หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 63

“อย่าขยับ”

ชายสวมหน้ากากจับตัวเซี่ยเชียนฮวัน และค่อยๆ เดินถอยหลัง

เมื่อเซียวเย่หลันเปิดประตูเข้ามา เทียนในห้องทั้งหมดก็ดับลง ทั่วทั้งห้องพลันมืดสนิท มีเพียงเสียงหายใจเบาเบาของเซี่ยเชียนฮวันเท่านั้น

“ออกมา” เซียวเย่หลันกล่าวเสียงเย็นชา

ชายสวมหน้ากากไม่พูดอะไร

เขาพาเซี่ยเชียนฮวันถอยไปทางหน้าต่าง

เซี่ยเชียนฮวันเดาว่า เขาคงกลัวว่าอีกฝ่ายจะจำเสียงของเขาได้

ความสัมพันธ์ของเซียวเย่หลันและชายผู้นี้ แม้ไม่สนิทสนมกัน แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้จักกันเลย

“ไม่กล้าออกมางั้นหรือ? ข้าแค่อยากเห็นว่า คนไม่มีตาผู้นั้นเป็นใคร” เซียวเย่หลันแสยะยิ้มเย็นชา

ฮึ่ม เจ้าคนสารเลว

เซี่ยเชียนฮวันรู้ว่า เซียวเย่หลันเข้าใจผิด คิดว่านักฆ่าผู้นี้คือคนรักของนางที่มาหานางอย่างลับๆ ตอนกลางดึก

แต่ที่นางคาดไม่ถึงก็คือ คำพูดของเซียวเย่หลันกลับทำให้ชายสวมหน้ากากเปิดปากพูดขึ้นมา

“จ้านอ๋อง ผู้ที่ตาไร้แววคือท่านมากกว่า” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “ข้านึกว่าท่านกับพระชายาคนงามจะมีช่วงเวลาดีดีด้วยกันที่นี่ แต่นึกไม่ถึงว่าท่านจะปล่อยให้นางอยู่คนเดียวในห้อง ช่างเสียเวลาข้าเสียจริง”

มันกลายเป็นเสียงแหบแห้งของชายวัยกลางคน

นี่คือทักษะดัดเสียง

ดูเหมือนเขาจะไม่กล้าพูดจาพล่อยๆ

เซี่ยเชียนฮวันเริ่มให้ความร่วมมือกับการแสดงของเขา นางกล่าวเสียงสั่นว่า “คนที่ท่านต้องการลอบสังหารคือเซียวเย่หลัน

เขากับข้าไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ท่านจอมยุทธ์โปรดไว้ชีวิตสาวน้อยผู้นี้ด้วย แล้วข้าจะเป็นหมาเป็นแมวเพื่อตอบแทนบุญคุณท่านในชาติหน้า”

ชายสวมหน้ากาก “ทำไมเป็นหมาเป็นแมวล่ะ?”

ปกติมันต้องเป็นวัวเป็นม้าไม่ใช่หรือ

เซียวเย่หลันก็เงียบ

ดูเหมือนเขาจะสงสัยเช่นกัน

เซี่ยเชียนฮวันตอบเสียงสั่นเครือ “ก็ถ้าเป็นแมวจะได้ไม่เหนื่อยมาก”