หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 10

"ค่ะ......พ่อดูสิคะ นี่เป็นลำดับรายชื่อคะแนนสอบทุกปีทุกเทอมของสาขาพวกหนู......Nan Rattanakornkulก็คือหนูเองค่ะ" จากนั้นเธอจึงเริ่ม หาลำดับรายชื่อพวกนั้นในมือถือ ออกมาให้วันชัยดูทีละแผ่นๆ

บนกระดาษทุกแผ่น ชื่อของเธอล้วนแต่อยู่ลำดับที่หนึ่ง!

วันชัยประหลาดใจสุดๆ เมื่อก่อนช่วงมัธยมถึงชัชนันท์จะเรียนได้ไม่เลว แต่ก็ไม่ได้มีศักยภาพพอจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยประเภทนี้ได้แน่นอน

ทว่าหลังออกจากบ้านไป เด็กคนนี้ไม่เพียงสอบเข้ามหาวิทยาลัยอย่างนี้ได้ แต่ยังกลายเป็นเด็กหัวกะทิอีกต่างหาก

"ลูกสาวสุดที่รักของพ่อ เก่งมากเลย!" วันชัยชมออกมา ซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ไม่อยู่

ในสายตาของเขาตอนนี้เต็มไปด้วยคะแนนอันยอดเยี่ยมของชัชนันท์ ทิ้งคะแนนที่เรียกว่าห้าสิบอันดับแรกของสาขาของชลิตาไว้ข้างหลังอย่างสมบูรณ์

ความรู้สึกที่โดนเพิกเฉย ความรู้สึกที่โดนรัศมีของชัชนันท์กลบอย่างนี้ ทำให้ชลิตาหงุดหงิดสุดๆ

มหาวิทยาลัยสินธุ แม้จะถือว่าเป็นมหาวิทยาลัยชั้นนำภายในประเทศ แต่เทียบกับมหาวิทยาลัยบริดจ์แล้วก็ไม่ควรค่าให้พูดถึงจริงๆ

เธอจึงพูดด้วยความไม่พอใจ "มีอะไรยอดเยี่ยมนักหนา ก็แค่สอบเข้ามหาวิทยาลัยบริดจ์ได้ไม่ใช่หรือไง?"

ชลิตาเพิ่งพูดจบ หทัยก็เหยียบเท้าที่อยู่ใต้โต๊ะของเธออย่างแรงทันที ส่งสายตาให้เธอหุบปาก

"วันๆนอกจากแสดงท่าทีเกรี้ยวกราดอยู่ในบ้านแล้วแกทำอย่างอื่นเป็นไหม? ไม่มีอะไรยอดเยี่ยมงั้นเหรอ? งั้นเก่งนักแกก็ไปสอบให้ฉันดูหน่อยสิ? !" วันชัยตำหนิออกมาเสียงดัง

ชัชนันท์ฟังไป กินข้าวไปเงียบๆ ไม่คิดจะพูดแทรกเลยสักนิด ราวกับเป็นแค่ผู้สังเกตการณ์ขอย่างนั้น

เดิมทีวันชัยก็ไม่ชอบนิสัยของชลิตามากๆอยู่แล้ว และตั้งแต่เธอทำเรื่องอย่างนั้นกับชัชนันท์ หลังจากที่ตนเองรู้เข้า เขาจึงยิ่งไม่ชอบลูกสาวคนนี้เลย

"ใช่สิ นันท์ พาราวิหคอาคารพาณิชย์แห่งใหม่ที่กำลังสร้างอยู่ใจกลางเมืองของเราน่ะ วางแผนว่าจะหาพรีเซนเตอร์สักคน แกมีคนที่เหมาะสมแนะนำไหม?" วันชัยถาม

ได้ฟัง ชลิตาจึงรีบพูดขึ้น "ต้องเป็นธันวาสิคะ ถ้าเขาเป็นพรีเซนเตอร์ล่ะก็ อาคารพาณิชย์ของพวกเราต้องขายดีแน่ๆ"

