หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 71

จากนั้น บรรดาผู้คนก็ลุกขึ้นชนแก้วกับเจ้าบ่าวเจ้าสาว ชลิตาเอาแก้วไปชนกับวันชัยก่อน

แต่ไม่รอให้เธอชน วันชัยก็ดึงมือกลับมาไปทันที ดื่มไปจนหมดแก้วด้วยสีหน้าเย็นชา

จากนั้นคนอื่นๆก็เงยหัวดื่มเหล้าในมือของตัวเองไปจนเกลี้ยงพร้อมกัน

ชลิตาไม่รู้สึกแปลกใจอะไรกับปฏิกิริยาของพ่อ วันนี้ที่เขาอุตส่าห์ยอมมาให้ความร่วมมือในงานแต่งงานเพื่อรักษาหน้าของตระกูลรัตนากรกุลกับตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์มันก็เป็นเรื่องยากมากพอแล้ว

ดังนั้น เธอก็เลยไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะมีท่าทีที่ดีอะไรต่อเธออยู่แล้ว

ในใจของเธอนั้นรู้ดี ว่าต่อไปพวกเธอสองแม่ลูกยังมีความยากลำบากอีกมากที่ต้องประสบพบเจอ

ชลิตาวางแก้วลง แต่ไม่ได้กะที่จะจากไปเลยทันที จ้องมองชัชนันท์ต่อพร้อมกับพูดขึ้น"พี่นันท์ พี่เขยของฉันล่ะ? ก่อนหน้านี้พี่บอกเองไม่ใช่เหรอว่าจะพาเขามาเข้าร่วมงานแต่งงานของฉัน?"

"นันท์ พ่อเองก็กำลังอยากถามลูกอยู่พอดี ว่าสามีของลูกทำไมถึงไม่มาด้วย?"วันชัยพูดถามขึ้น แม้ดูผิวเผินแล้วจะไม่ได้มีอะไร แต่ในใจกลับรู้สึกไม่พอใจกับเรื่องที่เขาไม่ได้มาเข้าร่วมงานอยู่ไม่น้อย

เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายใช้ไม่ได้!ไม่รู้จักบรรทัดฐานในสังคมเลยสักนิด!

"ในฐานะที่เป็นพี่เขย ขนาดงานแต่งงานของน้องก็ยังไม่มา มันไม่ค่อยเหมาะสมไปหน่อยไหม? เขานี่ไม่รู้จักบรรทัดฐานในสังคมเลยนะ หรือว่าพี่กลัวว่าเขาจะทำให้พี่ขายหน้า ก็เลยจงไม่พามาด้วย?"

ชลิตาคำพูดโหดร้ายใจดำ ไม่คิดที่จะไว้หน้าชัชนันท์เลยแม้แต่นิดเดียว ตอนนี้ในใจของเธอยิ่งมั่นใจมากขึ้นไปอีก ว่าสามีคนนั้นของชัชนันท์ทั้งน่าเกลียดทั้งสถานภาพต่ำต้อยแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะไม่ถึงขั้นที่ไม่กล้าพามาหรอก

"ฉันว่าน่าจะเป็นอย่างหลังนะ พี่ชัชนันท์กลัวว่าจะขายขี้หน้า ก็เลย......ไม่พามาซะเลย ใช่ไหม?"มารีญาพูดอย่างยิ้มๆ ท่าทางใจกล้าไม่กลัวอะไรทั้งนั้น

แม้ว่าจะมีผู้ใหญ่ถึงสองคนอยู่ด้วยก็ตาม มารีญาก็ยังคงไม่มีความกลัวเลยแม้แต่น้อย

ในเวลานี้เอง น้ากับน้าสะใภ้ของชลิตาก็ควงแขนกันเดินเข้ามา

ก่อนที่ชัชนันท์จะเปิดปากพูดขึ้น น้าสะใภ้ของชลิตาก็สองมือค้ำพนักพิงเก้าอี้ พูดขึ้นมาก่อน"นันท์ ฉันบอกเธอแล้วว่า สุดท้ายแล้วลูกเขยน่าเกลียดก็ต้องเจอหน้ากับพ่อตาแม่ยายอยู่ดีไม่ใช่เหรอ"

