“ยินดีด้วย เจ้าตอบถูกแล้ว”
ชายสวมหน้ากากหรี่ตา หางตาเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม ทำให้เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกคุ้นเคย
นางเคยพบเขา
ไม่ผิดแน่ ในงานเลี้ยงจักรพรรดิวันนี้ มีบางคนมองนางด้วยสายตาเช่นนี้!
ผู้เข้าร่วมงานเลี้ยงทุกคนล้วนเป็นพระบรมวงศานุวงศ์ ไม่ว่าจะเป็นองค์ชายองค์หญิง หรือแม้แต่ผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งเป็นชินอ๋องสูงสุด นอกจากพวกเขาแล้ว ยังมีสมาชิกในครอบครัว และองค์รักษ์ติดตามอย่างใกล้ชิด
มีคนจำนวนมากเกินไป
แต่ละโต๊ะจะมีระยะห่างที่แน่นอน ภายในวังยังมีข้ารับใช้คอยบรรเลงเพลงและร่ายรำอีก เซี่ยเชียนฮวันจําไม่ได้จริงๆ สายตาที่คุ้นเคยนี้มาจากใครกันแน่?
คงต้องลองเสี่ยงดวงดู นางตอบเสียงเย็นชา “สถานะของท่านไม่ได้ต่ำต้อยเลย บุกเข้ามาหาภรรยาของคนอื่นในจวนจ้านอ๋องตอนกลางดึกได้ โดยไม่เกรงจะโดนตัดหัวหลังถูกพบ!”
“โอ้? แล้วเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าสถานะของข้าไม่ได้ต่ำต้อย?” ชายสวมหน้ากากแสดงท่าทีสนใจ
“ท่านเห็นข้าดูเหมือนคนที่จะบอกท่านหรือ”
“ฮ่าฮ่า”
ชายสวมหน้ากากพบว่า เขาเริ่มสนใจเซี่ยเชียนฮวันมากขึ้นเรื่อย ๆ
ช่างเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจ แต่เซียวเย่หลันกลับเพิกเฉยนาง แล้วหันไปประคองรองเท้าพังๆ อย่างซูอวี้เออร์ไว้ในมือ ประหนึ่งเป็นสมบัติอันล้ำค่า ช่างมีตาไร้แววเสียจริง เสียของยิ่งนัก
เขาปล่อยคางของเซี่ยเชียนฮวัน แต่กลับขยับร่างกายเข้ามาใกล้ ปล่อยให้กลิ่นอายบุรุษเพศของตัวเองนั้นห้อมล้อมนาง
“ติดตามจ้านอ๋องไปก็ไร้อานาคต เขาเป็นเพียงเครื่องมือสังหารของฮ่องเต้ เจ้าอาจจะพิจารณาหาบ้านใหม่โดยเร็วที่สุด” เขากล่าวยิ้มๆ
“นี่จะเป็นประโยชน์สำหรับอันติ้งโหว”
หัวใจของเซี่ยเชียนฮวันพลันสั่นไหว
หรือชายผู้นี้จะรู้จุดประสงค์ที่แท้จริงที่นางแต่งงานกับเซียวเย่หลัน
เขาเป็นใครกันแน่?
ตอนนี้เขาไม่ได้ปฏิเสธสถานะอันสูงส่งของเขา กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขามิใช่องค์รักษ์ แต่เป็นพระบรมวงศานุวงศ์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...
Update new chapter please...
รอค่ะ มาต่อเร็วๆ กำลังสนุก...