หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 149

แทนไทหันศีรษะช้าๆ ดวงตาสีเข้มราวกับทะเลของเธอมองดูใบหน้าของเธออย่างเงียบๆ ผ่านควันที่ฟุ้งกระจาย

หลังจากพ่นควันออกช้าๆ เขาก็พูดเบา ๆ ว่า “งั้นก็ติดไว้ก่อนแล้วกัน”

“เพื่อแสดงความขอบคุณ คืนนี้ฉันเลี้ยงข้าวคุณเอง” ชัชนันท์กล่าว

“อืม” เขาพูด

“สถานที่ฉันเป็นคนเลือกเอง เดี๋ยวฉันส่งข้อความใน ไลน์ไปบอกคุณ” ชัชนันท์พยายามอย่างเต็มที่ที่จะยิ้มออกมา

“อืม” ใบหน้าเขาโอนอ่อนผ่อนตาม

“คุณมีร้านอาหารที่อยากไปไหม?”

“ได้หมดเลย แค่เธอชอบก็พอแล้ว”

เมื่อคนขับได้ยินการสนทนานี้ ใบหน้าที่ตกใจของเขาก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าที่อึมครึม เขาอดไม่ได้ที่จะมองขึ้นไปที่ใบหน้าของคุณชายห้าผ่านกระจกภายในของรถ

เขารู้สึกว่าเขาจะถูกฆ่าโดยคุณชายห้าที่อ่อนโยนเช่นนี้

คนผู้นี้ดูพูดง่ายมากเลย? ทำไมเขาไม่รู้เลย?

คำว่าได้หมด ทำไมเขาไม่เคยได้ยินคุณชายห้าพูดต่อหน้าคนอื่นเลย?!

ผู้หญิงคนนี้ เก่งมาก

“วันนี้ที่ผมเข้าไปก็รู้สึกเธอผิดปกติมาก ดูเหมือนคุณจะไม่มีเรี่ยวแรง ดูเหมือนว่าเธอจะฟื้นตัว หลังจากที่ผมอุ้มคุณขึ้นมา เกิดอะไรขึ้น? เขาวางยาอะไรให้เธอหรือเปล่า?” แทนไทเต็มไปด้วยความกังวล

“อืม ตอนที่ฉันไม่ทันตั้งตัว เขาฉีดกลิ่นหอมลึกลับบางอย่างมาที่ฉัน ฉันก็หมดสติไป และเมื่อฉันตื่นขึ้น ฉันก็รู้สึกไร้เรี่ยวแรงและพูดไม่ได้”

“หลังจากที่คุณเข้าไปข้างใน ฉันก็เริ่มฟื้นตัวอย่างช้าๆ” ชัชนันท์อธิบายตามความจริง

ยิ่งเธอคิดถึงประสบการณ์เหล่านั้นมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเท่านั้น

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าห้ายิงเขา และปล่อยให้คนอื่นทุบตีเขา เธอคงเลือกที่จะโทรแจ้งตำรวจทันที และปล่อยให้มาวินอาศัยอยู่ในศูนย์กักกันไปชั่วขณะหนึ่ง

แต่ตอนนี้ห้าได้จัดการเขา ถ้าเธอโทรแจ้งตำรวจ ตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์จะต้องทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ และความจริงที่ว่าเขาทำร้ายใครคนด้วยปืน พวกเขาก็จะทำให้เป็นเรื่องใหญ่

ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาทำได้คือหยุดอยู่แค่นั้น

เมื่อเขาพยายามจะบังคับเธอ ห้ายิงเขา และให้ลูกน้องสั่งสอนเขาอย่างหนัก

เมื่อมาเปรียบเทียบดู ก็ถือว่าหายกัน

เมื่อครู่ถ้าเธอไม่มีสติ เธอก็หวังว่าห้าจะสั่งสอนมาวินต่อไปเรื่อยๆ

แต่เธอไม่กล้า

ข้อมือของเขามีเลือดออกตลอดเวลา น่าจะเป็นเพราะยิงโดนเส้นเลือด ถ้าเขาไม่ไปโรงพยาบาลเร็วกว่านี้ แล้วเขาตายขึ้นมา ห้าจะเป็นคนแรกที่หลบหนีไม่พ้น

