หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 46

หญิงสาวผมทองลังเลใจ เธอจะยอมรับไหม? คนที่อยู่ตรงหน้าเชื่อถือได้จริงไหม? หากยอมรับผิด ไม่เพียงแต่จะไม่ได้เงินจากเธอ กลับยังจะโดนเธอส่งตัวไปสถานีตำรวจอีกจะทำอย่างไร ?อีกอย่างคนคนนั้นก็เคยบอกว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็จะคอยสนับสนุนเธอ เห็นได้ชัดว่าบุคคลนั้นน่าเชื่อถือมากกว่า

คิดไปคิดมา เธอยังรู้สึกว่าตัวเองควรเชื่อคนนั้นอีกทั้งยังเห็นได้ชัดว่าเธอมีคนคอยสนับสนุน ยังจะกลัวอะไรอีก ? คนนั้นก็พูดชัดเจนแล้วว่า ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ขอให้เธออย่าได้กลัว

พอนึกถึงจุดนี้ เธอก็มีสติขึ้นมาทันที ร่างกายเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ ยืดตัวตรงขึ้นมาทันที

เธอพยายามสู้อย่างสุดกำลังอีกครั้ง "เงินอะไร? ใครกันที่จ้างฉัน? คุณบ้าไปแล้วเหรอ? ติดคุก? คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะส่งฉันเข้าคุก? เป็นฉันที่ควรส่งคุณเข้าคุกมากกว่าไหม?"

"ฉันซื้อบ้านของพวกคุณอยู่ดีๆ บ้านของพวกคุณก็มีปัญหา ฉันกับทุกคนจึงมาขอเงินคืนด้วยกัน หลังจากนั้นจู่ๆก็ถูกคุณกล่าวหาว่าฉันมาเพื่อจงใจสร้างปัญหา"

"ถึงขนาดปล่อยให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้เข้ามาละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของฉัน คุณเข้าใจการทำผิดกฎหมายข้อนี้ไหม ?"

"คุณเป็นตำรวจเหรอ? คุณมีสิทธิ์อะไรมาขอดูข้อมูลบัตรประจำตัวประชาชนฉันได้ตามอำเภอใจ? ฉันบอกว่าฉันลืมหนังสือสัญญาไว้ที่บ้าน ก็บอกว่าลืมไว้ที่บ้านไง!"

"ทุกคนรีบมาดูเร็วเข้า!ตอนนี้คนของรัตนากรกุลกรุ๊ปจงใจใส่ร้ายผู้บริสุทธิ์เพราะพวกเขาไม่อยากคืนเงินให้พวกเรา อีกทั้งยังเรียกคนเหล่านี้มาละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของฉัน อีกทั้งอยากให้ฉันยอมก้มหัวยอมรับว่าฉันมาเพื่อสร้างปัญหา! "

" นี่พวกเขากำลังใช้อำนาจข่มขู่ฉันใช่ไหม! ทุกคนอย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของเธอ! นี่เป็นแผนถ่วงเวลาของเธอ เธอต้องการใช้วิธีนี้เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของทุกคน!"

หญิงสาวผมทองยังคงความกล้าหาญของเธอต่อไป เธอพยายามตะโกนอย่างสุดกำลัง จากการกระทำของเธอ ตอนนี้เธอมีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะทำให้เธอสามารถหลบหนีไปได้อย่างเร็วที่สุด!

ท่าทางของหญิงสาวเกินความคาดหมายของชัชนันท์ จากท่าทางของเธอ ชัชนันท์นึกว่าเธอจะยอมรับแล้วเสียอีก

แต่กลับคิดไม่ถึงว่า เมื่อถึงเวลาวิกฤติ จู่ๆเธอกลับเริ่มปากแข็งและปฏิเสธที่จะยอมรับมันขึ้นมาทันที ดื้อดึงจริงๆ !

สีหน้าของเธอทำให้ชัชนันท์ทั้งรู้สึกเกลียดชังทั้งหงุดหงิด ความอดทนที่เหลืออยู่เพียงเล็กน้อยก็ใกล้จะหมดลงเต็มที

แต่เธอก็รู้ดี ตอนนี้เธอจำเป็นต้องพยายามสงบสติอารมณ์ไม่ว่าจะโกรธแค่ไหนก็ตาม

เดิมทีผู้คนรอบๆที่เริ่มแตกแยก ในขณะนี้เริ่มสงบลงอีกครั้ง เริ่มพูดถึงข้อผิดพลาดของชัชนันท์อย่างสุดความสามารถ

"พวกคุณทำเกินไปแล้วหรือเปล่า? บ้านในโครงการของพวกคุณมีปัญหา ไม่อยากคืนเงินก็ไม่เป็นไร ตอนนี้คุณยังจะบีบบังคับให้คนอื่นพูดว่าตัวเองถูกว่าจ้างให้มาสร้างเรื่องอีกเหรอ"

"ใช้อำนาจบาตรใหญ่ข่มเหงคนอื่นจริงๆ! ไม่พอยังพาคนเหล่านี้มาด้วยอีก สมรู้ร่วมคิดใช้อำนาจโดยไม่ชอบธรรม!"

"ชัชนันท์ ใช้เงินสกปรกๆของครอบครัวตัวเองข่มเหงคนอื่นแบบนี้ แย่มากจริงๆ! พวกเราต้องตามให้ทัน อย่าหลงกลเธอเด็ดขาด!

ทุกคนยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของเธอด้วยความเกลียดชังแบบเดียวกัน ซึ่งทำให้เธอรู้สึกตลกสิ้นดี

ในขณะนั้นเอง ก็เกิดความโกลาหลขึ้นอย่างกะทันหันที่ประตู

ทันทีหลังจากนั้น ชายชุดดำหลายคนก็พุ่งเข้ามาเปิดทาง เคลื่อนไหวด้วยความว่องไวและเอิกเกริก

คนที่อยู่ด้านนอกเริ่มหลีกทางให้พวกเขาโดยอัตโนมัติ

เมื่อคนที่อยู่ด้านในเห็นสถานการณ์ต่างก็ค่อยๆหลีกทางให้พวกเขา

กระบวนการทั้งหมดเกิดขึ้นโดยใช้เวลาไม่ถึง3นาที