“อ๊ะ!”
ตอนที่เซี่ยเชียนฮวันชนเขาเข้าอย่างจัง ก็อดไม่ได้ถอนหายใจออกมา
นางลูบหัวตัวเอง แล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก “ยังไม่ตาย!”
ทักษะศิลปะการต่อสู้ของชายสวมหน้ากากนั้นสูงมาก หากนางได้รับฝ่ามือทะลวงใจอะไรสักอย่าง ตอนนี้หัวใจของนางคงแหลกเหลวไปแล้ว
และจากการเคลื่อนไหวเมื่อครู่ นางคิดว่าตัวเองอาจจะชนเข้ากับมุมขอบโต๊ะที่แหลมคม
โชคดีที่เลี่ยงมาได้
“หากเจ้ายังไม่ลุก ข้าอาจจะตายได้”
เสียงแข็งทื่อของบุรุษดังมาจากใต้ร่างของเซี่ยเชียนฮวัน
นางพบว่าตัวเองนั้นกำลังนั่งอยู่บนแผ่นอกของเซียวเย่หลัน ใช้เขาเป็นเบาะมนุษย์
“โอ๊ะ ขออภัย” เซี่ยเชียนฮวันรีบลุกขึ้นมา ถ้าไม่ใช่เพราะเซียวเย่หลันเอื้อมมือมาจับนาง กะโหลกเล็ก ๆ ของนางอาจถูกเจาะเป็นรูไปแล้ว
ชายผู้นี้ยังมีข้อดีอยู่บ้าง
นางขยับตัวไปด้านข้างและเตรียมจะช่วยประคองเซียวเย่หลันขึ้นมา แต่คาดไม่ถึงเลยว่า ทันทีที่ยื่นมือออกไปสัมผัส จะได้กลิ่นเลือดฉุนจมูก!
“ท่านบาดเจ็บ?”
ลมหายใจของเซี่ยเชียนฮวันพลันสะดุด นางรีบยื่นมือไปแตะที่หน้าท้องของเขา
กล้ามเนื้อแข็งแรงมาก
จากนั้นก็...เลือด
เซียวเย่หลันหลับตา ริมฝีปากบางขยับเล็กน้อย เสียงที่เปล่งออกมายิ่งอ่อนแรงลงเรื่อยๆ “มีดอาบยาพิษ”
“ที่แท้เสียงเมื่อกี้ก็คืออาวุธลับ!” เซี่ยเชียนฮวันอุทานอย่างตกใจ
ในขณะที่นางถูกผลักออกไป นางได้ยินเสียงคล้ายกับมีบางสิ่งถูกปล่อยออกมา
กล่าวอีกนัยหนึ่ง การที่เซียวเย่หลันรับนาง มันทำให้เขาหลบอาวุธลับเหล่านี้ไม่ได้?!
ทันใดนั้นเซี่ยเชียนฮวันก็รู้สึกกังวลจนหัวโล่งไปชั่วขณะ
นางไม่เคยคิดว่า ตัวนางนั้นจะได้รับการปกป้องจากเซียวเย่หลัน
สิ่งนี้ทำให้นางทำอะไรไม่ถูก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...
Update new chapter please...
รอค่ะ มาต่อเร็วๆ กำลังสนุก...