หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 63

“อย่าขยับ”

ชายสวมหน้ากากจับตัวเซี่ยเชียนฮวัน และค่อยๆ เดินถอยหลัง

เมื่อเซียวเย่หลันเปิดประตูเข้ามา เทียนในห้องทั้งหมดก็ดับลง ทั่วทั้งห้องพลันมืดสนิท มีเพียงเสียงหายใจเบาเบาของเซี่ยเชียนฮวันเท่านั้น

“ออกมา” เซียวเย่หลันกล่าวเสียงเย็นชา

ชายสวมหน้ากากไม่พูดอะไร

เขาพาเซี่ยเชียนฮวันถอยไปทางหน้าต่าง

เซี่ยเชียนฮวันเดาว่า เขาคงกลัวว่าอีกฝ่ายจะจำเสียงของเขาได้

ความสัมพันธ์ของเซียวเย่หลันและชายผู้นี้ แม้ไม่สนิทสนมกัน แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้จักกันเลย

“ไม่กล้าออกมางั้นหรือ? ข้าแค่อยากเห็นว่า คนไม่มีตาผู้นั้นเป็นใคร” เซียวเย่หลันแสยะยิ้มเย็นชา

ฮึ่ม เจ้าคนสารเลว

เซี่ยเชียนฮวันรู้ว่า เซียวเย่หลันเข้าใจผิด คิดว่านักฆ่าผู้นี้คือคนรักของนางที่มาหานางอย่างลับๆ ตอนกลางดึก

แต่ที่นางคาดไม่ถึงก็คือ คำพูดของเซียวเย่หลันกลับทำให้ชายสวมหน้ากากเปิดปากพูดขึ้นมา

“จ้านอ๋อง ผู้ที่ตาไร้แววคือท่านมากกว่า” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “ข้านึกว่าท่านกับพระชายาคนงามจะมีช่วงเวลาดีดีด้วยกันที่นี่ แต่นึกไม่ถึงว่าท่านจะปล่อยให้นางอยู่คนเดียวในห้อง ช่างเสียเวลาข้าเสียจริง”

มันกลายเป็นเสียงแหบแห้งของชายวัยกลางคน

นี่คือทักษะดัดเสียง

ดูเหมือนเขาจะไม่กล้าพูดจาพล่อยๆ

เซี่ยเชียนฮวันเริ่มให้ความร่วมมือกับการแสดงของเขา นางกล่าวเสียงสั่นว่า “คนที่ท่านต้องการลอบสังหารคือเซียวเย่หลัน

เขากับข้าไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ท่านจอมยุทธ์โปรดไว้ชีวิตสาวน้อยผู้นี้ด้วย แล้วข้าจะเป็นหมาเป็นแมวเพื่อตอบแทนบุญคุณท่านในชาติหน้า”

ชายสวมหน้ากาก “ทำไมเป็นหมาเป็นแมวล่ะ?”

ปกติมันต้องเป็นวัวเป็นม้าไม่ใช่หรือ

เซียวเย่หลันก็เงียบ

ดูเหมือนเขาจะสงสัยเช่นกัน

เซี่ยเชียนฮวันตอบเสียงสั่นเครือ “ก็ถ้าเป็นแมวจะได้ไม่เหนื่อยมาก”

ชายสองคนไม่สนใจนางอีกต่อไป

ด้วยแสงดาวจางจางที่ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา เซียวเย่หลันจึงมองเห็นเงาคนสองคนอย่างชัดเจน พระชายาของเขากำลังถูกจับเป็นตัวประกันจริงๆ

“เจ้าคิดจะใช้ชีวิตของหญิงผู้นั้นมาข่มขู่ข้างั้นหรือ” สีหน้าของเซียวเย่หลันดูไร้อารมณ์

“แม้พระชายาจ้านอ๋องจะไม่เป็นที่โปรดปราน แต่หากนางถูกฆ่าตายในจวนอ๋อง ถ้าข่าวแพร่ออกไป เกรงว่าชื่อเสียงของฝ่าบาทจะถูกทำลาย”

เส้นเสียงของชายสวมหน้ากากสั่นเล็กน้อย ขณะเปล่งเสียงหัวเราะแปลกๆ แสบแก้วหูออกมา

ราวกับเสียงนกฮูกกลางคืน

“คนที่ถูกเรียกว่าราชาแห่งสงคราม แต่จริงๆ แล้วกลับเป็นคนอ่อนแอ ที่ทำได้เพียงมองภรรยาของตนถูกฆ่า มันน่าขำนะว่าไหม?” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย

ในที่สุดสีหน้าของเซียวเย่หลันก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เขาไม่สนใจชื่อเสียง แต่ในอนาคตเขายังต้องนำทัพออกไปต่อสู้ หากทุกคนคิดว่า แม้แต่พระชายาตัวเองยังปกป้องไม่ได้ แล้วจะทำให้เหล่าทหารติดตามเขาอย่างภักดีได้อย่างไร

มันจะทำให้อิทธิพลต่อความกลัวของศัตรูในสนามรบลดลงอย่างมาก

“ปล่อยนางซะ” เซียวเย่หลันกล่าวเสียงมืดมน “แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”

“ข้าไม่เชื่อวาจาผายลมของเจ้าหรอก! หากต้องการให้ภรรยาเจ้ามีชีวิต ถอยหลังออกไปสามก้าว ถอดกระบี่บนตัวเจ้าวางลงที่พื้น”

ทันใดนั้นชายสวมหน้ากากก็ตะโกนสั่ง

เซียวเย่หลันสีหน้ามืดมน แต่ก็ยอมทำตาม

“ไป!”

ชายสวมหน้ากากหาจังหวะที่เหมาะสม ตบฝ่ามือไปที่หลังของเซี่ยเชียนฮวัน ผลักนางออกไป!

เซี่ยเชียนฮวันที่ถูกตีทั้งที่บริสุทธิ์ ในใจก็พรั่งพรูคำสาปแช่งออกมามากมาย

วินาทีนั้น ชายสวมหน้ากากก็ขว้างอาวุธลับออกไป เพื่อคว้าโอกาสที่เซียวเย่หลันเสียสมาธิ ทำลายหน้าต่างแล้วหนีไป!

ชั่วพริบตา

เซียวเย่หลันก็เข้าใจเจตนาของอีกฝ่าย

ชายสวมหน้ากากจงใจให้เขาก้าวถอยหลังไปสามก้าว เพราะมันเป็นมุมที่เหมาะแก่การลงมือ

และถ้าเขาเลือกที่จะหลบอาวุธลับ หัวเล็กๆ ของเซี่ยเชียนฮวันก็จะกระแทกที่มุมโต๊ะ หากโชคร้ายก็อาจจะตายคาที่

แต่ถ้าเขาเลือกรับร่างของเซี่ยเชียนฮวัน อาวุธลับพวกนั้นก็จะโจมตีร่างกายเขา!