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ แทนไทก็ไม่พูดอะไรอีก สีหน้าของเขาเคร่งขรึม

………………

หลังจากกลับถึงบ้าน แทนไทเปิดประตูรถให้ชัชนันท์

ขาของเธอไม่มีอะไรเลย และลมหนาวก็พัดเข้ามาในรถ และเธอก็ตัวสั่นทันที

เมื่อเห็นสิ่งนี้ แทนไทก็เอนตัวเข้ามาอุ้มเธอทันที

ในเวลานี้ หัวใจของหญิงสาวก็เต้นแรงทันที และใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงโดยไม่ได้ตั้งใจ

“ฉันเดินเองได้” แทนไทกล่าว

“เธอดูเหมือนจะหนาวมาก ผมอุ้มเธอแบบนี้ เธอน่าจะรู้สึกดีหน่อย” หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับเธอในอ้อมแขนของเขา

ความอบอุ่นในบ้านก็เพียงพอมาก และอุณหภูมิก็เหมือนช่วงปลายฤดูใบไม้ผลิต้นฤดูร้อน

เขาอุ้มเธอเข้าไปในห้องของเธอแล้ววางเธอลงบนเตียงอย่างระมัดระวัง

“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า” น้ำเสียงของเขาแผ่วเบา

ชัชนันท์พยักหน้าเบา ๆ แล้วคืนแจ็คเก็ตให้เขา

จากนั้นเธอก็เข้าไปในห้องน้ำ

“ตุ๊ดตุ๊ดตุ๊ด” ในขณะนั้น เกริกก็โทรเข้ามา

แทนไทเดินไปที่ระเบียงด้วยขายาวและยืนข้างหน้าต่าง เขารับโทรศัพท์ด้วยมือข้างหนึ่งและเล่นไฟแช็คเพชรสีดำราคาแพงด้วยมืออีกข้างหนึ่ง เบื้องหลังของเขาเป็นหิมะด้านนอกที่ปกคลุมไปทั่ว

ไฟแช็กที่จุดไฟนั้นหมุนไปบนปลายนิ้วของเขาอย่างไม่ระวัง และเปลวไฟก็ผ่านผิวหนังของเขาไปพอดี

การกระทำนี้หล่อมาก

“หลังจากที่คนของเราปล่อยมาวินไป เขาก็จับข้อมือตัวเองและขับรถไปโรงพยาบาล” เกริกกล่าวเสริม “ผมได้ยินมาว่าคุณผู้หญิงไม่อยากให้เรื่องนี้บานปลายใช่ไหมครับ?”

“อันที่จริงผมคิดว่าคุณผู้หญิงพูดถูก เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่จริงๆ ถ้าข่าวแพร่กระจายออกไปจะไม่เป็นผลดีต่อคุณผู้หญิง หลายๆสิ่งถูกเล่ากันปากต่อปาก ก็จะถูกใส่ความเพิ่มเข้าไป และสุดท้ายมันจะกลายเป็นสถานการณ์ที่ไม่ตรงกับเรื่องจริง”

“บางที ข่าวที่แพร่ออกไปอาจจะบอกว่าเขาขืนใจคุณผู้หญิงสำเร็จ” น้ำเสียงของเกริดเต็มไปด้วยความเคารพและจริงจัง

“ฉันรู้” แทนไทพูด

“คุณชายห้า คนของเราได้เตือนเขาแล้วและบอกเขาว่าเรามีหลักฐานการก่ออาชญากรรมอยู่ในมือของเรา เขาไมกล้าพูดเรื่องไร้สาระเพื่อก่อความยุ่งยากแน่นอนครับ”

“ผมสงสัยว่าเขาอาจจะไม่กล้าอธิบายให้ครอบครัวฟังด้วยซ้ำ เพราะยังไง เขาก็ทำให้ภราดรเกลียดมากแล้ว หากมีเรื่องอื้อฉาวอีก เขาอาจจะอยู่ในตระกูลต่อไปไม่ได้” เกริกพูดอีกครั้ง

“อืม” แทนไทขมวดคิ้วเล็กน้อย

“จบแค่นี้หรอครับ?” อีกฝ่ายถาม

“เรื่องไม่ไปถึงสถานีตำรวจ ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นจุดจบ”

“แล้วคุณชายห้าหมายความว่าไงครับ?”

