ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2453

คาวาน่า เรย์เห็นอิโตะ นานาโกะมีท่าทางต้องการที่จะปกปิดแต่มันกลับยิ่งเด่นชัด เธออดถอนหายใจไม่ได้ และพูดอย่างเหนื่อยใจ “คุณหนูใหญ่ ถ้าตอนนี้ฉันมีกระจกมาวางไว้ตรงหน้าคุณ คุณจะรู้ว่าบนโลกนี้ คุณคือผู้หญิงที่โกหกไม่เป็น!”

อิโตะ นานาโกะหน้าแดงระเรื่อ เธอพูดอ้ำๆ อึ้งๆ “ฉันเปล่านะ...จริงๆ...ฉัน...”

“พอแล้วค่ะๆ” คาวาน่า เรย์พูดอย่างเหนื่อยใจ “คุณหนูใหญ่ ฉันเป็นแค่ผู้ช่วยของคุณ คุณไม่จำเป็นต้องลำบากมาโกหกฉันหรอกค่ะ แค่ตอนที่คุณเจอเย่เฉิน คุณอย่าไม่เป็นตัวของตัวเองขนาดนี้...”

อิโตะ นานาโกะพูดอย่างกระอักกระอ่วน “ขอโทษนะคาวาน่า อันที่จริงฉัน...”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ จุ่ๆ อิโตะ นานาโกะรู้สึกพูดไม่ออก เธอถอนหายใจ แล้วพูดว่า “เฮ้อ ไม่พูดแล้ว ขอบคุณที่เตือนฉัน เธอช่วยฉันเอาโมโมตาโรใส่ในกระเป๋าขึ้นเครื่องบิน ให้มันดื่มน้ำด้วย เดี๋ยวเราต้องนั่งเฮลิคอปเตอร์ไปสนามบิน”

คาวาน่า เรย์พยักหน้า “ได้ค่ะคุณหนูใหญ่ คุณต้องการให้ฉันช่วยอะไรอีกไหม เดี๋ยวฉันจะมาอีกที”

อิโตะ นานาโกะโบกมือไปมา “ไม่มีแล้ว เธอช่วยจัดการเรื่องโมโมตาโรก็พอแล้ว เก็บกระเป๋าเดินทางของตัวเองด้วย เราไปเมืองจินหลิงครั้งนี้ จะพักอยู่ที่นั่นนานสักหน่อย”

คาวาน่า เรย์ถามขึ้น “คุณหนูใหญ่ ก่อนคอนเสิร์ตยังไม่จบ คุณไม่คิดจะกลับมาแล้วเหรอ!”

“ใช่” อิโตะ นานาโกะพูดอย่างจริงจัง “ก่อนคอนเสิร์ตจบ ฉันกะว่าจะอยู่ที่เมืองจินหลิง”

คาวาน่า เรย์ถามขึ้นอีกว่า “แล้วงานล่ะคะ ในตระกูลมีเรื่องอีกเยอะแยะต้องจัดการ...”

“ไม่ต้องกังวล” อิโตะ นานาโกะยิ้มบางๆ “ฉันจะใช้เวลาจัดการเรื่องงานวันละ 8 ชั่วโมง เรื่องทุกอย่างจะจัดการออนไลน์ผ่านคอมและมือถือ ช่วงนี้ฉันส่งเสริมและเปลี่ยนแปลงให้ อิโตะกรุ๊ปทำงานออนไลน์ ครั้งนี้จะได้ดูประสิทธิภาพของการเปลี่ยนแปลงด้วย”

พูดพลาง เธอหัวเราะและพูดปลอบใจว่า “คาวาน่า เธอวางใจเถอะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ลุ่มหลงจนขาดสติ หรือไม่มีความรับผิดชอบเรื่องงาน ถึงไปเมืองจินหลิง ฉันก็ไม่ละเลยงานที่ควรทำ”