาราวกับจะคร่าชีวิตคนไปได้”

“ใช่เพคะ ไทเฮาตรัสได้ถูกต้องยิ่งนัก เขาแทบจะคร่าชีวิตไปจริงๆ คร่าชีวิตหม่อมฉันไป ความหมายแปลตรงตามตัวอักษรเลยเพคะ”

เซี่ยเชียนฮวันโกรธแล้ว

วันเวลาในจวนจ้านอ๋องช่วงที่ผ่านมา หากไม่ใช่เพราะนางดวงแข็ง กลัวว่านางอาจตายไปหลายหนแล้วก็ได้

“เจ้าเด็กคนนี้นี่” ไทเฮามองดูไปที่นางอย่างอดไม่ได้ “ในตอนแรก คนที่ไม่ว่าอย่างไรก็จะแต่งงานกับจ้านอ๋องให้ได้ก็เป็นเจ้า วันนี้คนที่ร้องเรียกจะหย่าขาดกับเขาก็เป็นเจ้า เป็นข้าเองที่เอาใจเจ้าจนเสียผู้เสียคน”

“เสด็จยายเพคะ หนนี้ท่านช่วยหม่อมฉันอีกหนเถิดนะเพคะ หม่อมฉันกับเขาไม่อาจอยู่ร่วมกันได้อีกต่อไปแล้ว”

เซี่ยเชียนฮวันตัดสินใจกอดแขนไทเฮาไว้ เริ่มตอแยไม่ยอมปล่อย

ไทเฮาถอนหายใจ “ส่วนใหญ่ในครึ่งชีวิตของพ่อเจ้า เขาใช้ชีวิตอย่างชาญฉลาดจนพ้นภัย หากเจ้าออกจากจวนจ้านอ๋อง กลัวก็แต่เพียงว่าชีวิตของเขาจะลำบากแล้ว”