หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 70

ตกดึก

เซี่ยเชียนฮวันปรุงยาแก้พิษให้เซียวเย่หลันดื่ม

นางตั้งใจเพิ่มสมุนไพรจีนที่มีรสขมเป็นพิเศษเข้าไปบางส่วน

คาดไม่ถึงว่า เซียวเย่หลันจะดื่มโดยไม่ขมวดคิ้ว ราวกับดื่มน้ำเปล่า

บางครั้งนางก็สงสัยว่าผู้ชายคนนี้เป็นมนุษย์กลายพันธุ์จริงๆ หรือไม่ ตอนเกิดมาเลยสูญเสียอารมณ์ความรู้สึกเฉกเช่นคนปกติทั่วไป

นางนั่งลงบนเก้าอี้เล็กข้างเตียง เท้าคางถาม “เซียวเย่หลัน ท่านแม่ของท่านเป็นคนแบบไหน?”

“ถามทำไม”

“ก็ถามเฉยๆ”

สิ่งสำคัญคือนางต้องหลักฐานยืนยันการคาดเดาในใจของนาง

ลองดูว่าชายผู้นี้สืบทอดยีนกลายพันธุ์หรือไม่

เซียวเย่หลันวางถ้วยยา ขมวดคิ้วอย่างเย็นชา “นางเป็นสนมในวังหลังคนหนึ่งที่ไม่เป็นที่โปรดปราน นั่นคือทั้งหมด”

“อ้อ”

เซี่ยเชียนฮวันเห็นว่าเขาไม่อยากพูดมากไปกว่านี้ จึงไม่ได้ถามต่อ

มีข่าวลือเกี่ยวกับมารดาของเซียวเย่หลันน้อยมาก

แต่เฉิงกุ้ยเฟยกลับมีชื่อเสียงฉาวโฉ่มาก ว่ากันว่าการแท้งบุตรหลายครั้งในวังหลังล้วนมีความเกี่ยวข้องกับนาง และนางสนมหลายคนที่เกี่ยวข้องด้วยก็ล้วนแต่เป็นบุตรสาวของขุนนางคนสำคัญ

อาจกล่าวได้ว่า เมื่อพูดถึงการแท้ง เฉิงกุ้ยเฟยก็ไม่กลัวใครนินทา

ฮ่องเต้ทุ่มเทจิตใจในการอบรมรัชทายาท ส่วนเรื่องราวในวังหลังก็จะลืมตาข้างหนึ่งหลับตาข้างหนึ่ง คร้านจะเข้าไปยุ่ง สิ่งนี้ยิ่งกระตุ้นความเย่อหยิ่งของเฉิงกุ้ยเฟย

มารดาแท้ๆ ของเซียวเย่หลันสามารถให้กำเนิดเขาได้อย่างปลอดภัยภายใต้สภาพแวดล้อมเช่นนั้น หากบอกว่านางแค่มีกึ๋น เซี่ยเชียนฮวันก็คงไม่เชื่อ

เพียงแต่ไม่รู้ว่าทำไม ตอนที่นางกับเซียวเย่หลันแต่งงานกัน หมู่เฟยของเขากลับไม่มา

ทุกคนต่างรู้สึกว่าสตรีผู้นี้มีความลับยิ่งใหญ่บางอย่าง

พอมานึกตอนนี้มันก็ค่อนข้างน่าจะแปลกใจ

“ข้ากำลังจะเข้านอนแล้ว” เซียวเย่หลันหันมองเซี่ยเชียนฮวัน

“แล้วคืนนี้ข้าจะนอนที่ไหน?”

“ใครสนกัน”