หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 89

“ทำไม เจ้าหึงหวงอย่างนั้นหรือ ไม่ให้ข้ามองชายอื่นเลยอย่างนั้นหรือ ?”

เซี่ยเชียนฮวันเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง

ดวงตาของเซียวเย่หลันมีความโกรธเกรี้ยวอยู่ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า “ไม่ต้องเลือกแล้ว ข้าจะให้พวกเขาไปเดี๋ยวนี้”

“เดี๋ยวสิ ข้าเลือกคนนี้ก็ได้ ดูๆ แล้วร่างสูงกำยำดี หน้าตาก็หล่อใช้ได้ มาเป็นองครักษ์เงา ช่างไม่เหมาะเอาซะเลย”

เซี่ยเชียนฮวันเอานิ้วจิ้มกล้ามของชายผู้เป็นองครักษ์เงาด้วยความพึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง

องครักษ์เงารูปหล่อผู้นั้นก็อดที่จะเขินจะแก้มแดงไม่ได้

“หลินซู่ ต่อไปเจ้ามีหน้าที่ปกป้องหญิงไร้ยางอายผู้นี้ ต่อไปหากมีคนคิดข่มขู่นางเอานางมาบีบบังคับข้าก็ฆ่ามันได้เลย” เซียวเย่หลันกัดฟันกรอดพลางกล่าว

องครักษ์เงาที่ชื่อหลินซู่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวถามอย่างระมัดระวังว่า “ฆ่าคนร้ายนั่นหรือว่าฆ่าพระยาชาพ่ะย่ะค่ะ”

“ฆ่าทั้งสองนั่นแหละ!”

เซียวเย่หลันทำเสียงฮึดฮัดออกทางจมูก ก่อนจะสะบัดแขนเสื้อและเดินไปเข้าไปทางลับ

“อย่าไปฟังเขา เจ้าบ้านั่นพูดด้วยความโกรธ” เซี่ยเชียนฮวันขยิบตาให้หลินซู่ “ชีวิตของพระชายาสำคัญที่สุด”

“ห๊ะ…อ๋อ”

หลินซู่ไม่เคยเห็นจ้านอ๋องเป็นเช่นนี้มาก่อนเลย เขาจึงตั้งตัวไม่ทัน

เซี่ยเชียนฮวันหันหน้าไป ทว่า สีหน้าของนางที่เผยออกมานั้นเต็มไปด้วยความรังเกียจ นางเดินตามหลังเซียวเย่หลันไปพลางแอบสบถด่าเขาอยู่ในใจ

เรื่องที่เขาทำก่อนหน้านี้ นางยังไม่ได้คิดบัญชีเลย

ตอนนี้กลับมาโกรธนางแทนเสียอย่างนั้น

หากเขาไม่ใช่ชายสารเลว โลกนี้ก็ไม่มีใครสารเลวแล้วล่ะ

เห็นแก่ที่เซียวเย่หลันส่งคนปกป้องนางอย่างลับๆ เซี่ยเชียนฮวันไม่ได้ดุด่าอะไรเขา เพียงแค่เหล่ตาแวบหนึ่ง แต่ไม่ได้มองเขาและไม่ได้พูดอะไรกับเขา

หน้าประตูจวนอ๋อง มีรถหน้าจอดรออยู่

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด เซียวเย่หลันถึงไม่ขี่ม้า แต่กลับนั่งรถม้าไปคันเดียวกับนาง และทิ้งซูอวี้เออร์ไว้ข้างหลัง

สีหน้าของเขาบึ้งตึง แต่ความจริงอยากยื่นมือไปจับและประคองเซี่ยเชียนฮวัน