หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 76

"ท่านพี่ การที่ชายมีภรรยาหลายคนเป็นเรื่องปกติยิ่งนัก มีกี่คนกันที่สามารถรักและทะนุถนอมมีเพียงภรรยาคนเดียวเช่นพี่เขย?"

เมื่อกล่าวถึงอันติ้งโหว น้ำเสียงของเซี่ยอี๋หมู่ก็ดูอิจฉา

นางขึ้นอีกว่า "ถึงอย่างไร เรือนด้านหลังของจวนจ้านอ๋องก็ต้องมีคนใหม่ ๆ เพิ่มเข้ามา หากจะปล่อยให้คนข้างนอกเข้ามารังแก สู้เอาคนของเราเองเข้าไปเสียดีกว่า จะได้ค่อยมีคนช่วยเหลือ"

"เอาเถิดข้าจะลองไปถามดู" อันติ้งโหวฮูหยินถอนหายใจ

"เช่นนี้ก็ถูกแล้ว"

เซี่ยอี๋หมู่เข้ามาโอบแขนอันติ้งโหวฮูหยินด้วยความใกล้ชิดสนิทสนม

แต่ในใจของนางยินดียิ่งนัก

เซี่ยเชียนฮวันมีนิสัยดื้อด้าน การดูแลรับใช้ชายหนุ่ม ไม่อาจสู้กับซวี่เอ๋อร์ของนางได้เลย

เมื่อขับไล่อนุภรรยาคนนั้นออกไปแล้ว ถึงเวลาค่อยจัดการเซี่ยเชียนฮวัน ตำแหน่งพระชายาจ้านอ๋องก็จะเป็นของซวี่เอ๋อร์ไม่ใช่หรือ?

......

เซี่ยเชียนฮวันถูกเซียวเย่หลันลากตัวกลับมาที่จวนอ๋อง ก่อนจากไป นางเหลือบเห็นอันติ้งโหวฮูหยินทำสีหน้าเหมือนมีอะไรจะพูด แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่ได้พูด

ผ่านไปประมาณสองวัน

พวกเขาไม่ได้ข่าวคราวของชายคลุมหน้าในคืนนั้น แต่กลับมีข่าวอื่นขึ้นมา

ได้ยินว่าซููอวี้เออร์ป่วยอีกแล้ว

นางตรอมใจจนป่วย

จำเป็นต้องให้เซียวเย่หลัน ผู้เป็นเหมือนยารักษาเดินทางไปดูอาการ

ตอนที่เซี่ยเชียนฮวันได้ยินข่าวนี้ นางกำลังนั่งแกว่งชิงช้าอย่างสบายใจ จึงหัวเราะขบขันขึ้นว่า "อย่าลืมสิ่งที่ข้าเคยบอกไว้เมื่อหลายวันก่อน นางมีของเสียอยู่ในร่างกายมากมาย และจะขับออกมาไม่น้อย หากเจ้าคิดอยากจะไปดู ข้าจะทำผ้าปิดปากให้เจ้าอย่างดี ราคา 10 ตำลึงทอง เอาเงินมา แล้วข้าจะให้ของ”

ผู้ที่เดินทางมารายงานรีบกล่าวว่า "ท่านอ๋องวางใจเถิด แม่นางซูไม่ผายลมแล้ว ตอนนี้นางสะอาดสะอ้านยิ่งนัก"

“เป็นไปไม่ได้ หากนางป่วยก็ยังต้องผายลม นอกเหนือจากว่านางจะแกล้งป่วย"

เซี่ยเชียนฮวันโต้เถียงกลับโดยไม่ครุ่นคิด

คนผู้นั้นก้มหน้าลงไม่กล้าเอ่ยสิ่งใด

เซียวเย่หลันขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วมองมาทางเซี่ยเชียนฮวัน "เจ้าน่าจะมีวิธีรักษานางให้กลับเป็นปกติได้หรือไม่"

"ไม่มี ไปเถอะ ข้าขี้เกียจส่งเจ้า"

เซี่ยเชียนฮวันกระโดดลงมาจากชิงช้าแล้วตรงเข้าไปด้านใน

หากว่าเขาชื่นชอบนางจริง ๆ ต่อให้นางผายลมออกมาก็ต้องชื่นชอบ