หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 70

ความเกลียดชังที่มีต่อชัชนันท์ภายในใจของเธอ ก็เพิ่มทวีขึ้นถึงขีดสุด

แต่ เธอก็แสร้งทำท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นต่อไป มองพิธีกรด้วยท่าทางกระปรี้กระเปร่ามีชีวิตชีวา

ยอมตายได้ แต่จะเสียอาการไม่ได้เด็ดขาด

โดยเฉพาะในโอกาสแบบนี้ ผู้คนมากมายภายในใจอาจจะกำลังรอหัวเราะเยาะเธอชลิตาคนนี้อยู่ก็เป็นได้ จะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด

ต่อมา พิธีกรก็พูดถ้อยคำที่สวยหรูออกมายาวเฟื้อย

หลังจากนั้นเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็แลกแหวนแต่งงานกัน

งานพิธีสิ้นสุดลง

กอดจูบกัน

เวทีรูปตัวTขนาดใหญ่ มีสายฝนสีเงินที่งดงามร่วงตกลงมา พร่างพรายเป็นประกาย สุดแสนจะโรแมนติก

สายตาของทุกคน ต่างหันจ้องมาตรงนี้

มาวินจูบชลิตาพอเป็นพิธีเท่านั้น ก่อนที่ชลิตาจะถลำเข้ามาลึกนั้น เขาก็ปล่อยเธอออกไปทันที

ชลิตาที่ยังรู้สึกค้างคาไม่หายอยาก รู้สึกเหมือนความปรารถนาไม่ได้เติมเต็ม

ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ ไม่มีใครรู้ว่าเธออดกลั้นอย่างน่าอนาถใจขนาดไหน เธอเสพติดเรื่องทางด้านนั้น จะต้องทำทุกวัน

แต่ตอนนี้ เดิมทีอยากที่จะเอามาวินมาช่วยบรรเทาให้ลดน้อยลงสักหน่อย แต่เขากลับไม่ให้ความร่วมมือเลยสักนิด!

หลังจากที่ชัชนันท์กลับมา มาวินก็ไม่ยอมแตะต้องตัวเธออีกเลย

บางครั้งถึงขนาดที่เห็นว่าเธอเป็นตัวอันตราย หวาดกลัวถึงขนาดที่ไปนัดคนไม่ซ้ำหน้า เริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

"เอาล่ะ ต่อไป ขอเชิญคนในครอบครัวขึ้นเวทีมาถ่ายรูปร่วมกับเจ้าบ่าวเจ้าสาวได้เลยครับ หลังจากที่ถ่ายรูปหมู่เสร็จแล้ว ก็จะมีดารานักแสดงมากมายขึ้นมาทำการแสดงที่น่าตื่นตาตื่นใจบนเวทีให้กับทุกท่านได้รับชมครับ"

พิธีกรพูดขึ้นต่อ

พูดจบ ทุกหนทุกแห่งก็สว่างขึ้นมา

จากนั้น วันชัย หทัยภราดร ดวงพรก็พาลูกหลานทั้งหมดที่โต๊ะของพวกเขา ขึ้นไปบนเวทีด้วยกัน

เหล่าบรรดาเครือญาติลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ทั้งสองข้าง ก็ทยอยกันขึ้นไปบนเวทีเหมือนกัน

พอชัชนันท์ขึ้นมาบนเวที ก็ดึงดูดสายตาของเหล่าบรรดาชายหนุ่มทั้งหมดอีกครั้ง พวกคนที่เดิมทีมองชลิตาพวกนั้น ก็หันมาให้ความสนใจกับเธอทั้งหมด

ส่วนมาวิน ก็เป็นเหมือนกัน สายตาจับจ้องที่มาเธอไม่หันเหไปไหน ถึงขนาดที่เป็นฝ่ายขยับหลบไปข้างๆรอให้ชัชนันท์มาอยู่ข้างตัวเองอย่างกระตือรือร้นด้วยซ้ำ

พอมองดูสายตาของมาวินและชายหนุ่มคนอื่นๆ แล้วหันมามองชัชนันท์ที่เป็นดาวเจิดจรัสเปล่งประกาย ชลิตาก็รู้สึกว่าแสงสว่างที่ตัวของตัวเองนั้นมืดดับลงไปไม่น้อย

เธอดูแล้วสดใสมีชีวิตชีวา ผิวพรรณก็บอบบางอ่อนโยนมากๆ ส่วนเธอนั้น? หน้าย่ำแย่ไม่พอ ผิวพรรณก็ไม่ดีอีก

ชัชนันท์มันตั้งใจทำ ตั้งใจซื้อคนในนี้เพื่อมาทรมานเธอ แย่งจุดสนใจทั้งหมดของเธอในงานแต่งงาน!เพราะว่าอิจฉาริษยาเธอ!!!

รวมถึงเวลาปล่อยตัวออกจากเรือนจำที่ถูกเปลี่ยนแปลงชั่วคราวนั่นด้วย ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นชัชนันท์ตั้งใจวางแผนเตรียมการเอาไว้ด้วยก็ได้!

เพราะว่าเธอไม่อยากให้เธอชลิตาคนนี้สมดั่งใจปรารถนา!

พอคิดถึงตรงนี้ สองมือที่อยู่ข้างลำตัวของชลิตาก็กำแน่น สายตาเริ่มมองหาสามีของชลิตาอย่างรวดเร็ว แต่บนเวทีกลับไม่เห็นหน้าผู้ชายแปลกหน้าคนไหนเลย

ข้างล่างเวทีก็ไม่เห็นว่าจะมีใครขึ้นมาอีกแล้วด้วยเหมือนกัน

เธอยิ้มเย้ยหยันอย่างสะใจทันที ดูท่าเธอจะเดาไม่ผิดแม้แต่นิดเดียวเลยสินะ

ชัชนันท์แกตายแน่ๆ!

ไม่นาน มารีญาและเพื่อนลูกคุณหนูทั้งห้าคนของเธอก็เข้ามาล้อมเอาไว้ ยืนอยู่ข้างๆเธอกับมาวิน

พวกเธอเบียดไปเบียดมา เบียดจนชัชนันท์ไปอยู่แถวที่สอง

ชัชนันท์ไม่ได้รู้สึกสนใจกับการถ่ายภาพหมู่นี้เลยสักนิด ก็แค่มาถ่ายให้มันจบๆไปเท่านั้น ตัดสินใจยืนอยู่ตำแหน่งที่เป็นมุมอับที่สุดตรงแถวสุดท้าย

แต่แม้ว่าจะเป็นแบบนี้ ก็ยังคงไม่สามารถแย่งแสงสว่างของเธอไปได้อยู่ดี

ตราบใดที่มีเธออยู่ด้วยทุกคนก็จะกลายเป็นพื้นหลังให้กับเธอทั้งหมด

"ชัชนันท์นี่ยังสวยกว่าเจ้าสาวที่แต่งตัวประณีตพิถีพิถันอีกนะเนี่ย ผิวพรรณดูอ่อนโยนจนแทบจะบีบน้ำออกมาได้เลยไหมนั่น? นี่มันเป็นผิวพรรณของมนุษย์เหรอ?"

"ใบหน้ากับรูปร่างนั้นก็คือที่สุด เห็นๆอยู่ว่ายืนอยู่ที่มุมอับแท้ๆ แต่เธอกลับดึงดูดสายตาของฉันได้"