หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 135

“ฉันไม่อยากได้ยินคำขอโทษจากแก! แกอยู่สำนึกผิดในห้องให้ดี ๆ ช่วงนี้ห้ามออกไปไหนเด็ดขาด! ถ้ายังกล้าก่อเรื่องขึ้นมาอีก ฉันจะตีขาแกให้หักไปเลย!”

พูดจบภราดรก็ออกจากห้องไปอย่างโกรธเคือง

เมื่อกี้เพิ่งเจอกับทัวร์ลงมา แล้วตอนนี้ก็มาถูกพ่อตบไปฉาดหนึ่งอย่างไม่เหลือเยื่อใยอีก เธอก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดมากยิ่งขึ้นไปอีก

ความกดดันทุกอย่างเหมือนเป็นภูเขาไฟระเบิด พุ่งขึ้นมาในพริบตา แล้วก็กลบเธอไปจนมิดเลย

โลกทั้งใบเหมือนสีสันหายไปหมด

“อ้า!!!” เธอกรีกร้องเสียงดังขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง ขาทั้งคู่กระทืบพื้นไปไม่หยุด และใช้แรงไปหมดทั้งตัว

แต่ในอกก็ยังเต็มไปด้วยไฟโกรธ ทั้งคนยังคงอยู่ในสถานการณ์ใกล้จะระเบิด ไม่มีการผ่อนคลายลงสักนิดเลย

“ชัชนันท์ แก ยังคนชั้นต่ำ!!! แกรอฉันไปเถอะ!!!”

พอพูดจบแล้ว มารีญาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเดรสผ้าวูลสีขาวชาแนลชุดหนึ่ง รวมทั้งรองเท้าบูตสีดำเลยเข่า แล้วสวมหมวกเบเร่ต์สีขาว แล้วหิ้วกระเป๋าChanelสีดำลายสี่เหลี่ยมข้าวหลามตัด แล้วออกจากบ้านไปอย่างรีบร้อน

ตอนที่เธอลงตึกมานั้น ที่ชั้นล่างไม่มีใครอยู่เลย ดังนั้นเธอจึงไปขึ้นรถซูเปอร์คาร์ลัมโบร์กีนีสีน้ำเงินพลอยไพลินคันหนึ่งได้อย่างไม่มีอะไรมาขัดขวาง แล้วก็เหยียบคันเร่ง แล้วพุ่งทยานออกนอกประตูไปเลย!

เธอเอาความโกรธทุกอย่างของตัวเอง มาใส่ไว้ในรถทั้งหมด! จึงรถขับได้เร็วราวเป็นจรวดเลย!!

เสียงคำรามของรถซูเปอร์คาร์ แทบจะกลบเกลื่อนทุกอย่างไปหมด!

เธอจะไปที่รัตนากรกุลกรุ๊ป!

จะไปคิดบัญชีกับยัยคนชั้นต่ำชัชนันท์นั่น!

เธอจะไปตบยัยคนชั้นต่ำนี่ให้ดี ๆ สักรอบ! เรื่องที่เธอต้องพบเจอทั้งหมดนี้ มาจากชัชนันท์ทั้งนั้น!

“ชัชนันท์ เมิงรอกูไปเถอะ!” มารีญากัดฟันพูดขึ้นมา สายตาราวกับเป็นมิดที่แหลมคม ดูไร้เยื่อใยอย่างถึงที่สุด

เธอรู้สึกริษยาชัชนันท์ เกลียดชัชนันท์ แทบอยากจะให้ชัชนันท์ตายไปซะเดี๋ยวนี้เลย!!!

……

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา มารีญาก็มาถึงรัตนากรกุลกรุ๊ป

เธอล่องลอยไปอย่างหยิ่งผยอง แล้วจอดรถขวางไว้หน้าทางเข้าออกพอดี

จากนั้น เธอก็ใส่แมสไปอย่างรวดเร็ว บดบังใบหน้าบวมแดงของตัวเองไว้ แล้วก็ลงจากรถไป

พอมีรปภ.สองคนมองเห็นเธอ ก็รีบเข้ามาขัดขวางไว้

“คุณผู้หญิงท่านนี้ คุณมีใบอนุญาตเข้าออกไหมครับ?” รปภ.คนหนึ่งถามขึ้นมา

มารีญาหึเสียงเย็นขึ้นมา “ฉันไม่มีใบอนุญาตเข้าออก แต่ตอนนี้ฉันจะเข้าไปในบริษัทของพวกคุณ”

รปภ.คนนั้นพูดขึ้นมาอีกว่า “งั้นคุณได้นัดหมายไว้ล่วงหน้าหรือเปล่าครับ?”

มารีญาหึเสียงเย็นขึ้นมาเป็นครั้งที่สอง “ไม่ได้นัด ฉันจะมาหาชัชนันท์ พวกแกถอยไปเดี๋ยวนี้เลยนะ”

“คุณผู้หญิงท่านนี้ครับ ถ้าไม่ได้นัดหมายล่วงหน้า คุณจะเข้าไปในบริษัทเราไม่ได้นะครับ นี่เป็นกฎของบริษัทเราครับ” รปภ.พูดขึ้นมาอีก

“น่ารำคาญ รีบโทรหาชัชนันท์ให้ฉันเดี๋ยวนี้ บอกให้หล่อนไสหัวออกมาเจอกูเดี๋ยวนี้! บอกชัชนันท์นะ แม่มารีญาของมันมาหามันแล้ว” มารีญากรีกร้องขึ้นมา

ชัชนันท์เดินออกมาจากบริษัท ก็เห็นภาพนี้เข้าเลย

คิ้วเรียวที่งfงาม ค่อย ๆ ขมวดขึ้นมาทันที

พอมารีญาเห็นเธอ แววตาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชามากยิ่งขึ้น “ชัชนันท์! แกมาก็ดีแล้ว แกไสหัวมาทางนี้ให้ฉันเลย!”

พอรปภ.สองคนเห็นเข้า ก็เตรียมจะเข้าไปจับตัวมารีญาเอาไว้

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว