หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 62

ดวงตาสีเข้มฉายแววยิ้มแย้มอีกครั้ง

“เจ้าเป็นคนฉลาด และคนฉลาดย่อมรู้วิธีที่จะทิ้งเส้นทางหลบหนีให้กับตัวเองมากขึ้น”

“อีกอย่าง อย่าเสียเวลาคาดเดาตัวตนของข้า เพราะข้ามิใช่คนโง่”

เซี่ยเชียนฮวันเม้มปากแน่น และไม่กล่าวสิ่งใดอีก

นางกำลังลังเล

นางควรใช้โอกาสนี้ ฝังเข็มตามจุดฝังเข็มบนร่างกายของเขาดีไหม

พอผ่านไปสักสองสามวัน หากพบว่าใครมีท่าเดินแปลกๆ บางทีนางอาจจะรู้ตัวตนที่แท้จริงของชายผู้นี้

แต่การทำเช่นนี้มีความเสี่ยง

แม้การโจมตีอาจไม่ก่อให้เกิดอาการบาดเจ็บใดใด และนางสามารถแสร้งทำเป็นว่าตัวเองตกใจจึงพลั้งมือโจมตีออกไป แต่ถ้าหากเขาเดาจุดประสงค์ได้ล่ะ เกรงว่าเขาคงฆ่าคนปิดปาก

ถึงแม้ชายคนนี้จะยิ้มแย้มตลอดเวลา แต่ส่วนลึกในดวงตาของเขากลับเย็นชา

ถ้าต้องฆ่าปิดปากนาง เขาทำแน่

ในขณะที่เซี่ยเชียนฮวันลังเลอยู่นั้น จู่ๆ ชายสวมหน้ากากก็เข้ามาใกล้ เขาใช้มือซ้ายลูบผมของนางแล้วกล่าวเสียงต่ำว่า “เจ้ากำลังคิดอะไรไม่ดีอยู่หรือไม่?”

“....ไม่”

“อย่าโกหก ข้าได้กลิ่นคำโกหก”

ชายผู้นี้เป็นพวกชอบความตื่นเต้นอย่างแน่นอน

หลังสังเกตเห็นความคิดเล็กๆ น้อยๆ ของเซี่ยเชียนฮวัน ดวงตาของเขาก็พลันเปลี่ยนไป ราวกับจะกลืนกินนางเข้าไปทั้งตัว

“ข้าเปลี่ยนใจแล้ว” เขาพึมพำ “ทำไมต้องรอสองสามวันด้วยเล่า? เป็นคืนนี้...”

เซี่ยเชียนฮวันพลันเดินถอยหลัง “ในมือข้ามีเข็มอยู่”

“เป็นไปไม่ได้ เจ้าเพิ่งอาบน้ำเสร็จ”

“จุ๊ๆ....จุดตายทั้งหมดในร่างกายคนล้วนเป็นสิ่งที่ข้าคุ้นเคย หากท่านกล้าทำอะไรซี้ซั้ว ข้าจะฝังเข็มท่านเสีย”

“น้องสาว เจ้าคงไม่เคยฝึกศิลปะการต่อสู้มาก่อนสินะ ต่อให้เจ้าฝังเข็มบนร่างข้า ข้าก็ไม่ตายหรอก”

ชายสวมหน้ากากหัวเราะออกมา

เขาเหมือนกำลังมองลูกแมวตัวน้อยที่ดุร้าย

ดุร้าย แต่ไม่ถึงตาย

ช่างจั๊กจี้ใจเขาเสียจริง