“เขาชอบเรื่องแบบนี้มากไม่ใช่เหรอ? งั้นจัดสาวสวยสองสามคนให้เขา แล้วปล่อยให้เขามีเวลาดีๆ สักสองวันสองคืน” แทนไทพ่นลมอย่างเย็นชา

“...ครับ” เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเขาก็พูดด้วยความเคารพ “มันจะโหดร้ายเกินไปหรือเปล่าครับ”

“นายมีสิทธิ์สงสัยฉันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”

“ครับ...ครับ...ผมรู้ดีว่าต้องทำยังไง ผมจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ดังนั้นคุณชายไม่ต้องกังวลเลยครับ”

แทนไทไม่ตอบ เพียงวางสายแล้วจุดบุหรี่

การจุดบุหรี่เป็นไปอย่างราบรื่น เผยให้เห็นถึงกลิ่นอายของความเป็นลูกผู้ชายที่แข็งแกร่ง

หลังจากสูบบุหรี่แล้วเขาก็เดินลงไปข้างล่าง

…………

หลังจากอาบน้ำอุ่นแล้ว ชัชนันท์ก็สงบลงอย่างสมบูรณ์

อารมณ์เชิงลบทั้งหมดดูเหมือนจะถูกชะล้างออกไปอย่างสมบูรณ์

เธอสวมชุดนอนผ้าไหมสีฟ้าและนั่งบนเตียง เธอหยิบซิมการ์ดที่ชำรุดออกมา และใส่ลงในโทรศัพท์สำรองเครื่องเดียวกันในลิ้นชัก

จากนั้นก็เปิดเครื่อง

เมื่อพบว่าไม่มีใครมาหาเธอ เธอหยิบแล็ปท็อปขึ้นมาและเริ่มเล่นเกมลีกออฟเลเจ็นดส์เพื่อผ่อนคลาย

ทันทีที่เธอเข้าสู่เกม 'ห้า' ก็ส่งข้อความถึงเธอว่า “โปรเพลเยอร์ พาผมเล่นด้วยได้ไหม”

Seven : “ได้”

จากนั้นเธอก็เชิญคู่ต่อสู้มาตั้งทีมทันที

ฝ่ายตรงข้ามเข้าร่วมทีมในทันที

ในกล่องแชท ข้อความยังคงถูกส่งถึงเธออย่างต่อเนื่อง

ห้า: “พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ คุณไม่ได้ออนไลน์มาหลายวันแล้ว เค้าคิดถึงตัวมาก”

Seven: “ฉันกำลังยุ่งอยู่”

หลังจากรอสักครู่ก็เข้าสู่ด่าน BP

หลังจากที่เธอเลือก Kai'Sa เกมก็เริ่มขึ้นในไม่ช้า

“ตึก ตึก ตึก

เมื่อเธอซื้ออุปกรณ์ขั้นเริ่มต้นและกำลังจะออกไปด้านล่าง ก็มีคนมาเคาะประตู

ชัชนันท์ค่อยๆ หันไปมองที่ประตู “เข้ามาได้เลย...”

ในไม่ช้า แทนไทก็มาหาเธอพร้อมกับชามกุ้งมังกร

ทันใดนั้น กลิ่นอาหารทะเลที่เข้มข้นก็กระจายไปทั่วปลายจมูกของเธอ ทำให้หัวใจของเธออบอุ่น

“ตอนเที่ยงแล้ว เธอน่าจะหิว ผมทำข้าวหน้ากุ้งมังกรมาให้เธอ ผมไม่แน่ใจว่าเธอจะชอบหรือเปล่า” แทนไทวางของลงบนโต๊ะข้างเตียงแล้วพูด