หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 71

เซี่ยเชียนฮวันได้แต่นึกอยู่ในใจ

เป็นจริงดังนั้น นับแต่โบราณมา การมีชู้ถือเป็นสิ่งที่ชายไม่อาจรับได้

ต่อให้เซียวเย่หลันไม่ชื่นชอบนาง ก็ไม่สามารถทำใจได้หากภรรยาของตนมีชายอื่น

นางพลิกตัวกลับมา "ถ้าอย่างนั้น ท่านก็จงพยายามเข้าเถิด รีบจับชู้ให้ได้ในเร็ววัน ข้าเองก็อยากจะเห็นว่าหน้าของพ่อลูกข้าเป็นเช่นไร”

หลังจากนิ่งเงียบไปสักพัก

เซียวเย่หลันจึงเอ่ยถามขึ้นว่า "มือสังหารผู้บุกมาเมื่อคืนนี้ เจ้าไม่รู้จักจริงหรือ?"

"ข้าไม่รู้จัก"

เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกว่าคำถามนี้ช่างไร้เหตุผลเสียจริง

เขายังสงสัยอยู่อีกหรือว่าชายที่คลุมหน้าไว้คนนั้นคือชู้ของนาง?

ต่อให้สมองผิดปกติก็น่าจะมีขีดจำกัดบ้าง

เซียวเย่หลันกล่าวด้วยน้ำเสียงต่ำทุ้มว่า “มือสังหารที่บุกเข้ามาในจวนอ๋องมิได้ต้องการชีวิตข้า บางทีอาจมีสิ่งที่ต้องการ ข้าเดาว่าเขาจะยังกลับมาอีก”

เซี่ยเชียนฮวันได้ยินดังนั้น แววตาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

ดีที่ทั้งสองไม่ได้นอนหันหน้าเข้าหากัน

เซียวเย่หลันไม่เห็นถึงความผิดปกติของเซี่ยเชียนฮวัน เขากล่าวต่อไปว่า “ที่ข้าอยู่รักษาแผล ณ หอหลันเซียง ก็เพื่อรอให้เหยื่อติดกับดัก”

“แต่เขาจับข้าเป็นตัวประกัน ทั้งยังปาลูกดอกพิษไปทางเจ้า เหตุใดเจ้าจึงคิดว่าเขาเข้ามาในจวนอ๋องเพราะมีจุดประสงค์อื่น?” เซี่ยเชียนฮวันอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม

น้ำเสียงของเซียวเย่หลันดูบางเบา “คนผู้นั้นมีประสบการณ์มากนัก แผนการสูง ใช้วิชากลั้นลมหายใจที่ท้องเพื่อปิดบังเสียงจริง ไม่ใช่โจรธรรมดา”

“มือสังหารที่มีความสามารถเพียงนี้ คงจะทำการสืบเรื่องราวของข้ามาก่อน ควรรู้ว่าข้าไม่เคยพักในหอหลันเซียง ในเมื่อรู้ว่าหากมาก็จะคว้าน้ำเหลว แล้วเหตุใดยังมาที่นี่? การที่เขาเข้ามายังหอหลันเซียงน่าจะมีจุดประสงค์อื่นที่มากกว่านั้น”

เซี่ยเชียนฮวันฟังแล้วนิ่งเงียบไป นิ้วมือเรียวยาวกำเข้าหากันแน่น

ตาบ้านี่

ฉลาดเสียจริง

ชายคลุมหน้าผู้นั้นนับว่าทักษะการแสดงเป็นเลิศ แต่ยังไม่อาจหลอกเซียวเย่หลันได้สำเร็จ

“เขาเอ่ยสิ่งใดต่อเจ้างั้นหรือ?”

เซียวเย่หลันสัมผัสได้ว่าสตรีข้างกายดูผิดปกติ

เซี่ยเชียนฮวันตอบด้วยน้ำเสียงอุดอู้ว่า “เขาบอกว่าข้างาม”

“แล้วอย่างไรต่อ?”