หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 52

วินาทีต่อมา ชลิตาก็หายใจเข้าลึกๆ พยายามห้ามความกลัวของตัวเอง มองชัชนันท์แล้วถามว่า:

"ทุกอย่างนี้แกเป็นคนวางแผนใช่ไหม? ผู้หญิงคนนั้น และผู้ชายคนนั้นแกตั้งใจหามาเพื่อมาใส่ร้ายฉัน ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำที่พวกเขาพูดนั้นคืออะไร!"

"ชัชนันท์ เธอมีความแค้นอะไรกับฉัน ถึงได้ทำกับฉันแบบนี้? เพื่อทรัพย์สินของตระกูลแล้วเธอจะละทิ้งมโนธรรมจริงๆ เหรอ?"

"พ่อ แม่ พี่วิน พวกท่านอย่าไปเชื่อคำพูดของชัชนันท์เด็ดขาดเลยนะ นี่เป็นแผนที่มันสร้างขึ้นมา จงใจโยนความผิดทั้งหมดมาให้ฉัน"

ถึงขั้นนี้แล้ว ไม่ยอมรับต่อไปอาจจะมีเปอร์เซ็นต์ในการรอดอยู่ แต่ว่าถ้ายอมรับไปเลย เธอต้องถูกพ่อบีบจนแหลกแน่ๆ

"จริงด้วย คุณจะไปเชื่อคำพูดของคนพวกนี้อย่างเดียวไม่ได้นะ มีเรื่องอีกมากมายที่ยังจำต้องพิสูจน์" หทัยเดินไปข้างกายของวันชัยด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้น นั่งหันข้างไว้บนที่วางมือของเก้าอี้ มือทั้งสองจับแขนของเขาไว้แน่น

ชัชนันท์ไม่พูดอะไรตั้งแต่แรก เพียงแต่มองท่าทางไร้ยางอายของสองแม่ลูกนั้นอย่างเฉยชา

ถึงแม้ว่าความโกรธจะเต็มไปทั่วใจแล้วจนควบคุมไม่ได้ แต่เธอก็ยังรักษาท่าทางสง่างามของตัวเองที่ควรมี

หลักฐานแน่นชัดขนาดนี้ พ่อเองก็อยู่ในเหตุการณ์ ตอนนี้เธอไม่จำเป็นต้องไปพูดอะไรและทำอะไรทั้งนั้น

วันชัยทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ก็เลยผลักหทัยออกไปแรงๆ ทีหนึ่ง จากนั้นก็ได้ลุกขึ้นยืนทันที ยกมือข้างหนึ่งที่สั่นแล้วชี้ไปที่สองแม่ลูกนั้น

"ไอ้ชั่วทั้งสอง ต่อหน้าหลักฐานขนาดนี้พวกแกยังกล้าเล่นลิ้น ยังกล้าโยนความผิดอีกเหรอ ฉันว่าพวกแกนี่คงไม่อยากมีชีวิตต่อแล้วใช่ไหม?"

"ชลิตา ไอลูกชั่ว เพื่อจัดการนันท์ แกกลับทิ้งความอยู่รอดของบริษัทโดยไม่สนใจ ทำไมฉันถึงเลี้ยงหายนะอย่างแกออกมาได้กันนะ!"

"แล้วก็แกหทัย ฉันเห็นปฏิกิริยาของแกเมื่อกี้แล้ว แกก็รู้ทุกอย่างอยู่แล้วใช่ไหม ไม่อย่างนั้นตอนที่แกดูกล้องวงจรปิดทำไมถึงได้ตะลึงขนาดนั้น? แกยังกล้าสมรู้ร่วมคิดกับมันอีก!ฉันจะหย่ากับแก!"

ถึงแม้จะรู้นิสัยของชลิตาและหทัยดี แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าพวกเธอจะทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้!

คนข้างเคียงที่เขารักและลูกสาวที่เขาเลี้ยงดูมาอย่างดี ทำไมถึงทำแบบนี้กับเขา?

หทัยและชลิตาได้ยิน ก็ตัวสั่นพร้อมกัน พวกเธอไม่มีใครเชื่อในหูของตัวเองเลย

"พ่อ พ่อจะทำแบบนี้กับแม่ไม่ได้นะ เรื่องยังสืบไม่ชัดเจนเลย เพียงแค่คำพูดของสองคนนี้พ่อก็จะด่วนสรุปแล้วเหรอ? ฉันถูกใส่ร้าย แม่เองก็ถูกใส่ร้าย" ชลิตาน้ำตาไหลไม่หยุด ร่างกายก็สั่นอย่างไม่รู้ตัว

ตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองเหมือนถูกผลักลงไปในนรกเลย รอบๆ มืดจนมองอะไรไม่เห็น

การเดินเรื่องไม่ควรเป็นแบบนี้สิ เดิมทีตอนนี้สภาพที่น่าสงสารแบบนี้ต้องเป็นของชัชนันท์

หทัยน้ำตาไหลไม่หยุด พยุงตัวขึ้นมาจากโซฟาแล้วลุกขึ้นอย่างยากลำบาก หัวเหมือนถูกมีดกรีด "วันชัย ฉันอยู่กับคุณมานานหลายปีขนาดนี้ คลอดลูกสาวให้คุณ ช่วยคุณดูแลเรื่องในบ้าน ถึงแม้ว่าฉันจะไม่มีผลงานอะไรแต่ก็ทำทุกอย่างแล้ว อย่าว่าแต่ฉันกับตาถูกใส่ร้ายเลย ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่คุณเองก็ไม่ควรทำแบบนี้"

"พูดตามสัตว์จริง ฉันไม่ได้ทำเรื่องแบบนั้นกับยัยตาเลยนะ" พูดจนสุดท้าย หทัยก็ร้องไห้จนพูดอะไรไม่ออกแล้ว

เธอรู้สึกได้ว่าวันชัยในตอนนี้จริงจังมากแค่ไหน และรู้ว่าถ้าครั้งนี้จัดการไม่ดี เขาก็จะหย่ากับเธอแน่ๆ ชีวิตคุณนายที่สบายขนาดนี้ จะให้เธออยากทิ้งไปง่ายๆ ได้ยังไง?

หลังจากแต่งงานกับวันชัย เธอก็เป็นคนที่มีความสนใจมากในฝั่งแม่ คนข้างกายเท่าไหร่กันที่อิจฉาเธอ? ถ้าเธอล้มลงไปจริงๆ คนพวกนั้นต่างรอดูเรื่องขายหน้าของเธออยู่

เธอไม่อยากกลายเป็นเรื่องตลกของคนอื่น ไม่เด็ดขาด!