"แต่งงานกับใครแล้วก็ต้องปรับตัวอยู่กับฝ่ายนั้นให้ได้ เธอแต่งงานกับเขาแล้วจะไปรังเกียจเขาไม่ได้แล้ว......ต่อให้เขาจะสถานภาพต่ำเตี้ยเรี่ยดินก็ไม่ได้"น้าสะใภ้พูดขึ้นอย่างหนักแน่นและลึกซึ้ง ท่าทางมีคุณธรรมอันสูงส่ง

เธอถึงขนาดที่จงใจขึ้นเสียงสูง อยากที่จะให้คนอื่นได้ยิน

อาศัยเสียงที่ดังของเธอ ดึงดูดสายตาของผู้คนสิบกว่าโต๊ะบริเวณนี้ทันที ทุกคนต่างก็เริ่มกระซิบกระซาบกัน พูดคุยกันว่าชัชนันท์แต่งงานกับคนน่าเกลียดแบบไหนกันแน่

หทัยเนื่องจากก่อนหน้านี้มีความผิดติดตัวอยู่ ตอนนี้ก็เลยถ่อมตัวลงมาก แค่มองน้องชายน้องสะใภ้ของตัวเองระบายความโกรธแค้นให้กับตัวเองอย่างเงียบๆเท่านั้น

ทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นแผนการที่ตั้งใจจัดเตรียมขึ้นเนื่องจากเธอกับชลิตาเห็นว่าสามีของชัชนันท์ไม่ได้มาด้วย

น้องสะใภ้ของเธอคนนี้ไม่เพียงแต่เสียงดังเท่านั้น แถมยังใจกล้าอีกด้วย เอาเธอมาเป็นเครื่องมือในการแพร่กระจายเรื่องเสียๆหายๆของชัชนันท์ ให้ชัชนันท์ไม่คู่ควรที่จะอยู่ในสังคมชั้นสูงอีกต่อไป

เสียงซุบซิบพูดคุยรอบๆ และคำเยาะเย้ยแต่ละคำแต่ละประโยคของชลิตาและน้าสะใภ้ของชลิตา ชัชนันท์ฟังแล้วรู้สึกว่าอึดอัดไม่สบายใจมากขึ้น ใบหน้ายิ้มแย้มแต่ในใจกลับสบถด่า

"สามีของนันท์ติดธุระนิดหน่อย อีกเดี๋ยวก็มาแล้ว รูปร่างหน้าต่างเป็นยังไงเดี๋ยวพวกคุณก็จะได้เห็นเอง"ชัชนันท์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน จากนั้นก้มหน้าลง กินเค้กหงส์ขาวตรงหน้าของตัวเองอย่างสง่างาม

"ก่อนหน้านี้พี่ยังบอกอยู่เลยว่า สามีของพี่จะมาในอีกหนึ่งชั่วโมงนี่นา? แต่ผลที่ได้? ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงสิบห้านาทีแล้วนะ เขาอยู่ไหนล่ะ? ฉันดูแล้วพี่นี่ไม่น่าเชื่อถือเลยจริงๆนะ ......"มารีญาพูดขึ้นมาต่อ

มาวินจ้องเขม็งใส่มารีญาทันที

แต่มารีญากลับไม่สนเขาเลยสักนิด แลบลิ้นทำหน้าทะเล้นใส่เขาไปเลยตรงๆ

"พอได้แล้ว อย่าให้มันมากเกินไป......หยุดพูดกันสักที"วันชัยพูดขึ้นอย่างเย็นชา

"เกินไปยังไงล่ะคะ? หนูรู้สึกว่าพวกเราพูดถูกต้องกันหมดเลยนะคะ ลุงชัยหรือว่าคุณไม่รู้สึกโกรธเลยเหรอคะ? คนที่ชัชนันท์หามาแทบจะพามาเจอหน้าใครไม่ได้เลย"มารีญาพูดขึ้นต่อ