หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 241

ตอนที่ธนกฤธขับเข้ามาในลานจอดรถ ไฟหน้ารถก็สาดมาที่ร่างของธนิดาโดยตรง

ฉากที่เธอกำลังสู้กับทุกคนอยู่นั้น ชัดเจนอยู่ในดวงตาของเขา

เห็นร่างที่ปราดเปรียวร่างนั้น มุมปากของธนกฤธ จึงยิ้มชื่นชมออกมา

เพียงชั่วครู่ สีหน้าของเขาก็อึมครึม รีบจอดรถ แล้วพุ่งเข้าไปท่ามกลางความโกลาหล ยืนอยู่ข้างๆธนิดา เป็นคู่หูร่วมต่อสู้กับเธอ

เมื่อเห็นธนกฤธ ธนิดาจึงค่อนข้างตกตะลึง แต่กลับไม่ได้สนใจมากมาย แค่สู้กับศัตรูต่อไป

ภายใต้การรวมพลังของทั้งสองคน ไม่นาน ทุกคนก็ล้มระเนระนาดอยู่บนพื้น ร้องโอดโอยอย่างเจ็บปวด

ธนิดารีบประชิดไปที่ข้างกายธนกฤธ พิงหลังของธนกฤธเอาไว้ หอบหายใจ ชำเลืองมองกลุ่มคนที่เท้าอย่างเย็นชา พูดขึ้น “ขอบใจนะ”

ธนกฤธยิ้ม หอบแฮ่กเช่นกัน “แค่เรื่องเล็กน้อยเอง”

ธนิดาไม่ได้ตอบเขา แต่กลับคว้าชายหนุ่มที่โดนต่อยจนจมูกช้ำหน้าบวมคนหนึ่งขึ้นมา กดเขาไว้ที่กำแพงด้านข้างอย่างรุนแรง “บอกมา มารีญาเป็นคนสั่งให้พวกนายมาใช่ไหม?”

สายตาของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความหวาดกลัว “ขอร้องล่ะ ปล่อยผมเถอะ”

“นายจะพูดไหม?” ธนิดายกหมัดขึ้นมา ทำท่าจะต่อยเขา

เขาจึงเบนหน้าไปด้านข้างโดยสัญชาตญาณ สองมือกุมใบหน้าของตนเองเอาไว้ “พูดครับๆ มารีญาเป็นคนสั่งให้พวกผมมา”

ธนิดาขมวดคิ้ว หยิบมือถือออกมา ถ่ายใบหน้าของชายหนุ่มเอาไว้ “นายพูดกับกล้องอีกที”

“ใช่ครับ......มารีญาเป็นคนบงการให้พวกผมทำอย่างนี้......” ชายหนุ่มเอ่ยปากอย่างหวาดกลัว

ธนิดาคำรามออกมา จากนั้นจึงปล่อยชายหนุ่มคนนั้น ปัดๆมือของตนเองเบาๆ ฮึดฮัดเล็กน้อย “มารีญา เธอตายแน่”

พูดจบ เธอจึงเดินไปที่ด้านหน้าธนกฤธ แล้วโทรแจ้งตำรวจ

สิบนาทีต่อมา พวกตำรวจก็มาถึง จับพวกเขาทั้งหมดใส่กุญแจมือ

ส่วนธนิดาก็ให้ปากคำอยู่ตรงนั้น

หลังจากให้ปากคำเสร็จ ธนิดาได้มอบวิดีโอที่เป็นหลักฐานให้แก่ตำรวจ

พวกตำรวจจึงพาตัวคนร้ายออกไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ทุกคนไปกันหมดแล้ว ธนิดามองธนกฤธถามขึ้น “มาดื่มเหล้าเหรอ?”

ธนกฤธส่ายหัว “แค่มานั่งเล่นสักพักน่ะ”

ธนิดาดึงเนคไทของธนกฤธ เดินไปข้างหน้า “ไปกันเถอะ ฉันเลี้ยงนายเอง”

เดินออกไปจากลานจอดรถ ธนิดาก็ปล่อยเนคไทของธนกฤธ มุ่งหน้าเดินตรงไป

ธนกฤธรีบเดินตามฝีเท้าของเธอ พลางเดินให้เร็วพอๆกับเธอ พลางพูดขึ้น “มารีญาที่เธอพูดถึง ก็คือคนที่ติดอันดับคำค้นหายอดฮิตก่อนหน้านี้ ลูกสาวของตระกูลวงศ์ประสิทธิ์น่ะเหรอ?”

ธนิดามองเขาแล้วพยักหน้า “อืม ใช่”

พูดถึงมารีญา ตอนนี้ในใจของเธอก็หงุดหงิดจนทนไม่ไหว

“เธอเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงผิดใจกับมารีญาได้?” ธนกฤธหน้าตาไม่เข้าใจ

“เรื่องนี้พูดแล้วก็ยาว เอาเป็นว่า ผิดใจกันแล้ว ก็คือผิดใจกันแล้ว” ธนิดาพูดเย้ยหยัน “ยัยนี่ยังบอกอีกว่าจะทำให้ฉันอยู่เมืองสินธุต่อไปไม่ได้ อีกทั้งจะทำให้โรงเรียนไล่ฉันออกด้วย”

“อวดดีขนาดนี้เลย?” ธนกฤธหน้าตาไม่พอใจ

“ใช่น่ะสิ เธอคงไม่รู้ว่าตัวเองกำลังพูดกับใครอยู่” ธนิดาฮึดฮัด มองหน้าธนกฤธ “ไม่คุยเรื่องนี้แล้ว ไปเถอะ ไปดื่มกัน”

ธนกฤธยิ้ม เดินตามฝีเท้าของธนิดา ตรงไปข้างหน้า “อยากให้ฉันช่วยไหม?”

ธนิดาส่ายหัว “ไม่ต้องหรอก ฉันให้พี่ชายฉันจัดการได้”