"พูดอะไรที่เป็นไปได้หน่อย แกคิดว่าธันวาเป็นใคร?" วันชัยถาม

"แค่เงินถึง เขาต้องยอมมาโปรโมทให้อยู่แล้วค่ะ ตอนนี้ค่าตัวพรีเซนเตอร์ของธันวาอยู่ที่ยี่สิบล้านไม่ใช่เหรอ? เราก็ให้สามสิบล้านไปเลย......หนูไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะไม่ยอมมา"

ชลิตาชื่นชอบธันวามานานมากๆแล้ว

แม้เธอจะไปดูคอนเสิร์ตของธันวา เข้าร่วมงานแฟนมีตติ้งของเขากับกลุ่มเพื่อนสนิทของเธออยู่บ่อยๆ

แต่กลับไม่เคยได้รับโอกาสพูดคุยกับเขาใกล้ๆเลยสักครั้ง

หากอาคารพาณิชย์แห่งใหม่ของครอบครัวเธอสามารถเชิญเขามาเป็นพรีเซนเตอร์ได้ งั้นตนเองก็จะมีโอกาสแล้ว

ถึงตอนนั้น เธอก็เอาไปโอ้อวดต่อหน้าเพื่อนๆได้อีก!

"เธอนี่ใจกว้างนักนะ จะให้สามสิบล้านอย่างง่ายๆเลย" ชัชนันท์พูดนิ่งๆ แล้ววางน้ำส้มในมือลงอย่างนุ่มนวล

"จะว่าแพงก็แพงไปหน่อย แต่ถ้าอยากได้ของดีก็ต้องยอมลงทุนสิ เธอรู้หรือเปล่าว่าแฟนคลับของธันวาน่ะมีพลังการสนับสนุนที่แข็งแกร่งขนาดไหน? อีกอย่างถ้าฉันไปคุยกับบริษัทของเขาด้วยตนเอง เชื่อว่าบริษัทของเขาก็ต้องเห็นด้วย"

ชลิตาหน้าตามั่นใจ

"เพราะอะไร?" ชัชนันท์เผชิญหน้ากับความมั่นใจที่ไม่สมเหตุสมผลของเธอ ก็รู้สึกพูดไม่ออก

"ก็อาศัยที่ฉันมีเงินไง" ชลิตาพูด

"พ่ออยากได้ธันวาไหมคะ?" ชัชนันท์ถาม

"จะว่าอยากก็อยากนั่นแหละ สามสิบล้านก็ไม่ใช่ว่าจะจ่ายไม่ได้......เพียงแต่เขาเชิญตัวมายากมากน่ะสิ" วันชัยพูด

"หนูจะเอาเงินสิบล้านไปเชิญคนๆนี้มาให้ค่ะ" ชัชนันท์พูด

ชลิตาจึงมองค้อนอย่างเหยียดหยามทันที "สิบล้านเชิญตัวธันวาเนี่ยนะ เธอคิดว่าเธอเป็นใคร?"

"เธอมีเหตุผลอะไรถึงมั่นใจขนาดนี้ จะใช้ค่าตัวที่ต่ำขนาดนี้เชิญตัวธันวามางั้นเหรอ? เธอคิดว่าตัวเองเป็นเจ้านายของเขาหรือไง? ถึงบอกให้เขาทำอะไร เขาก็ต้องทำน่ะ"

ชัชนันท์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะออกมา พูดในใจ แล้วฉันไม่ใช่เจ้านายของเขาหรือไงล่ะ?

"เธอหัวเราะอะไร?" ชลิตาหน้าตาไม่พอใจ

"เปล่า..." ชัชนันท์ตอบ

"งั้นเรามาพนันกัน เธอเอาสิบล้านไปเชิญเขา ฉันจะเอาสามสิบล้านไปเชิญเขา......ใครเชิญเขามาไม่ได้คนนั้นก็แพ้ ถึงตอนนั้นคนที่แพ้ต้องทำตามความต้องการของผู้ชนะหนึ่งอย่าง ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ต้องทำตามความ"

ตอนนี้ชลิตามั่นใจมากว่า ชัชนันท์ไม่มีทางเชิญธันวามาได้แน่ๆ สามสิบล้านสิถึงจะเป็นไปได้ สิบล้านน่ะฝันไปเถอะ