หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 47

"สุรชาติเป็นราชานักพนันแห่งประเทศZ โดยทั่วไปแล้วคาสิโนทั้งขนาดเล็กและใหญ่ล้วนเป็นของตระกูลของพวกเขาทั้งหมด นอกจากนี้ตระกูลพวกเขายังมีส่วนร่วมในอสังหาริมทรัพย์ ทั้งในด้านต่างๆอาทิเช่น โรงแรมและการจัดเลี้ยง ในสังคมไฮโซมีพวกเขาร่วมด้วยอย่างแน่นอน"

"อีกทั้งไม่ต้องพูดถึงบริษัทอิเล็กทริคเซฟตี้ เพราะนั่นเป็นบริษัทเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ใหญ่ที่สุดในประเทศZที่มีสาขาอยู่ทั่วทุกมุมโลกทั้งในประเทศและต่างประเทศ"

"คนรอบตัวของพวกเธอล้วนอยู่ในสังคมระดับเดียวกันสินะ... เหล่าภรรยาของคนใหญ่คนโตมารวมตัวกันเยอะขนาดนี้ น่าตื่นตาจริงๆ!"

ผู้คนที่อยู่รอบๆเริ่มพูดถึงอย่างตื่นตาตื่นใจ

ชัชนันท์รู้มานานแล้วว่าพวกเธออยู่ในสังคมไฮโซ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้รู้สึกแปลกใจมากนัก

ทันใดนั้นเธอหันกลับไปให้ความสนใจกับกชนิภซึ่งอยู่ใกล้เธอที่สุด เห็นได้ชัดว่าตำแหน่งของเธอสูงกว่าคนอื่นในกลุ่ม ดังนั้นสิ่งนี้จึงสามารถพิสูจน์ว่าสถานะของเธอสูงกว่าสองคนที่ทุกคนรู้จัก...

"คนกลุ่มนี้ไม่เพียงแต่ไม่ขอเงินคืน แต่ยังต้องการทุ่มทุนซื้อเพิ่มอีก นั่นหมายความว่าตึกนี้ไม่ได้มีปัญหาจริงๆสินะ?"

"เป็นไปได้หรือไม่ที่หญิงสาวผมทองคนนี้จะสร้างเรื่องขึ้นมา? เหล่าภรรยาคนใหญ่คนโตและสำนักควบคุมและตรวจสอบตึกล้วนแต่บอกว่าตัวตึกไม่มีปัญหาแต่อย่างใด ถ้าเช่นนั้นพวกเรายังจะต้องกังวลอะไรอีก?"

"ใช่ๆ พวกเธอดูไม่ซีเรียสที่จะทุ่มเงินหลายร้อยล้านบาทเพื่อซื้อมันมา แล้วพวกเรากังวลอะไรกัน? "

ลมเปลี่ยนทิศไปชั่วพริบตา...

เดิมทีผู้คนที่อยู่รอบๆเหล่านั้นต้องการขอเงินคืนอย่างร้อนรุ่มต่างเปลี่ยนใจ

แม้แต่บรรยากาศก็ดูเหมือนจะดีขึ้นในคราวเดียว

ชัชนันท์ถอนหายใจยาวๆทันที เดิมทีหินก้อนใหญ่ที่ยังคงลอยอยู่ในอากาศตอนนี้ตกลงไปยังพื้นอย่างสมบูรณ์

เธอรู้สึกโชคดีมากที่จู่ๆก็มีคนกลุ่มนี้ออกมาขืนยันในช่วงเวลาวิกฤติ

หากไม่มีพวกหล่อน เธอคงต้องรับมือกับหญิงสาวผมทองคนนั้นต่อไปอย่างไม่จบสิ้น

เมื่อหญิงสาวผมทองเห็นว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดี ทันใดนั้นหญิงสาวผมทองก็พยายามหลบหนีจากการควบคุมของรปภ.สองคนที่อยู่ข้างหลังเธอทันที

ไม่รีรอชัชนันท์ลงมือ กชนิภเป็นผู้นำจับหญิงสาวผมทองและเหวี่ยงเธอลงพื้น

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้สีหน้าของหญิงสาวดูเคร่งขรึม เธอพยายามลุกขึ้น แต่กลับไม่สามารถทำได้

ในวินาทีต่อมา รปภ.ทั้งสองคนได้กดหญิงผมทองลงกับพื้น

หญิงสาวผมทองพยายามขัดขืนการจับกุมอย่างสุดชีวิต แต่กลับไร้ประโยชน์! แต่เธอยังคงไม่ยอมแพ้ ตะโกนเสียงดัง "พวกคนจะทำแบบนี้กับคนบริสุทธิ์ไม่ได้!"

"คุณเป็นผู้บริสุทธิ์งั้นหรือ? น่าขำเสียจริง ใครก็ได้ช่วยส่งเธอไปสถานีตำรวจที" กชนิภขอความช่วยเหลือ

ไม่นาน ชายชุดดำหลายคนรีบประคองหญิงผมทองขึ้นแล้วนำตัวเธอไปอย่างรวดเร็ว

ในขณะที่เธอพยายามขัดขืนการจับกุมพร้อมกับพูดว่า "ไปให้พ้น! ชัชนันท์อีเลว ปล่อยฉัน! "

เสียงที่แข็งกร้าวทำให้ ชัชนันท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้ใส่ใจมากนักและรีบจ้องไปที่ใบหน้าของกชนิภอย่างนุ่มนวลและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "คุณป้า ขอบคุณมากนะคะ"

"ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวล ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจเถอะ" กชนิภตอบกลับด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

หลังจากนั้นเธอจับมือของชัชนันท์ หันมองผู้คนร่วมงานรอบตัวแล้วถามว่า "ใครเชื่อข่าวลือแล้วต้องการคืนบ้านสามารถบอกฉันได้เลย"

กชนิภกวาดสายตาไปโดยรอบ ไม่ได้รับการตอบกลับจากผู้คนแต่อย่างใด...

ทุกคนถอยกลับห่างแล้วส่ายหัว

ในขณะนั้นชัชนันท์รู้สึกว่าเธอกำลังตกอยู่ในภวังค์ ความชื่นชอบภายในใจของเธอลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น

"ในเมื่อพวกคุณไม่คืน ถ้าเช่นนั้นพวกเราก็จะไม่คืน! พวกเราเชื่อแล้วว่าทั้งหมดนี้เป็นข่าวลือ!" เสียงหญิงสาวคนหนึ่งในกลุ่มตะโกนขึ้นและหันหลังเดินจากไป